چرایی زکات

امام رضا(علیه السلام) در پاسخ محمّد بن سنان می فرمایند:
حکمت زکات کمک به بینوایان و نیز حفظ اموال ثروتمندان و اغنیاء است، و خداوند تبارک و تعالى اهل صحّت و سلامت را مکَلّف ساخته تا به برآوردن نیازهاى آفت زدگان و بلادیدگان برخیزند، چنان که می فرماید:
(((لَتُبْلَوُنَّ فِی أَمْوالِکُمْ وَ أَنْفُسِکُمْ)))[ آل عمران (3)، آیه 186.]؛
«در اموال و جان ها و انفستان، مورد امتحان و آزمایش واقع خواهید شد.»
در پرداخت زکات ادای شکر نعمت هاى پروردگار عزّوجلّ و امید زیادت نعمت است، و نیز رأفت و رحمت بر پریشان حالان و مردم بینوا و کوخ نشین و ضعفا است، و همچنین تحریص بر مواسات و همدردى با فقرا و اعانت ایشان بر امور دینى است، و این بینوایان خود موعظه و پندى هستند براى ثروتمندان که با دیدن بدبختی هاى اینان در این دنیا، اغنیاء یاد بینوایى آخرت افتند و از این تهى دستى فقرا درس گیرند، به فقیرى عالم قیامت و به بیچارگى و بى زادى در آن روز پى برند، و با دادن زکات بر شکرگزارى خداوند تبارک و تعالى ترغیب شوند که به آنها ثروت داده و آنان را بى نیاز فرموده است، و همچنین بر دعا و تضرّع ترغیب گردند و بترسند از این که روزى مانند این بینوایان گردند.[ عیون أخبار الرضا(علیه السلام)، ج 2، ص 88.]