حورالعین برای زن و مرد

پاسخ کوتاه:
در بهشت هر چه بهشتی بخواهد و اراده کند تحقق می یابد. « جَنَّاتُ عَدْنٍ یَدْخُلُونَها تَجْری مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ لَهُمْ فیها ما یَشاؤُنَ کَذلِکَ یَجْزِی اللَّهُ الْمُتَّقینَ » (توبه /۳۱) « وَ لَکُمْ فیها ما تَشْتَهی أَنْفُسُکُمْ وَ لَکُمْ فیها ما تَدَّعُونَ »(فصلت /۳۱)۳ شیوه تربیتی قرآن کریم و اهل بیت علیهم السلام در باره مسائل زنان ، این است که درباره مسائل جنسی خانمها یا سخن نمی گویند یا اگر گفتند در لفافه و با کنایه می گویند تا حیا ,کرامت و نفاست و شرافت زن تحت الشعاع این گونه مسائل قرار نگیرد . با اینکه ادیان این گونه در مورد زن با احتیاط سخن گفته اند اما باز جوامع امروزی زن را در همین وجهش خلاصه کرده اند و به او به عنوان یک شی زینتی نگاه می کنند ؛ اگر ادیان به بعد جنسی زن اشاره می کردند این نگاه خیلی فراگیرتر می شد ؛ و بسا عده ای برای این نوع نگاه مبتذل محمل دینی هم درست می کردند. لذا خداوند متعال نه تنها در دنیا ، برای حفظ کرامت زن ؛ جنسیت او را در حجاب قرار داد ؛ بلکه در بهشت هم به جنبه های جنسی او با احترام اشاره نموده و فرمود :« فیهِنَّ خَیْراتٌ حِسانٌ »(الرحمن /۷۰) ولی به رابطه جنسی آنها با مردان مومن بهشتی تصریح نفرمود ؛ اما از حور العین که از سنخ انسان نیستند با صراحت بیشتری سخن گفت . لذا خداوند متعال حتی برای تشویق مردان هم از زوجیت آنها با زنان مومنه با صراحت سخن نگفت ؛ تا حیا و حرمت و کرامت زن مومنه حفظ شود ؛ بنابراین این امکان فی حدّ نفسه وجود دارد که زنان بهشتی نیز زوجهایی بهشتی داشته باشند.در منابع روایى چنین آمده که در روز قیامت، اگر همسر زن مؤمن، اهل بهشت بود، او را اختیار مى کند و اگر از اهل جهنم بود، یک مرد را از میان مردان بهشتى برمى گزیند. شاید فلسفه این کار این باشد که زن برخلاف مرد، از نظر طبیعت تعدّدپذیر نیست. به همین جهت مردى را انتخاب مى کند. از مضمون برخى آیات و روایات، چنین برمى آید که مسئله لذت هاى جنسى، اختصاصى به مردان ندارد؛ بلکه زنان نیز در بهشت مى توانند براى خویش شوهرانى دلخواه برگزینند. اصطلاح «حور» نیز اختصاصى به زنان ندارد؛ بلکه حورهاى مذکر نیز در بهشت وجود دارند. براى نمونه از امیرمؤمنان علیه السلام روایت شده است: «در بهشت بازارى است که در آن خرید و فروشى نیست؛ تنها در آنجا تصویر مردان و زنان وجود دارد. هر کس که تمایلى به آنان پیدا کند، از همان جا بر او وارد مى شود»(بحارالانوار، ج ۱، ص ۱۴۸).

در بهشت هر چه بهشتی بخواهد و اراده کند تحقق می یابد. « جَنَّاتُ عَدْنٍ یَدْخُلُونَها تَجْری مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ لَهُمْ فیها ما یَشاؤُنَ کَذلِکَ یَجْزِی اللَّهُ الْمُتَّقینَ » (توبه /31) « وَ لَکُمْ فیها ما تَشْتَهی أَنْفُسُکُمْ وَ لَکُمْ فیها ما تَدَّعُونَ »(فصلت /31)3 شیوه تربیتی قرآن کریم و اهل بیت علیهم السلام در باره مسائل زنان ، این است که درباره مسائل جنسی خانمها یا سخن نمی گویند یا اگر گفتند در لفافه و با کنایه می گویند تا حیا ,کرامت و نفاست و شرافت زن تحت الشعاع این گونه مسائل قرار نگیرد . با اینکه ادیان این گونه در مورد زن با احتیاط سخن گفته اند اما باز جوامع امروزی زن را در همین وجهش خلاصه کرده اند و به او به عنوان یک شی زینتی نگاه می کنند ؛ اگر ادیان به بعد جنسی زن اشاره می کردند این نگاه خیلی فراگیرتر می شد ؛ و بسا عده ای برای این نوع نگاه مبتذل محمل دینی هم درست می کردند. لذا خداوند متعال نه تنها در دنیا ، برای حفظ کرامت زن ؛ جنسیت او را در حجاب قرار داد ؛ بلکه در بهشت هم به جنبه های جنسی او با احترام اشاره نموده و فرمود :« فیهِنَّ خَیْراتٌ حِسانٌ »(الرحمن /70) ولی به رابطه جنسی آنها با مردان مومن بهشتی تصریح نفرمود ؛ اما از حور العین که از سنخ انسان نیستند با صراحت بیشتری سخن گفت . لذا خداوند متعال حتی برای تشویق مردان هم از زوجیت آنها با زنان مومنه با صراحت سخن نگفت ؛ تا حیا و حرمت و کرامت زن مومنه حفظ شود ؛ بنابراین این امکان فی حدّ نفسه وجود دارد که زنان بهشتی نیز زوجهایی بهشتی داشته باشند . نعمت های بهشتی با نعمت های دنیوی اشتراک اسمی دارند؛ هر چه در دنیا خورده می شود لذتی محدود دارد؛ یعنی هم از حیث تعداد لذت، هم از حیث شدت لذت؛ و هم از حیث مدت لذت محدود است ؛ اما هم طبق روایات اهل بیت علیهم السلام و هم طبق مبنای حکما و هم طبق شهودات عرفا ، هر یک از نعمات بهشتی به تنهایی هم بی نهایت مزه دارد مثلا سیب بهشتی لذت تمام میوه ها و سبزیجات و سخنان نیکو و چهره های زیبا و … را یکجا دارد ولی درعین حال لذت سیب در آن غالب است- هم هر نعمت بهشتی از حیث شدت لذت بی نهایت است- توجه: بی نهایت، خود دارای مراتب است- هم مدت آن ابدی است ؛ یعنی اگر کسی سیب خورد تا ابد مزه آن در او خواهد بود.همچنین نعمتهای بهشتی همگی معرفت آفرین هستند یعنی هر لذتی همراه با معرفت است و هر معرفتی همراه با حس عبودیت است لذا با هر لذتی، اهل بهشت خدا را یاد می کنند و به خدا نزدیکتر می شوند و حقایق تازه ای می یابند و از همین روست که اهل بهشت دائما در حال عبادتند چون لذت بردن آنها عین عبادت است؛( درواقع لذات آخرت ظهور عبادت دنیاست لذا آن لذایذ عین عبادتند ؛ البته عبادت را مراتبی است ). همچنین نعمت های بهشتی از باطن و مرتبه عالی خود شخص بر مرتبه پایین او که در بهشت است نازل می شود لذا هر بهشتی هر چه بخواهد از خود او می جوشد؛ و خود همین امر برای او لذتبخش است چون با هر نعمتی که ظاهر می شود؛ شخص ، حقیقت و باطن خود را بیشتر می یابد و به عظمت حقیقت خود واقف می شود و خود را سلطان بهشت خود می یابد.این همه که گفتیم همه برای متوسطین است که در بهشت جسمانی- نه مادی- مستقرند اما برای مقرّبین و مؤمنین خاص و اولیای الهی بهشت هایی متعالی تر است که فراتر از فهم انسانهای عادی است و کلمات را گنجایش توصیف آنها نیست لذا در قرآن کریم از آن مراتب تنها با اشاره یاد شده است مثل « وَعَدَ اللّهُ الْمُؤْمِنینَ وَ الْمُؤْمِناتِ جَنّاتٍ تَجْری مِنْ تَحْتِهَا اْلأَنْهارُ خالِدینَ فیها وَ مَساکِنَ طَیِّبَةً فی جَنّاتِ عَدْنٍ وَ رِضْوانٌ مِنَ اللّهِ أَکْبَرُ ذلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظیمُ»(توبه/72) در این آیه شریفه خداوند متعال بعد از وصف بهشت جسمانی به بهشت رضوان اشاره می کند و آن را فوز عظیم می نامد ؛ اما این که بهشت رضوان چیست ، فهم آن از عقول ما خارج است . همچنین می فرماید: « یا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ؛ ارْجِعی إِلى رَبِّکِ راضِیَةً مَرْضِیَّةً؛ فَادْخُلی فی عِبادی؛ وَ ادْخُلی جَنَّتی»(فجر/27-30)
اگر در قرآن کریم، الفاظ مربوط به این گونه مطالب مذکر آمده است از این جهت است که موارد مشترک ، درکلمات عربی به صورت مذکر ذکر می شود.لذا اگر در زبان عربی درباره گروهی سخن گفته شود که مرکب از زنان و مردان هستند از واژه های مذکر استفاده می شود. اگر بنا بود ما براساس ظاهر الفاظ قضاوت کنیم در آن صورت بسیاری از احکام تنها برای مردان اثبات می شد چون عباراتی مثل: «اقیموا الصلاه»، «یا ایها الذین آمنوا …» و … همگی مذکرند ولی مخاطب این افعال و تعابیر، انسان است نه مرد یا زن.
در منابع روایى چنین آمده که در روز قیامت، اگر همسر زن مؤمن، اهل بهشت بود، او را اختیار مى کند و اگر از اهل جهنم بود، یک مرد را از میان مردان بهشتى برمى گزیند. شاید فلسفه این کار این باشد که زن برخلاف مرد، از نظر طبیعت تعدّدپذیر نیست. به همین جهت مردى را انتخاب مى کند. از مضمون برخى آیات و روایات، چنین برمى آید که مسئله لذت هاى جنسى، اختصاصى به مردان ندارد؛ بلکه زنان نیز در بهشت مى توانند براى خویش شوهرانى دلخواه برگزینند. اصطلاح «حور» نیز اختصاصى به زنان ندارد؛ بلکه حورهاى مذکر نیز در بهشت وجود دارند. براى نمونه از امیرمؤمنان علیه السلام روایت شده است: «در بهشت بازارى است که در آن خرید و فروشى نیست؛ تنها در آنجا تصویر مردان و زنان وجود دارد. هر کس که تمایلى به آنان پیدا کند، از همان جا بر او وارد مى شود»(بحارالانوار، ج 1، ص 148).