صدقات شبانه علی علیه السلام

پس از شهادت علی علیه السلام پینه های فراوانی بر زانوان و پشت پاها و گردن آن حضرت مشاهده شد. از امام حسن علیه السلام پرسیدند: پینه زانو و پشت پای ایشان، مربوط به عبادت می باشد، اما این پینه که در گردن ایشان است، بر اثر چیست؟. قال علیه السلام: اما لولا انه مات ما حدثتکم عنه، کان لا یمر به یوم[من الأیام] الا أشبع فیه مسکینا فصاعدا ما أمکنه فاذا کان اللیل نظر الی ما فضل عن قوت عیاله [یومهم ذلک] فجعله فی جراب فاذا هدأ الناس وضعه علی عاتقه و تخلل المدینة و قصد قوما لایسألون الناس الحافا ففرقه فیهم من حیث لایعلمون من هو لایعم بذلک أحد من اهله غیری فانی کنت اطلعت ذلک منه یرجوا بذلک فضل اعطاء الصدقة بیده و رفعها سرا و کان یقول، ان صدقة السر تطفیء غضب الرب (کما یطفی ء الماء النار). [1] . امام حسن علیه السلام فرمود: (اگر ایشان زنده بودند، از او سخنی برای شما نمی گفتم. هیچ روزی از روزها بر او نمی گذشت که در آن یک مسکین و یا بیشتر را به حدی که توان داشت سیر نکند و وقتی شب می شد، به بازمانده خورد و خوراک آن روز نان خورهای خود می نگریست و آن را در کیسه ای می نهاد و وقتی مردم می خفتند، آن را به دوش گرفته و در کوچه های مدینه روان می شد و به سوی مردمی رهسپار می شد که به خاطر شرم از کسی درخواستی نمی کردند و آن را چنان که کسی از آنها باخبر نمی شد که چه کسی این غذاها را آورده است؟، میانشان قسمت می کرد و از خانواده ایشان «علی علیه السلام»، کسی جز من آن را نمی دانست. زیرا من به این موضوع از دیرباز آگاه شده بودم و ایشان به خاطر فضیلت صدقه دادن، پنهان، و به دست خویش چنین می کرد و همواره می فرمود: صدقه پنهانی، چون آب بر آتش است و خشم پروردگار را خاموش می کند.)

 پی نوشت:
[1] مستدرک الوسایل، ج 7، ص 184 ابواب صدقه، باب 11، ح 8. 
علاوه بر این کارهای نیک سری ، روزی فاش می شود گرچه این کارهای سری از اولیای الهی باشد.