فاطمه بنت اسد و ولایت علی(ع)

پاسخ کوتاه:
مسأله این است که زمان برای ما امری متوالی و کشدار و به تعبیر فیلسوفان دارای دیمومت است، اما برای کسانی که از تله زمان فیزیکی رهیده اند، یکپارچه و همزمان است. از این رو پیامبر اکرم ص هم هم این حقیقت را یاداوری می کنند و هم اصحاب را برای غدیر آماده می کنند.

وقتی فاطمه بنت اسد از دنیا رفت پیامبر ص فرمود: مادر من از دنیا رفته است. حضرت با پیراهن خود او را کفن کرد و در قبر او خوابید و سپس وی را به خاک سپارد و فرمود:ابْنُک ابْنُک، لا جعفرٌ و لا عقیلٌ، ابْنُک ابْنُک علی بنُ ابیطالبٍ[مستدرک الوسائل، ج 2، ص 342]؛ فرزندت، فرزندت، جعفر و عقیل نه، فرزندت فرزندت، علی.
اصحاب علت این همه محبت پیامبر به فاطمه و دقت وی در مراسم تجهیزش از رسول خدا صلی الله علیه و آله جویا شدند. حضرت فرمود: روزی از عذاب قبر صحبت شد، فاطمه گریست و از من خواست پیراهنم را به او بپوشانم. من در قبرش خوابیدم تا از عذاب قبر مصون بماند، نکیرین از او سؤال نمودند و از خدا و پیامبرش پرسیدند و او جواب صحیح داد. ولی در پاسخ سوال از امامت ماند(این واقعه قبل از غدیر اتفاق افتاده است)؛ لذا به او گفتم فرزند تو، جعفر و عقیل نه، بلکه علی. مسأله این است که زمان برای ما امری متوالی و کشدار و به تعبیر فیلسوفان دارای دیمومت است، اما برای کسانی که از تله زمان فیزیکی رهیده اند، یکپارچه و همزمان است. از این رو پیامبر اکرم(ص) هم این حقیقت را یاداوری می کنند و هم اصحاب را برای غدیر آماده می کنند.