شهادت امام جواد(ع)

پاسخ کوتاه:
درباره چگونگی شهادت پیشوای نهم شیعیان اختلاف است برخی علت اصلی شهادت امام را سعایت ابن ابی‌داود (قاضی بغداد) در نزد معتصم عباسی دانسته‌اند. دلیل آن هم پذیرفته‌شدن نظر امام درباره قطع دست سارق بود که باعث شرمندگی ابن ابی‌داود و شماری از فقیهان و درباریان شده بود، در برخی از منابع آمده است که معتصم به وسیله منشی یکی از وزیرانش او را مسموم کرد اما به گزارش مسعودی، معتصم و جعفر برادر ام فضل در اندیشه کشتن محمد بن علی(ع) بودند. آن دو سمی را در انگور نهادند و امام از آن خورد. ام الفضل پس از آن که جوادالأئمه را مسموم کرد، پشیمان شد و می‌گریست اما امام به او خبر داد که به بلایی دچار می‌شود که مرهم پذیر نباشد.

برخی علت شهادت وی را سعایت ابن ابی‌داود (قاضی بغداد) در نزد معتصم عباسی دانسته‌اند. دلیل آن هم پذیرفته‌شدن نظر امام درباره قطع دست سارق بود که باعث شرمندگی ابن ابی‌داود و شماری از فقیهان و درباریان شده بود.[1]درباره چگونگی شهادت پیشوای نهم شیعیان اختلاف است؛ در برخی از منابع آمده است که معتصم به وسیله منشی یکی از وزیرانش او را مسموم کرد و به شهادت رساند.[2] برخی معتقدند که معتصم به وسیله ام الفضل محمد بن علی را مسموم کرد.[3] به گزارش مسعودی، معتصم و جعفر بن مأمون در اندیشه کشتن محمد بن علی(ع) بودند. چون جوادالأئمه از ام الفضل فرزندی نداشت، جعفر، ام الفضل (خواهرش) را تحریک کرد که محمد بن علی را مسموم کند. آن دو سمی را در انگور نهادند و امام از آن خورد. ام الفضل پس از آن که جوادالأئمه را مسموم کرد، پشیمان شد و می‌گریست اما امام به او خبر داد که به بلایی دچار می‌شود که مرهم پذیر نباشد.[4] درباره چگونگی شهادت او به دست ام الفضل سخنان دیگری نیز گفته شده است.[5]بر اساس روایتی دیگر، وقتی مردم با معتصم بیعت کردند. او به عبدالملک زیات والی مدینه نامه نوشت که محمد بن علی(ع) را همراه با ام الفضل روانه بغداد کند. وقتی امام جواد وارد بغداد شد، معتصم به ظاهر او را احترام می‌کرد و تحفه‌هایی برای او و امّ الفضل فرستاد. بر پایه این روایت، معتصم شربت پرتقالی به وسیله غلام خود به نام اشناس برای او فرستاد. اشناس به امام گفت: خلیفه، پیش از شما از این شربت به گروهی از بزرگان از جمله احمد بن ابی‌داود و سعید بن خضیب نوشانده و امر کرده که شما هم از آن بنوشید. امام فرمود:«آن را در شب می‌نوشم» اما اشناس اصرار می‌کرد که باید خنک نوشیده شود و یخ آن آب می‌شود سپس امام از آن نوشید و بر اثر آن به شهادت رسید.[6]
به نقل از پایگاه ویکی شیعه
پی‌نوشت:
1. ر. ک. عیاشی، تفسیر، 1380ق، ج1، ص320.
2. عیاشی، التفسیر، 1380ق، ج1، ص320.
3. مجلسی، بحارالانوار، 1403ق، ج50، ص13، 17.
4. مسعودی، اثبات الوصیة، 1426ق، ص227.
5. ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی‌طالب، نشر علامه، ج4، ص391.
6. ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی‌طالب، نشر علامه، ج4، ص384؛ مجلسی، بحارالانوار، 1403ق، ج50، ص8.