اعراب «یا فاطمه الزهرا» سلام الله علیها

طبق قواعد زبان عربی منادی یا مفرد است یا مضاف و یا دارای حالات دیگری.-اگر منادا مفرد معرفه باشد، مبنی بر رفع می‌شود. مثل «یا اللهُ، یا علیُّ یا عظیمُ».-اگر مضاف و مضاف الیه باشد منصوب است. مثل «یا عبدَ الله، یا ربَّ البیت الحرام، یا ابا عبد الله».در عبارت «یا فاطمة الزهراء» اگر ترکیب «فاطمة الزهراء» ترکیبی وصفی بود، کلمه‌ی «فاطمه» مبنی بر رفع خواهد بود و اگر ترکیب اضافی بود منصوب و مبنی بر فتح خواهد بود.راه تمییز ترکیب وصفی از ترکیب اضافی توجه به معنا است. در حقیقت باید گفت که اعراب «یا فاطمه الزهراء»، به طور رایج در نصب«فاطمه» خوانده می شود که صحیح نیست. چرا که فاطمه الزهراء مضاف و مضاف الیه نمی باشد بلکه موصوف و صفت است و منادای علم نیز همان طور که می دانیم مبنی بر ضم است پس باید آن را «یا فاطمةُ الزهراء (علیهاالسلام)» خواند.