گیاه خواری از نظر اسلام
آیا نخوردن گوشت و انتخاب رژیم غذایی گیاهخواری از نظر دین مبین اسلام ایرادی دارد؟
دین اسلام ،دینی به دور از افراط و تفریط است . در مورد خوردن گوشت باید گفت مصرف هر روزه ی گوشت و همچنین ترک مصرف آن هر دو مذموم است . نخوردن گوشت باعث قساوت نمی شود بلکه از عوامل تباهی عقل است و امام صادق(ع) میفرماید: «هر کس چهل روز گوشت نخورد اخلاقش بد و عقلش تباه میشود»؛ (بحار الأنوار، ج 63، ص 72)امام صادق(ع): در هر هفته، یک بار گوشت بخورید و خود و فرزندانتان را بدان عادت ندهید؛ زیرا موجب اعتیادی همچون اعتیاد به شراب می گردد.نیز آنان را بیش از چهل روز، از آن محروم مدارید؛ چرا که آنان را بدخوی می کند.(الاصول الستة عشر، ص12عن زید الزرّاد) یعنی نه افراط در مصرف و نه تفریط .همچنین در اسلام خوردن برخی مواد به صورت خام، به خودی خود اشکال ندارد و عرف بشر از دیرباز تا کنون نیز این بوده که بسیاری از گیاهان و میوهجات را به صورت خام مصرف میکردند. با این وجود، هیچ روایتی دال بر توصیه به خامخواری به معنای مطلق آن و یا گیاهخواری صِرف، وجود ندارد، بلکه حتی روایاتی وجود دارد که خوردن غذاهای آتشدیده و گوشت را نیز توصیه میکند؛ مانند روایت زیر:یونس بن بکر نقل میکند که؛ امام رضا(ع) در خطاب به من فرمود: «چرا رنگت زرد شده است؟» یونس گفت: کسالت و ضعف بر من عارض گشته است. امام(ع) فرمود: «گوشت بخور». گوشت خوردم. پس از یک هفته آنحضرت مرا به همان حال دید و فرمود: «مگر نگفتم گوشت بخور». گفتم در آنروز که شما به من امر فرمودید جز گوشت چیزى نخوردم، فرمود: «گوشت را چگونه درست کردى؟» گفتم به صورت پخته، امام(ع) فرمود: «کباب کن و بخور»، بعد از یک هفته حضرت به دنبال من فرستاد که خون در صورتم افتاده بود، امام فرمود: «خوب شدى».[1]اما درباره روایتی که در پرسش به آن اشاره شده، و برخی از آن توصیه به خامخواری، را به دست آوردهاند، باید گفت:این روایت در منابع حدیثی از پیامبر اسلام(ص) اینگونه نقل شده است: «أَنَّ الْمَعدَةَ بَیْتُ الدَّاءِ وَ الْحِمْیَةَ هِیَ الدَّوَاءُ»؛[2] ترجمه درست آن چنین است: «معده خانه درد است و پرهیز، درمان هر درد است»؛ زیرا «حمیه» در لغت از ریشه «حمی» به معنای پرهیز است.[3] چنانچه برخی از محققان نیز اینگونه ترجمه کردهاند.[4] بنابراین، از این روایت اشاره و توصیهای به خامخواری به دست نمیآید.
________________________________________
[1]. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج 6، ص 324، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق؛ طبرسی، حسن بن فضل، مکارم الاخلاق، ص 164، قم، شریف رضی، چاپ چهارم، 1412ق.
[2]. شیخ صدوق، الخصال، ج 2، ص 512، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، 1362ش. در برخی نسخهها نیز کلمه «کلّ» به هر دو فقره حدیث اضافه شده است: «الْمَعِدَةُ بَیتُ کُلِّ دَاءٍ وَ الْحِمْیةُ رَأْسُ کُلِّ دَوَاء»؛ مستغفرى، جعفر بن محمد، طبّ النبی(ص)، ص 19، نجف، مکتبة الحیدریة، چاپ اول، 1385ق. همچنین این روایت با اندکی تفاوت از امام علی(ع) نیز نقل شده است: «الْمَعِدَةُ بَیتُ الْأَدْوَاءِ وَ الْحِمْیةُ رَأْسُ الدَّوَاء»؛ قطب الدین راوندى، سعید بن هبة الله، الدعوات (سلوة الحزین)، ص 77، قم، مدرسه امام مهدى (عج)، چاپ اول، 1407ق.
[3]. ر. ک: فراهیدى، خلیل بن احمد، کتاب العین، ج 3، ص 312 – 313، قم، هجرت ، چاپ دوم، 1409ق؛ طریحى، فخر الدین بن محمد، مجمع البحرین، ج 1، ص 109، تهران، مرتضوی ، چاپ سوم، 1375ش.
[4]. ر. ک: بستانى، فواد افرام، مهیار، رضا، فرهنگ ابجدی، ص 345، تهران، اسلامی ، چاپ دوم، 1375ش؛ محمدى ریشهرى، محمد، دانشنامه احادیث پزشکى، ج 1، ص 413، قم، دار الحدیث، چاپ ششم، 1385ش.
گیاه خواری از نظر اسلام