پرچم امام زمان درایران

منظور از پرچم امام زمان در ایران روشن نیست!! هر حکومتی دارای پرچمی است که به وسیله آن شناخته می شود. هر قیام و انقلاب نیز پرچمی خاص با شعاری خاص دارد. انقلاب جهانی حضرت مهدی نیز پرچم مخصوص دارد که در آن زمان، نمایانگر انقلاب و اهداف آن حضرت است و شعاری نیز بر آن نوشته شده است اما رنگ این پرچم در روایات بیان نشده است . در روایتی آمده است که بر روی آن پرچم نوشته شده است: گوش شنوا داشته باشید و از حضرتش اطاعت کنید.و در جای دیگر آمده است: شعار پرچم امام زمان (عج) «البیعة لله» بیعت مخصوص خداوند است.( مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج52، ص305.2. اثبات الهداة، ج3، ص582 ) البته بر اساس روایات امام مهدی همراه با پرچم رسول خدا صلى الله علیه وآله که از پارچه مخمل و چهار گوشى که در آن سنگى قرار دارد قیام میکند ، آن پرچم از زمان رحلت رسول الله صلى الله علیه وآله باز نشده و تا قیام حضرت مهدى علیه السلام نیز باز نخواهد شد . خداوند آنحضرت را به سه هزار فرشته یارى کرده که از پشت سر و روبرو ، مخالفین آن حضرت را میزنند. ابو حمزه ثمالی از امام باقر علیه السلام روایت می کند که فرمود:« گویا قائم علیه السلام را می بینم که بر نجف و کوفه مسلط شده است. هنگامی که بر نجف مشرف شد، پرچم رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم را می‌گستراند و فرشتگان بدر بر آن فرود می‌آیند. عمود آن پرچم از ستون‌های عرش و رحمت خداست، و فرشتگان به یاری و پیروزی خدا آن را حرکت می‌دهند. مهدی علیه‌السلام با آن پرچم به جنگ هیچ گروهی نمی‌رود مگر این که خداوند آنان را هلاک می‌کند.» ابوحمزه پرسید:« آیا این پرچم نزد شما مخفی است تا قائم علیه السلام ظهور کند، یا برایش آورده می شود؟» امام فرمود:« جبرئیل آن را نزد حضرت مهدی علیه السلام می آورد.» پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم نیز در روایتی فرمود: حضرت مهدی علیه السلام پرچمی دارد که وقتی زمان ظهورش فرا می رسد، آن پرچم خود به خود باز می شود و خداوند آن را به سخن در می‌آورد. آن پرچم به حضرت مهدی علیه السلام ندا می‌دهد: « ای ولی الله! خارج شو و دشمنان خدا را بکش.» بحار الانوار 52 / 320 حدیث 41 – ص 328 حدیث 48 – ص 361 حدیث 130امام صادق (ع) فرمود: «مَعَهُ رَایَةُ رَسُول اللّه (ص)؛ همراه او پرچم پیامبر اکرم است.»آن گاه آن حضرت در پاسخ شخصی که پرسید: «آیا نزد او است یا این‌که برای او آورده می شود؟ فرمود: «بلکه جبرئیل آن را خواهد آورد.»سپس فرمود: با آن پرچم، بر هیچ [قوم ستمگری] نمی گذرد، مگر آن‌که خداوند آن‌ها را هلاک می سازد.( نعمانی، الغیبة، ص309، ح4؛ و ر.ک: کمال الدین و تمام النعمة، ج2، ص672، ح23)شبیه همین روایت از امام سجاد علیه السلام نیز نقل شده است.اهمیّت این امر، به قدری است که در غیبت نعمانی بابی تدوین شده است با این عنوان که پرچم پیامبر(ص) بعد از جنگ جمل، باز نخواهد شد؛ مگر به دست قائم . امام صادق علیه السلام دربارة آن پرچم به ابوبصیر فرمود:ای ابا محمد! به خدا سوگند! آن پرچم نه از پنبه است و نه از کتان و نه از ابریشم و نه از حریر. سپس در پاسخ از جنس آن، فرمود:از ورق (برگ) بهشتی است. رسول خدا صلی الله علیه و آله روز بدر، آن را برافراشت و بعد، آن را در هم پیچید و به علی علیه السلام داد. همچنان نزد علی علیه السلام بود، تا هنگامی که روز بصره فرا رسید، آن را برافراشت. و خداوند پیروزی را نصیب او ساخت. سپس آن حضرت آن را در هم پیچید و آن این‌جا نزد ما است. هیچ کس آن را نخواهد گشود، تا آن گاه که قائم (عج) قیام کند و چون او قیام نمود، آن را برخواهد افراشت.همان، ص307، ح2و از امام علی علیه السلام روایت شده است:آن‌گاه که مهدی پرچم خویش را به اهتزاز در آورد، بین مشرق و مغرب برای او روشن خواهد شد. کمال الدین و تمام النعمة، ج2، ص653، ح17.
پس از ظهور امام زمان (عج)، گروهی از اصحاب که از افراد ممتاز و برجسته‌اند و گروهی از انصار که خود را به یاری امام زمان (عج) می‌رسانند به یاری امام عصر (عج) می‌شتابند. در روایاتی آمده است که یاران امام را از عجمان تشکیل می‌دهند. امیرالمؤمنین (ع) در این‌باره فرمود: «وزیران مهدی (عج) از عجم‌ هاست، در میان آن‌ها عربی نباشد، اما با عربی صحبت می‌کنند، درحالی‌ که آن‌ها خالص‌ترین وزرا و بافضیلت‌ترین وزیرانند.»، امام باقر (ع) نیز می‌فرمایند: «یاران حضرت قائم (عج) سیصد و سیزده نفرند و از فرزندان عجم می‌باشند.» در روایتی از امیرالمؤمنین‌ علی (ع) از اهالی طالقان به عنوان یاران امام زمان (عج) یاد شده؛ امام علی (ع) فرمودند: «خوشا به حال طالقان! زیرا برای خداوند در آنجا گنج‌هایی ذخیره شده است که هرگز از جنس طلا و نقره نمی‌باشند، در آنجا مردانی هستند که خدا را به حق شناختند، و اینان یاران مهدی‌(عج) در آخر الزمان می‌باشند». در کتاب بحارالانوار نیز درباره مردم طالقان آمده است: «این گنج‌ها، دلاور مردانی اهل جنگ و جهاد هستند که شهادت در راه خدا را دوست می‌دارند و پیوسته ادّعا می‌کنند که خدا شهادت را روزی آنان قرار دهد، شعار خود را «یا لثارات الحسین» می‌دانند، خداوند به وسیله آنها امام حق را پیروز می‌گرداند».
هم‌چنین فضیل بن یسار به نقل از امام صادق (ع) اینگونه بیان کرده: «برای او گنجی است در طالقان،کم از طلا و نقره نیست و پرچمی است که از روزی که پیچیده شده گشوده نشده است و مردانی که گویی دل‌های آن‌ها قطعات آهن است، در ذات خدا شکی به آن راه پیدا نمی‌کند، سخت‌تر از سنگ می‌باشند. اگر به کوه‌ها حمله برند، از جا می‌کنند. با پرچم‌هایشان به شهری نمی‌تازند مگر این‌که آن را ویران سازند، مانند این است به اسبان عقاب‌های مرگ سوارند، زین اسب امام را دست می‌مالند و با این کار طلب برکت می‌نمایند. اطراف او را می‌گیرند و با جان خود او را در جنگ‌ها از گزند نگه می‌دارند و هرچه بخواهد کفایت می‌کنند. شب‌ها نمی‌خوابند، در نمازشان برای آن‌ها زمزمه‌ای است مانند زمزمۀ زنبور عسل، شب‌زنده‌دارانند و بامدادان سوار بر اسبان خود (آمادۀ کارزار) راهبان شب و شیران روز هستند. آنان در اطاعت مولایشان فرمانبردارتر از کنیزان نسبت به مولای خود هستند، مانند چراغ‌های روشنایی‌بخش و دل‌هایشان مانند قندیل‌های پرتوافکن می‌باشد.آن‌ها از ترس خدا هراسانند و خواستار شهادت هستند. آرزویشان کشته‌شدن در راه خداست.شعارشان «یالثارات الحسین» است. هرگاه راه روند، رعب و ترس یک ماه جلوتر از آن‌ها حرکت می‌کند. به‌سوی مولا با متانت می‌روند. خداوند به‌وسیلۀ آن‌ها امام حق را یاری می‌نماید.»
در بسیاری دیگر از روایات، به اهالی خراسان اشاره شده است که به حمایت از حضرت مهدی (عج) به پا می‌خیزند. رسول خدا (ص) در این‌باره فرموده است: «هنگامی که مشاهده کردید پرچم‌های سیاه از سوی خراسان میآیند، با هر وسیله ممکن به سوی آن‌ها بشتابید؛ هر چند مجبور باشید برای این کار روی برف و یخ سینه‌ خیز بروید؛ چرا که خلیفة الله مهدی (عج) میان آن پرچم‌ها حضور دارد. و امام امام باقر (ع) نیز می‌فرمایند: «نیروهایی با پرچم های سیاه (که از خراسان قیام کرده اند) در کوفه فرود می‌آیند و هنگامی که حضرت مهدی (عج) در شهر مکه ظهور می‌کند، با آن حضرت (ع) بیعت می‌کنند.» هر چند که عنوان خراسان تا آن طرف بلخ و بخارا را شامل می‌شود؛ لذا درباره این‌که خراسانی از کدام قسمت خراسان خروج میکند، در روایات به محل خاصی اشاره نشده است.
شهر قم نیز به عنوان محل خروج برخی از امام زمان (عج) ذکر شده است. عفّان بصری نقل می‌کند که امام صادق(ع) از وی اینگونه پرسیده است: «آیا می‌دانی چرا این شهر را قم نامیده شد؟!» گفتم: «خدا و رسولش و شما می‌دانید.» فرمود: «قم نامیده شد؛چون اهلش با قائم آل محمّد (عج) جمع می‌شوند و با او قیام می‌کنند و با او از خود استقامت به خرج می‌دهند و به امام کمک می‌کنند.» هم چنین از امام صادق‌(ع) سؤال شد: «منظور از آیه «بَعَثْنا عَلَیْکُمْ عِباداً لَنا أُولِی بَأْسٍ شدیدٍ» چه کسانی هستند؟» آن حضرت فرمود: «هم واللَّه أهل قم، هم واللَّه أهل قم. هم واللَّه أهل قم».
منابع:
1- بحارالانوار، جلد 52
2- سیمای جهان در عصر امام زمان (عج)
3- مجله انتظار موعود، شماره 29
4- بامداد بشریت، صفحه 54
5- عصر ظهور صفحه 228