دین و اندیشه
تاریخ طبری
همان ابتدای حمله اعراب مسلمان نشدند رابعا ما در صدد دفاع از عملکرد زشت و نابخردانه برخی نظامیان اعراب تازه مسلمان شده در کشتن و غارت اموال ایرانیان نیستیم و این عمل ناجوانمردانه در هر کجای تاریخ و جغرافیا باشد محکوم است.دشمنان اسلام و ایران این شایعات را ساخته اند تا مردم جهان را از اسلام آوردن باز بدارند و گر نه مسلمانان در جنگ با ساسانیان به ناموس مردم به دیده احترام می نگریستند
اینکه بسیاری از کارگزاران نظام پیشین، بدون تغییر آیین خود، به خدمت نظام جدید درآمدند، این حقیقت را روشن میسازد که مسلمین اصراری بر پذیرش اسلام از سوی شکست خوردگان نداشته اند حتی در این راستا هیچ کوشش آگاهانهای از سوی لشکریان مسلمان مشاهده نمیشود
«پارسیان از شهر بیرون شده پیکار میکردند و مسلمانان ایشان را هزیمت میداند. اما سرانجام با مسلمانان از سر صلح بر آمده و در قبال پرداخت خراج (منظور همان مالیات است) و جزیه، اعراب مردم نهاوند را بر اموال، بناها و منازلشان باقی گذارده متعرض آنان نشدند».[۱]دینور: مردم دینور پس از یکروز جنگ به مصالحه پرداختند وضمن قبول پرداخت خراج و جزیه، بر جان و مال و فرزندان خویش، امان خواستند که فرمانده سپاه مسلمانان شرط آنان را پذیرفت.شهرهای ماسپذان ، شیروان و صمیره: این شهرها نیز به این شرط که فرمانده عرب خون هیچ یک از ایشان را نریزد یا آنان را به اسیری نگیرد و زر و سیم مردم را نستاند با مسلمانان صلح کردند.[۲]همدان: این شهر تبدیل به گریزگاه سپاهیان ایرانیای شده بود که در نهاند شکست خورده و فراری شده بودند لذا دست به مقاومت زدند اما شکست خورده و مسلمانان همان شرایط نهاوند را بر آنان اعمال کردند (مسلمانان خراج بگیرند و کاری به اموال و منازل آنان نداشته باشند).اصفهان: تنها مقاومت در محدوده اصفهان در منطقه «جی» صورت پذیرفت که مورخین در مورد آن مینویسند: مسلمانان پس از نبردی کوچک جی را که از توابع اصفهان بود مشروط بر آن که اهل آن خراج و جزیه بپردازند، به صلح فتح کردند و در عوض مردمان را بر جان و مالشان امان دادند. و به همین طریق بر سایر نقاط اصفهان چیره
در باره فتح ایران توسط مسلمانان باید بسیار دقت کرد چون دین اسلام دشمن فراوان داشت و برخی از نویسندگان مسلمان هم مانند سیف بن عمر از خود اخباری بر ضد نیروهای ایران و به نفع مسلمانان می ساختند و با این جعلیات حقیقت در لابلای خرافات پوشیده می شد . برای آگاهی در باره سیف بن عمر می توانید به آثار علامه عسکری مراجعه کنید مثل کتاب عبد الله بن سبا . ایشان در این کتاب و کتابهای دیگرش اثبات می کند که سیف بن عمر رمان نویس بوده نه محقق تاریخی . اگر سیف بن عمر را به عنوان رمان نویس به حساب بیاوریم در این صورت بسیاری از اخبار تاریخ طبری در باره فتح ایران بی اعتبار خواهد شد .
تاریخ طبری