آخرالزمان و تطبیق دوران معاصر

پاسخ کوتاه:
تطبیق روایات آخر الزمان بر مصادیق در مستندات پژوهشی باید بررسی و اعلام شود . این امر خارج از تعهد این مرکز است . «آخرالزمان» اصطلاحی است که در فرهنگ اغلب ادیان بزرگ به چشم می خورد و در ادیان ابراهیمی، از برجستگی و اهمیت ویژه ای برخوردار است. این اصطلاح معمولاً به روزگار پایانی دنیا , رویدادهایی گفته می شود که ممکن است در این بخش زندگی دنیوی به وقوع پیوندد.

همیشه در دنیا پریشانی پیدا می شود، پشت سر پریشانی سامان پیدا می شود، بعد این سامان تبدیل به پریشانی می شود اما پریشانی در یک سطح عالی تر، نه در سطح پایین. بعد آن پریشانی تبدیل به یک سامان می شود، باز در یک سطح عالی تر از سامان اول. بعد آن سامان تبدیل به یک پریشانی می شود، باز پریشانی در یک سطح عالی تر. یعنی این پریشانی بعد از آن سامان، حتی بر خود آن سامان برتری دارد. به همین جهت می گویند حرکت اجتماع بشر حرکت حلزونی است، یعنی حرکت دوری ارتفاعی است، در عین اینکه اجتماع بشر دور می زند، در یک سطح افقی دور نمی زند، رو به بالا دور می زند. بله، مرتب سامان ها به پریشانی ها می گراید اما پریشانی که در عین اینکه پریشانی است در سطح بالاتر است.
بدون شک امروز دنیای ما یک دنیای پریشان و از هم گسیخته ای است، یک دنیایی است که الان اختیار از دست زمامداران بزرگ درجه اول آن هم بیرون است، اما این یک پریشانی است در سطح جهان، با پریشانی در یک روستا از زمین تا آسمان فرق می کند، با سامان یک شهرک هم از زمین تا آسمان فرق می کند، با سامان یک شهر هم از زمین تا آسمان فرق می کند.
بنابراین، ما هم رو به پریشانی می رویم و هم رو به سامان، در آن واحد. ما که رو به ظهور حضرت حجت می رویم، در آن واحد هم رو به پریشانی می رویم، چون از سامان به پریشانی باید رفت، چند سال پیش (تا چه رسد به پانصد سال پیش) این افکاری که امروز در میان افراد بشر پیدا شده، پیدا شده بود؟! امروز دیگر روشنفکران جهان می گویند: یگانه راه چاره بدبختی های امروز بشر تشکیل یک حکومت واحد جهانی است.
این را ما باید به صورت یک فلسفه بزرگ جهانی تلقی بکنیم. وقتی قرآن کریم می گوید: «و لقد کتبنا فی الزبور من بعد الذکر ان الارض یرثها عبادی الصالحون؛ و همانا در زبور پس از تورات نوشتیم که زمین را بندگان شایسته ما به ارث خواهند برد.» (انبیاء/ 105) ظهور مهدی موعود، تحقق بخش وعده ای است که خداوند متعال از قدیم ترین زمان ها در کتب آسمانی به صالحان داده است که زمین از آن آنان است. صحبت از زمین است، نه صحبت از این منطقه و آن منطقه و این قوم و آن نژاد.
«آخرالزمان» اصطلاحی است که در فرهنگ اغلب ادیان بزرگ به چشم می خورد و در ادیان ابراهیمی، از برجستگی و اهمیت ویژه ای برخوردار است. این اصطلاح معمولاً به روزگار پایانی دنیا , رویدادهایی گفته می شود که ممکن است در این بخش زندگی دنیوی به وقوع پیوندد.مراد از آن گاهی مدت زمانی طولانی که با ولادت پیامبر خدا صلی الله علیه وآله آغاز و با شروع رستاخیز بزرگ پایان می یابد از این رو آن پیامبر الهی را پیامبر آخرالزمان نیز نامیده اند.
گاهی نیز مراد از آنرا زمان ولادت واپسین جانشین پیامبر خدا صلی الله علیه وآله حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه مقارن شده و زمان غیبت و ظهور را در برگرفته، با شروع قیامت به انجام می رسد.
این محدوده زمانی نشانه هایی دارد که در اصطلاح «علایم آخرالزمان» خوانده می شود.
تطبیق روایات آخر الزمان بر مصادیق در مستندات پژوهشی باید بررسی و اعلام شود . این امر خارج از تعهد این مرکز است . دو کتاب در زمینه نشانه های آخر الزمان یا ظهور برای بررسی موضوعات مختلف حضورتان معرفی میشود :
-کتاب «یوم الخلاص» که یکی از ترجمه های آن با نام «روزگار رهایی» منتشر شده است، نوشته عالم لبنانی «کامل سلیمان» می باشد. وی در این کتاب به نشانه های ظهور، وضعیت آخرالزمان و زمانی که نزدیک به ظهور امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف می باشد و چگونگی حکومت آن حضرت و چگونگی زمین و مردم آن در روزگاری که بساط ظالمین برچیده شده است پرداخته و تمام روایات و مطالب را با ذکر دقیق اسناد آن جمع آوری نموده است.
ضروری است در مطالب دقت و نظر بسیار دقیق داشته و مراقب باشیم ما که خود را از منتظران ظهور آن حضرت می دانیم خدای نکرده شامل مصادیق منفی نگردیم.
– «غرب و آخرالزّمان» به قلم اسماعیل شفیعی سروستانی
بازنشر گزیده ای از آثار و آراء مردان فرهیخته غربی در مورد اخر الزمان تاریخ و فرهنگ غرب و انعکاس نوعی طلب و میل به بازگشت در میان ساکنان غرب است . غرب، نه در معنی و مفهوم یک جغرافیای خاکی که در آن سوی دریای «مدیترانه» نشسته و نه به منزلة جغرافیای فرهنگی ویژه ای که جهانبینی مشخّصی را فراروی بشر گشود و او را وارد حوزة فکری متفاوتی که مراحل تکوینی را پشت سر نهاده و در نیمة روز از حیات و در اوج جوانی خود، جملة فرهنگها، تمدّنها و حوزههای نظری غیرغربی را تحت الشّعاع خود قرار داد تا آنکه به تدریج روی به افول نهاد و غروب تاریخ خویش را به تجربه نشست.
• بررسی عوامل مؤثّر در بسط گفت وگو از آخرالزّمان
• نمودار ظهور و بروز تاریخ غربی
• گفتگو از پایان
• ظهور تمام قدّ بحران و بن بست در مناسبات فردی و اجتماعی
• منتقدان غرب
• نگاهی به «فلسفة تاریخ»
• پرسش از ایدئولوژی و انتقاد از آن
• اعلامیة انحطاط و یائسگی فرهنگی
• انسان غربی و گفتوگو از دینداری
• آرمگدون کجاست؟
• وجوه مشترک بنیادگرایی مسیحی و یهودی
.برای مطالعه بیشتر درباره حوادث آخر الزمان می توان به منابع زیر مراجعه کرد :
1. روزگار رهایی (ترجمه یوم الخلاص ) ، کامل سلیمان
2.نشانه های ظهور او ، آیت الله محمد خادمی
3. نوایب الدهور فی علایم الظهور ،سید حسن میر جهانی
4. مهدویت (پس از ظهور ) ، رحیم کارگر
5. پیشگوییهای آخر الزمان ، علی فلسفی
6. آخر الزمان در آیینه روایات ، صابر رضوانی
7.نشانه های شگفت آور آخر الزمان ، محمد جواد مهری
8.علایم ظهور : مروری بر وقایع آخر الزمان ، محسن همتی
8. الملاحم والفتن ، ابن طاووس
9. پیشگوییها در علایم آخر الزمان ، آیت الله حسن مصطفوی
منـابـع بیشتر :
مرتضی مطهری- قیام و انقلاب مهدی- صفحه 52-50
مرتضی مطهری- سیری در سیره ائمه اطهار- صفحه 257-252