دعای سفره عربی فارسی / انواع دعای سفره غذا عقد عروسی ختم
برای شما انواع دعای سفره به عربی و فارسی و دعای سفره عقد و عروسی و برای سفره مجلس ختم و … آماده کرده ایم.
دعای قبل و بعد از سفره است در روایات وارد شده که قبل از غذا خوردن، بسم الله الرحمن الرحیم و در انتهای آن الحمد لله رب العالمین گفته شود. دعای خاصی در این باره وارد نشده؛ ولی در بین اهل علم و مؤمنان بعد از خوردن غذا، جملاتی را به صورت دعا (دعای سفره) ذکر میکنند که البته مضمون آن در روایات و دعاها هست. آن جملات این است:
دعای سفره مشهور
1 . الحمد لله ربّ العالمین هنیئاً للآکلین و برکةً للباذلین. الحمد لله الّذی یُطعِمُ و لا یُطْعَم و یَرزُقُ و لایُرْزَق، زاد الله النّعم، دَفْعَ الله النّقَم، بِحَقّ سیّد العرب و العجم. اللّهم تَقَبَّل حَسنات المُحسنین لا سیّما هذا الأحْسان من هذا المحسن؛اللّهمَ اغفر للمؤمنین و المؤمنات و المسلمین و المسلمات الأحیاء منهم و الأموات لاسیّما اَمْواتَ الحاضرین، رَحِمَ اللّهُ من قَرَءَ الفاتِحَةَ مع الصَّلوات).
سپاس خدای را كه پروردگار جهانیان است. گوارای خورندگان و مایه بركت بخشندگان باشد. سپاس خدای را كه می خوراند و خود نمی خورد؛ روزی می دهد و روزی داده نمی شود. خدا به حق سرور عرب و عجم (پیامبر اكرم) نعمت را زیاد و گرفتاری را برطرف كند. خدایا نیكویی احسانگران را بپذیر، خصوصا این نیكویی را از این نیكوكار. خدایا مؤمنان و مسلمانان زن و مرد را، زنده و مرده شان را، بیامرز، خصوصا مردگان جمع حاضر را. خدا رحمت كند كسی را كه سوره فاتحه را همراه صلوات بخواند.
دعای دیگر
2 . ِبسمِ اللّه اَلرَّحمنِ اَلرَحیم
اََلحَمدُلِّلهِ اَلَّذی یَخلُقُ وَلا یُخلَق؛وَیَرزُقُ وَلا یُرزَق؛ یُطعِمُ وَلا یُطعَم ؛زادَاَللّهُ النَعَم َ؛دَفَعَ اَللّه اَلنَقَم ؛بِحَقِّ سَیِّدِالعَرَبِ وَاَلعَجَم ؛هَنیأً لِلا کِلینِ ؛وَبَرَکةً لِلباذِلینِ ؛صِحََّةً لِلجالِسین ؛وَشَفاءً لِمَرضَی اَلمُومِنینَ وَاَلمومِنات ؛وَسَلا مَةً لِسَفَرِاَلمُسافِرینِ ؛وَمَغفِرَةً لِاَمواتِ اَلحاضِرینِ ؛سیِّما اَمواتِ صاحِبِ اَلاطعِمَة وَاَلاشرِبة ؛اَللّهُمَّ طَیِّب تُرابَهُم وَیَسِّر حِسابَهُم وَاَحشُر هُم مَعَ اَلایمَة َ اَلمَعصومین عَلَیهِمُ الَسَّلام ؛اَللّهُمَّ اَجعَل قَبرَهُم رَوضَةَ مِن رِیاضِ اَلجَنَّة وَلا تَجعَل قَبرَهُم حُفرَةِ مِن حُفَرِالنِیرانِ ؛بِحَقِّ القُرانِ وَ بِحَقِّ سورَةِ المُبارَکَةِ الفا تَحةَ وَالاِخلاصِ وَاَلصَّلَوات ؛ [[ آمینَ ربَّ اَلعالَمین ]]
دعای فارسی سفره
3 . الهی به این سفره برکت بده ….. به این مائده شکر نعمت بده
همه شاد گردیم در این زندگی ….. به بانی این سفره رحمت بده
به آشپز و میزبان و هم میهمان ….. تن سالم و شان و شوکت بده
نصیب همه دوستان علی(ع) ….. زحق سفره ی خیر قسمت بده
الهی به روز جزا بهر ما …… طعام بهشتی ز جنت بده
دعای سفره ماه مبارک رمضان :
بسم الله الرحمن الرحیم ، اللهم صل علی محمد و آل محمد، الحمدلله ربِّ العالمین، هنیئاً للاکلین و برکةً للباذلین و صحّةً للمسلمین و مغفرةً للمؤمنینَ ، الحمدلله الذی یُطعِمُ وَ لا یُطعَمُ، و یُنعِمُ و لا یُنعَمُ، لَهُ الشُّکرُ علی تَواتُر نَعَمائِهِ، و تظافُرِ آلائِهِ و تَرادُفِ إعطائِهِ بِحَقِّ محمّدٍ و آلهِ ، اللهم أجعل دُعائَنا فی هذا الشَّهرِ المُبارَکِ اِلَیکَ واصلاً و رَحمَتَکَ اِلَینا فیهِ نازِلاً و صیامَنا و قیامَنا و اعمالَنا فیهِ مَقبولاً و سَعیَنا فیهِ مَشکوراً، و ذُنُوبَنا فیهِ مَغفُوراً، بِجاهِ محمدٍ و آلهِ الطَّیِّبینَ الطّاهِرینَ و بِحُرمَةِ الفاتِحَةِ مَعَ الصَّلَواتِ.
دعای مخصوص سر سفره افطار :
دعای هنگام افطار : اللَّهُمَّ لَكَ صُمْتُ وَ عَلَى رِزْقِكَ أَفْطَرْتُ وَ عَلَیْكَ تَوَكَّلْتُ.
دعای امیرالمؤمنین علیه السلام هنگام افطار : بِسْمِ اللَّهِ اللَّهُمَّ لَكَ صُمْنَا وَ عَلَى رِزْقِكَ أَفْطَرْنَا فَتَقَبَّلْ [فَتَقَبَّلْهُ] مِنَّا إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ.
دعای هنگام صرف لقمه اول افطار : بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ یَا وَاسِعَ الْمَغْفِرَةِ اغْفِرْ لِى.
قرائت سوره مبارکه قدر نیز به هنگام افطار توصیه شده است. [مفاتیح الجنان ، قمی، شیخ عباس]
دعای پیامبر
در روایت آمده است که وقتی سفره را پیش روی پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) می گشودند؛ این دعا را می خواندند:
سُبحانًک اللهُِمَ ما اَحسَنَ ما َتبَتلینا
ُسبحانَک ما اَکثََرَ ما تُعطِینا
سُبحانَکَ ما َاکثَر ما تُعافِینا
اللهم َاوسِع عَلینا و عَلی الفُقَراءِ المُؤمِنینَ و الُمؤمِناتِ و المُسِلمینَ و المُسلِماتِ. [حلیه المتقین]
دعای سفره ختم و احسان :
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ ، الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ ، الَّذِی جَعَلَ الْمَوْتَ راحَةً لِّلْمُؤمِنِینَ ، وَ یُحْیِی اَلْمَوْتىٰ وَ هُوَ حَیٌّ لا یَمُوتُ ، اَلحَمدُ للهِ الّذی یُطعِمُ و لا یُطْعَم و یَرزُقُ و لایُرْزَق، زادَ اللهُ النِّعَمَ، دَفْعَ اللهُ النِّقََمَ، بِحَقّ سَیّدِ العَرَبِ وَ العَجَم مُحَمَّدٍ وَ أهلِ بَیتِهِ اُصُولِ الکَرَمِ. اَللّهُمَّ تَقَبَّل حَسَناتِ المُحسِنینَ لا سیّمَا هَذَا الإحْسانِ ؛ اللّهمَّ اغفِر لِأمواتِ صاحِبِ الإحسانِ و أمواتِ الحاضرینَ، لا سیَّما المرحومِ المَغفورِ المَبرورِ (اگر میّت زن باشد: المَرحومَةِ المَغفورةِ المَبرورَةِ ) اللّهمَّ نَوِّر مَرقَدَهُ (اگر زن باشد: مَرقَدَها) وَاجعَلِ الجَنَّةَ مَسکَنَهُ (اگر میّت زن است می گوییم: مَسکَنَها) وَاحشُرهُ (اگر زن بود: وَاحشُرها) مَعَ مُحَمّّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَارحَمهُ (وَ ارحَمها؛ اگر زن باشد) وَ إیّانا یا إلهَ العالمینَ بِجاهِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطّاهِرینَ رَحِمَ اللهُ مَن یَقرَءُ الفاتِحَةَ مَعَ الإخلاصِ وَ الصَّلواتِ.
دعای سفره عقد و عروسی :
بسم الله الرحمن الرحیم، اللهمَّ صلِّ علی محمدٍ و آلِ محمدٍ، الحمدللهِ رَبِّ العالمین، الحمدلله الذی وَفَّقَنا لِهذِهِ السُّفرَةِ الکریمَةِ و لِنِعَمِها، اللهم تَقَبَّل و لائِمَ المؤمنینَ لاسیَّما هذِهِ الوَلیمَةَ فی هذهِ المائدَةِ الکَریمَةِ، بِحَقِّ آیاتِکَ العظیمَةِ، اللهم بارِک لَهُما، وَ وَفِّقهُما لِشُؤُونِ الزَّوجیَّةِ وَ لِمراعاةِ حُقُوقِها وَاجمَع شَملَهُما، و رزقُهُما اَولاداً صالحینَ، واجعَل زینةً فی هذا المَجلِسِ صَلَوةِ العارِفینِ، اللهمَّ صَلِّ علی محمدٍ وَ آلِ محمّدٍ.
آیا دعاهای که بعنوان دعای سفره مشهور است معتبر است؟
همان‌گونه که می‌دانید حمد و سپاس از پروردگار بعد از پایان غذا مستحب است، و انسان می‌تواند بعد از صرف غذا به هر زبانی خداوند را حمد و سپاس گوید. اما دعایی که اکنون به نام دعای سفره مرسوم است، در منابع معتبر روایی به آن اشاره نشده است.
۱. البته در روایات دعای بعد از غذا با این تعابیر آمده است: «… قال أبو عبد الله (ع) اذکر اسم الله على الطعام و الشراب فإذا فرغت فقل الحمد لله الذی یُطعِم و لا یُطعَم»؛[1] امام صادق(ع) فرمود: خوردن و آشامیدن را با نام خدا شروع کنید و در پایان بگویید ستایش پروردگارى را که مىخوراند، اما نیاز به خوردن ندارد.
۲. «و روی عن أبی حمزة الثمالی عن علی بن الحسین (ع) أنه کان إذا طعم قال: الحمد لله الذی أطعمنا و سقانا و کفانا و أیدنا و آوانا و انعم علینا و أفضل، الحمد لله الذی یُطعِم و لا یُطعَم»؛[2] ابو حمزه ثمالى می‌گوید: امام سجاد(ع) هر گاه به خوردن غذا شروع مىکرد این دعا را مىخواند: سپاس خداوندى را که ما را غذا و آب مرحمت فرمود و روزى ما را خود به عهده گرفت، و ما را تأیید کرد و پناه و جایمان داد و به ما انعام فرمود و افزون نمود، و ستایش پروردگارى را که مىخوراند و نمىخورانندش».
[2]. شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، محقق و مصحح، غفاری، علی اکبر، ج ۳، ص ۳۵۸، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ دوم، 1413ق.
