ظهور و آماده شدن ما

یکى از وظایف و بایسته هاى مهم منتظران در عصر غیبت، کسب آمادگى هاى فکرى و فرهنگى، آمادگى هاى اجتماعى و سیاسى و نظامى، مهیا کردن تسلیحات مناسب هر عصر و آمادگى هاى تکنولوژیکى و ارتباطى براى یارى و نصرت امام غایب است.امام کاظم علیه السلام فرموده اند: «هر کس اسبى را به انتظار امر ما نگاه دارد و به نسبت آن، دشمنان ما را خشمگین سازد، در حالى که منسوب به ما است؛ خداوند روزى اش را فراخ گرداند و به او شرح صدر عطا کند و او را به آرزوهایش رساند و در رسیدن به خواسته هایش، یارى کند».امام صادق علیه السلام نیز فرموده است: «هر یک از شما باید براى خروج حضرت قائم علیه السلام [سلاحى ] مهیّا کند – هر چند یک تیر باشد – خداى تعالى هر گاه بداند کسى چنین نیتى دارد، امید آن است که عمرش را طولانى کند تا آن حضرت را درک کند [و از یاران و همراهانش قرار گیرد]».ابو عبداله جعفى نقل مى کند: امام باقر علیه السلام به من فرمود: منتهاى زمان مرزدارى (مرابطه و جهاد) نزد شما چند روز است؟ عرض کردم: چهل روز؛ فرمود: ولى مرابطه (مرزداری) ما، مرابطه اى است که همیشه هست».علامه مجلسى در شرح این فرمایش فرموده اند: «بر شیعیان واجب است که خود را بر اطاعت امام بر حق و انتظار فرج او ملتزم سازند و براى یارى نمودنش مهیّا باشند».پس براى ظهور حضرت مهدی علیه السلام و یارى آن حضرت، باید در هر لحظه اى آماده بود و خود را مهیّا نگه داشت و این شامل آمادگى نظامى، جسمانى، آمادگى فکرى، علمى و سیاسى در عصر غیبت و… مى شود . یعنى، باید از هر لحاظ، سطح توانایى هاى خود را بالا ببریم و شیعه لایقى براى امام خود باشیم.از طرفی فراهم کردن اسباب ظهور , امری بایسته و اثر گذار است در واقع انسان منتظر هم آمادگی علمی دارد و هم آمادگی نظامی و هم آمادگی اخلاقی و اعتقادی .در روایت نقل شده است که دعای بدون اسباب همانند تیر بدون کمان است. دعا کننده باید اسباب را نیز فراهم نماید. مثلا کسی که آرزو دارد در کنکور قبول شود باید تلاش کرده درس هم بخواند. کسی که منتظر فرج است و دعا می کند باید اسباب ظهور را هم فراهم نماید که اسباب ظهور اکثر آن مربوط به مردم است. شاید یکی از حکمتهای اصلی غیبت عدم وجود انسانهای قدرشناسباشد .