وضعیت خورشید در قیامت

پاسخ کوتاه:
خورشید و ماه و ستارگان و افلاک و غیره همه مربوط به این عالم است. خداوند متعال درباره بهشتیان مى فرماید:«لا یَرَوْنَ فِیها شَمْساً وَ لا زَمْهَرِیراً»( انسان آیه ۱۳)؛ «نه آفتاب را در آنجا مى بینند و نه سرما را».

وجود خورشید و ماه و ستارگان و افلاک و غیره همه مربوط به این عالم است. خداوند در سوره تکویر به روشنی وضعیت خورشید و ستارگان و غیره را در قیامت بیان می فرماید:بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِإِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ ﴿1﴾
به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی
هنگامی که خورشید را به هم درپیچند (1)
وَإِذَا النُّجُومُ انْکَدَرَتْ ﴿2﴾
و هنگامی که ستارگان تیره و بی نور شوند (2)
وَإِذَا الْجِبَالُ سُیِّرَتْ ﴿3﴾
و هنگامی که کوه ها را به حرکت آرند و از جا برکنند (3)
وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿4﴾
و هنگامی که اموال نفیس و با ارزش رها و بی صاحب شود (4)
وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ ﴿5﴾
و هنگامی که همه حیوانات وحشی محشور شوند (5)
وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ ﴿6﴾
و هنگامی که دریاها مشتعل و برافروخته گردند (6)
وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿7﴾
و هنگامی که هرکس [با همسان خود] قرین و جفت شوند [خوبان با خوبان و بدان با بدان] (7)
وَإِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ ﴿8﴾
و هنگامی که از [دختر] زنده به گور بپرسند (8)
بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ ﴿9﴾
به کدام گناه کشته شده؟ (9)
وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ ﴿10﴾
و هنگامی که نامه های اعمال را بگشایند . (10)
وَإِذَا السَّمَاءُ کُشِطَتْ ﴿11﴾
و هنگامی که آسمان را به شدت برکنند و برچینند (11)
وَإِذَا الْجَحِیمُ سُعِّرَتْ ﴿12﴾
و هنگامی که دوزخ افروخته شود . (12)
وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿13﴾
و هنگامی که بهشت را نزدیک آرند (13)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ ﴿14﴾
[در چنین موقعیت و زمانی است که] هر کس هر عملی را [از خیر و شر] حاضر کرده است، بداند. (14)
خداوند متعال درباره بهشتیان نیز مى فرماید:«لا یَرَوْنَ فِیها شَمْساً وَ لا زَمْهَرِیراً»( انسان آیه 13)؛ «نه آفتاب را در آنجا مى بینند و نه سرما را».
اما راجع به این آیه :«وَ لَهُمْ رِزْقُهُمْ فِیها بُکْرَةً وَ عَشِیّاً»(مریم (19)، آیه 62؛ «و هر صبح و شام روزى آنان در بهشت مقرر است».مرحوم علامه مى فرماید: در آیه : وَ لَهُمْ رِزْقُهُمْ فِیها بُکْرَةً وَ عَشِیًّا- ظاهر کلام این است که آمدن رزق در صبح و شام کنایه باشد از آمدن آن پشت سر هم و بدون انقطاع. و این همانند آن سخن خداوند است [که درباره شهیدان نازل شده است ]: (وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِى سَبِیلِ اللَّهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْیاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ فَرِحِینَ بِما آتاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ) .آل عمران (3)، آیه 169: «و مپندار کسانى که در راه خدا کشته شده اند، مردگانند؛ بلکه آنان زنده اند و نزد پروردگارشان روزى داده مى شوند».؛ بحارالأنوار، ج 6، ص 245.
جهت بهره مندى بیشتر رجوع کنید به کتاب هاى زیر:
– عالم برزخ در چند قدمى ما، محمد محمدى اشتهاردى، از ص 85 به بعد
– تفسیر موضوعى قرآن، ج 4(معاد در قرآن)، ص 221 تا 232، حضرت آیة اللّه جوادى آملى.
– معاد از دیدگاه امام خمینى، ص 171 تا 181
– حیات پس از مرگ، علامه طباطبایى، ترجمه آقایان سید مهدى نبوى و صادق لاریجانى آملى، از ص 31 تا 48.
– معاد، پیام قرآن (تفسیر موضوعی)، ج 5 و 6، آیت الله مکارم شیرازی
– منشور جاوید (بحث معاد)، ج 9، استاد جعفر سبحانی