رفتار با علم غیب

در اینجا دو مطلب است یکی علم معصوم و توانایی و تسلطش بر جهان خلقت از راه قدرت علمی وعلم به غیب داشتن و دیگری زندگی معمولی روزمره که شبیه دیگر مردم جامعه بودند این دو هیچ تناقضی باهم ندارد آنها در بحث هدایت و راهنمایی مردم فقط در حد ضرورت هرجا لازم می‌شده شاید برای اتمام حجت و هدایت افراد به جهت اعجاز و کرامت از آن تواناییهای علمی استفاده می‌کردند اما در جریان زندگی شخصی و حل امور اجتماعی، همه معصومان چه پیامبر و چه امامان همانند دیگران رفتار می‌کردند و بر اساس علم غیب رفتار نمی کردند و الا آنان هرچه بخواهند همان می شود . مثلا امام حسین علیه السلام در جریان عاشورا که علم به شهادت خود و یاران خود داشتند می توانست باقدرت غیبی دشمن را نابود کند ولی می‌بینیم او مانند دیگران با همین علل و اسباب معمولی می جنگد و به شهادت می‌رسد نه با علم غیب . این مهم یک فرمول کلی است برای پاسخ بسیاری از سوالات در این زمینه ها.