دین و اندیشه

احسان خدا

پرسش و پاسخ

سلام.مفهوم اینکه میگویند خداوند به بنده خود <احسان> کرد چیست.

مَحَبَّةُ اللَّهِ لِلعِبادِ إنعامُهُ عَلَیهِم و أن یوَفِّقَهُم لِطاعَتِهِ و یهدِیهُم لِدینِهِ الَّذِی ارتَضاهُ، وحُبُّ العِبادِ للَّهِ أن یطیعوهُ وَ لا یعصوهُ. محبّت خدا نسبت به بندگان، آن است که به آنانْ نعمت می بخشد و به فرمانبری از خود، توفیقشان می دهد و به دینی که پسندیده اوست، هدایتشان می کند. دوستی بندگان نسبت به خداوند نیز آن است که از او فرمانبری کنند و نافرمانی اش نکنند.[مجمع البحرین: ج 1، ص 348.)نیز گفته اند: مَحَبَّةُ اللَّهِ صِفَةٌ مِن صِفاتِ فِعلِهِ، فَهِی إحسَان مَخصوصٍ یلیقُ بِالعَبدِ، و أمّا مَحَبَّةُ العَبدِ للَّهِ تَعالی فَحَالَةٌ یجِدُها فِی قَلبِهِ، یحصُلُ مِنهَا التَّعظِیمُ لَهُ و إیثَارُ رِضاهُ وَ الإِستِئناسُ بِذِکرِهِ. محبّت خدا، صفتی از صفات فعل اوست و احسانِ ویژه ای است که شایسته بندگان است. امّا محبّت بنده نسبت به خدا، حالتی است که در قلب بنده پدیدار می شود که بر اثر آن، بزرگداشتِ خداوند و مقدّم شمردن رضای او و انس گرفتن به یادش، حاصل می گردد.( مجمع البحرین: ج 1، ص 348.) انصاف این است که برای تبیین معنای محبّت آفریدگار به آفریده، باید دید که: مقصود از محبّت آفریده به آفریدگار چیست؟ «فَإِنَّ اللَّهَ سُبحَانَه ینزِلُ العَبدَ مِنهُ حَیثُ أنزَلَهُ مِن نَفسِهِ؛
خداوند بنده را نسبت به خود، در جایگاهی قرار می دهد که وی، خدا را بدان گونه در جان خویش قرار دهد».

احسان خدا

دیدگاه شما برای ما ارزشمند است

نظر شما چیه؟ منتظر نظرات ارزشمند شما هستیم *

دکمه بازگشت به بالا