دین و اندیشه

کفر عملی و انتظار

پرسش و پاسخ

در مورد غربال اخرالزمان سوالی دارم..واقعا اگر غربال درست باشد بسیاری از افراد نابود میشوند..حداقل اینکه هم اکنون بسیاری از مردم نماز نمیخوانند و نماز خوان بدکار هم کم نداریم و اکثر مردم که در خیابان دیده میشوند معلوم نیست که در ظهور سالم میمانند یا نه؟من به خودم اطمینانی ندارم و من نگران خودم و خانواده ام و اقوام و دوستان هستم چون از خودم گرفته تا اکثر اشنایانم تقوایی به معنای واقعی نمیبینم و این مسیله بیشتر از اینکه موجب تحرک شود موجب دلهره میشود و ادم به اخرتش ناامید میشود چون امروزه تقریبا جز چند برنامه ی مذهبی چیز دیگری نمانده است…صرف این افکار نگران کننده هم نجات دهنده نیست..من با یک دلهره عادی هم ناامید میشوم وای به حال این اخر الزمان که از زلزله ها و سیل ها و خشکسالی هایش معلوم است..مردم اکثرا حتی اگر دزد هم باشند در عاشورا سیاه میپوشند.ما به ظهور به چشم نجات نگاه میکنیم ولی وقتی پای غربال وسط می اید مسیله عوض میشود.

مراتب ایمان : از نظر اعتقادی اقرار قلبی به وحدانیت خداوند و رسالت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم که مضمون شهادتین است – کافی است و آدمی را از زمره کافران خارج ساخته و پاک می گرداند. ترک نماز و دیگر ضروریات دین در صورتی که صرفا بی اعتنایی عملی باشد موجب کفر نیست. ولی اگر بازگشت به انکار خدا و رسول نماید کفر محسوب می شود. اما اینکه گفته اند: «بین اسلام و کفر مرزی جز ترک نماز نیست» به این معناست که ترک نماز کفر عملی است و چنان نا سپاسی بزرگی در پیشگاه خداوند است که با کفر اعتقادی شباهت و نزدیکی بسیاری دارد؛ تا آن جا که گویی در حد و مرز آن قرار گرفته است ولی احکام کفر بر آن بار نمی شود. مراتب داشتن مسلمانی به این معناست که میزان پایبندی افراد به احکام و مقررات دینی و تسلیم و انقیاد در برابر آنها بسیار متفاوت است.

نا امیدی از رحمت خدا گناه کبیره :
‌سوء ظن به خداوند از بالاترین گناهان است. چطور می شود انسان نسبت به فردی که «ارحم الراحمین» و «اکرم الاکرمین» است سوء ظن داشته باشد. اگر کمی به صفات خداوند توجه کنیم و متوجه شویم که او چقدر مهربان و رحیم است امکان ندارد به او بد گمان شویم. اگر از دوستی که هم سطح ماست، رفتار خاصی ببینیم، او را سرزنش کرده و مورد بازخواست قرار می دهیم اما اگر از فردی که هم سطح ما نیست و بالاتر از ما قرار دارد – مانند استاد یا یک شخصیت بزرگ – رفتار خاصی دیده شود ، در این موقع به خود می گوییم من چه خطایی مرتکب شده ام . در ذهن خود گذشته را مرور می کنیم تا بتوانیم رفتار او را توجیه نماییم. اگر نسبت به خداوند تبارک و تعالی که برترین موجود و مولای ماست ، احساسی هم کرده اید نباید منشأ این احساس را خداوند بدانید و نسبت به او بد گمان شوید. در یکی از دعاها آمده است:«اللهم ان کان ذنبی عندک عظیماً فعفوک أعظم من ذنبی.خدایا اگر گناهم نزد تو بزرگ است،عفو و بخشش تو بزرگ تر از گناه من است.»خدای ما خدایی است که رحمتش بر غضبش سبقت دارد ، مهربان ترینِ مهربانان است و… اگر کمی در صفات خداوند و رفتار خود مطالعه کنید در خواهید یافت که در حقیقت اشکال از خود ما است و خداوند با عدالت و مهربانی با بندگان خود رفتار می کند. ایراد از ناحیه بندگان است که با اعمال خود ،خود را از خداوند دور می کنند وگرنه رحمت و مهربانی خداوند مثل باران است و همه را در بر می گیرد،فقط کافی است از آن فرار نکنیم.
نتیجه :
اصلاح امر فرج در کمتر از آن حاصل میشود حتی اگر مانع فرج بد بودن ما باشد. بهر حال باید تلاش نماییم .

کفر عملی و انتظار

دیدگاه شما برای ما ارزشمند است

نظر شما چیه؟ منتظر نظرات ارزشمند شما هستیم *

دکمه بازگشت به بالا