دین و اندیشه
بردن آبروی مومن
مرجع رهبرازعصبانیت موجب گفتن خصلت بدپسربازی زنی که فامیله شدم. آیااین موضوع یعنی ریختن آبرو؟مطمئن به شنیدن فردی جزبچه هاش که درکنارم بودن نشدم .آیاتکلیفی به عهده من است؟
جهت دریافت پاسخ به نکات زیر توجه نمایید :
الف ) عوارض گناه پرده دری و آبروریزی اجازه دهید ابتدا به عوارض گناه پرده دری و آبروریزی بپردازیم: تعالیم دین مقدس اسلام به ما می آموزد که انسان ها دارای ارزش و احترام می باشند؛ به ویژه انسان مؤمن و خداترس و با تقوا دارای احترام ویژه ای است. در روایتی می خوانیم: «ارزش انسان با ایمان از حرمت و احترام کعبه بیشتر است». در روایات آمده است که آبروی مؤمن مانند مال و جان او دارای حرمت است و هر کاری که باعث ریختن آبروی او گردد از گناهان بزرگ و سنگین شمرده شده است. به همین خاطر است که گناهانی مانند غیبت و تهمت که آبروی افراد را در معرض خطر قرار می دهد در دین اسلام و قرآن و روایات به شدت مورد نهی و سرزنش واقع شده اند و تجسس از حال مردم و کشف اسرار آنان و حتی سوءظن و بدبینی در مورد آنان ممنوع و حرام و گناه می باشد.
ممکن است از انسان در پنهان گناه و خطایی سر بزند که وقتی به خود بیاید و متوجه شود پشیمان می گردد و عذر تقصیر به پیشگاه خداوند می آورد و بدین ترتیب آثار بد و عواقب سوء آن با توبه و پشیمانی و جبران خطا برطرف می گردد و افشا و آشکارکردن آن توسط دیگران باعث ترویج و تبلیغ گناه و خدشهدارشدن دامان اجتماع و باعث بدبینی و ایجاد اخلال و خدشه در روابط بین افراد اجتماع می گردد و اجتماعی که از نظر اسلام افرادش باید به یکدیگر اطمینان داشته باشند و نسبت به هم خوش بین باشند، صحنه بدبینی و عدم اعتماد می گردد و نظام چنین اجتماعی از هم گسیخته می گردد و این کار بر همه جنبه های اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی و سیاسی و امنیتی اجتماع اثر بد و ناپسند دارد.
درست به همین خاطر است که در اسلام بر پنهان کردن و پوشیده داشتن گناه و تظاهر نکردن به آن و آشکار نساختن از تأکید فراوان شده و در قرآن کریم می فرماید: «ان الذین یحبون ان تشیع الفاحشه فی الذین امنوا لهم عذاب الیم فی الدنیا والاخره؛ کسانی که انتشار زشتی ها را در میان اهل ایمان دوست می دارند، در دنیا و آخرت دچار عذاب دردناک می گردند» (نور، آیه 19).
یعنی حتی میل به شیوع و انتشار گناهان و زشتی ها تا چه رسد به ترویج و نشر آن انسان را سزاوار عذاب الهی می کند و ریختن آبروی مردم و آشکار ساختن گناهان پوشیده و عیب های مخفی و پنهان آنها، اقدامی عملی در انتشار گناهان و منکرات در اجتماع است که عاقبت آن دچار شدن به عذاب خداوند است.
* مشارکت در گناهان دیگران
حضرت آیت الله بهجت رحمه الله علیه میفرمایند: «خدا نکند انسان معصیت کند و اگر کرد، خدا نکند معصیت اجتماعی بکند و اگر کرد خدا رحم بکند که اضلال مردم در آن باشد.»
و نیز فرمودند: «در قیامت که نامه عمل را به دست انسان میدهند، در نامه بعضیها نوشته شده که فلان فرد را تو کشتهای. میگوید: خدایا، من کی او را کشتم؟ من کجا قاتل بودم؟ من اصلاً خبر ندارم که قاتلش چه کسی است.
در جواب میگویند: در فلان مجلس فلان کلمه را گفتی، این کلمه نقل شد به مجلس دیگری و از آنجا دوباره به مجلس دیگر که قاتل در آن مجلس بود، رسید و او این را شنید و رفت او را کشت و تو سبب این قتل شدی. این جور سببیت است که انسان باید احتیاط کند و حواسش را جمع کند. آیا کسی میتواند متوجه باشد که این کلمهاش به ده واسطه خرابکاری نکند؟ قهرا باید هر کاری که بالفعل برای خودش جایز میداند با طلب توفیق از خدا و طلب نجات از خدا آن را انجام دهد تا عواقبش چیزی نشود که برایش مسئولیت بیاورد.»
باری تقوای در رفتار و گفتار، تقوای در خانواده و جامعه، تقوای علمی و عملی، اخلاقی و معنوی حد و مرز ندارد و رعایت تقوا و ترک گناه در هیچ مرحلهای از انسان ساقط نیست بلکه برای هر کسی در شأن و مرتبه خودش لازم است و چنین است که آیت الله بهجت میفرمایند: «ترک معصیت در اعتقادات و اعمال و نماز اول وقت کافی و وافی است برای وصول به مقامات عالیه اگر چه هزار سال باشد.»
ب ) راه جبران
برای جبران گناهی که مرتکب شدهاید، راهکارهای زیر به شما توصیه میشود:
1 . به درگاه خداوند توبه کنید و تصمیم بگیرید دیگر آبروی کسی را نبرید.
2. نزد هر کس که آبروی فرد مورد نظر را بردید، از محاسن و خوبیهای او بگویید و از کار خود ابراز پشیمانی کنید.
3. در صورتی که فتنه به پا نشود، از فرد مورد نظر حلالیت بگیرید.
4. اگر دیدید حلالیت گرفتن موجبات فتنه را فراهم میکند و یا فرد مورد نظر دیگر در قید حیات نیست، بخشی از اعمال خیر خود را به او هدیه کنید.
5. سعی کنید همیشه عیوب خود را بزرگتر از عیب دیگران ببینید، تا هیچگاه زبان به عیوب دیگران باز نکنید.
6. با دیگران آنگونه رفتار کنید که دوست دارید با شما رفتار شود!
7. با تلاوت قرآن کریم و نماز و شرکت در جلسات اهل بیت (علیهم السلام) انس بیشتری بگیرید.
برای شما آرزوی موفقیت داریم.
الف ) عوارض گناه پرده دری و آبروریزی اجازه دهید ابتدا به عوارض گناه پرده دری و آبروریزی بپردازیم: تعالیم دین مقدس اسلام به ما می آموزد که انسان ها دارای ارزش و احترام می باشند؛ به ویژه انسان مؤمن و خداترس و با تقوا دارای احترام ویژه ای است. در روایتی می خوانیم: «ارزش انسان با ایمان از حرمت و احترام کعبه بیشتر است». در روایات آمده است که آبروی مؤمن مانند مال و جان او دارای حرمت است و هر کاری که باعث ریختن آبروی او گردد از گناهان بزرگ و سنگین شمرده شده است. به همین خاطر است که گناهانی مانند غیبت و تهمت که آبروی افراد را در معرض خطر قرار می دهد در دین اسلام و قرآن و روایات به شدت مورد نهی و سرزنش واقع شده اند و تجسس از حال مردم و کشف اسرار آنان و حتی سوءظن و بدبینی در مورد آنان ممنوع و حرام و گناه می باشد.
ممکن است از انسان در پنهان گناه و خطایی سر بزند که وقتی به خود بیاید و متوجه شود پشیمان می گردد و عذر تقصیر به پیشگاه خداوند می آورد و بدین ترتیب آثار بد و عواقب سوء آن با توبه و پشیمانی و جبران خطا برطرف می گردد و افشا و آشکارکردن آن توسط دیگران باعث ترویج و تبلیغ گناه و خدشهدارشدن دامان اجتماع و باعث بدبینی و ایجاد اخلال و خدشه در روابط بین افراد اجتماع می گردد و اجتماعی که از نظر اسلام افرادش باید به یکدیگر اطمینان داشته باشند و نسبت به هم خوش بین باشند، صحنه بدبینی و عدم اعتماد می گردد و نظام چنین اجتماعی از هم گسیخته می گردد و این کار بر همه جنبه های اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی و سیاسی و امنیتی اجتماع اثر بد و ناپسند دارد.
درست به همین خاطر است که در اسلام بر پنهان کردن و پوشیده داشتن گناه و تظاهر نکردن به آن و آشکار نساختن از تأکید فراوان شده و در قرآن کریم می فرماید: «ان الذین یحبون ان تشیع الفاحشه فی الذین امنوا لهم عذاب الیم فی الدنیا والاخره؛ کسانی که انتشار زشتی ها را در میان اهل ایمان دوست می دارند، در دنیا و آخرت دچار عذاب دردناک می گردند» (نور، آیه 19).
یعنی حتی میل به شیوع و انتشار گناهان و زشتی ها تا چه رسد به ترویج و نشر آن انسان را سزاوار عذاب الهی می کند و ریختن آبروی مردم و آشکار ساختن گناهان پوشیده و عیب های مخفی و پنهان آنها، اقدامی عملی در انتشار گناهان و منکرات در اجتماع است که عاقبت آن دچار شدن به عذاب خداوند است.
* مشارکت در گناهان دیگران
حضرت آیت الله بهجت رحمه الله علیه میفرمایند: «خدا نکند انسان معصیت کند و اگر کرد، خدا نکند معصیت اجتماعی بکند و اگر کرد خدا رحم بکند که اضلال مردم در آن باشد.»
و نیز فرمودند: «در قیامت که نامه عمل را به دست انسان میدهند، در نامه بعضیها نوشته شده که فلان فرد را تو کشتهای. میگوید: خدایا، من کی او را کشتم؟ من کجا قاتل بودم؟ من اصلاً خبر ندارم که قاتلش چه کسی است.
در جواب میگویند: در فلان مجلس فلان کلمه را گفتی، این کلمه نقل شد به مجلس دیگری و از آنجا دوباره به مجلس دیگر که قاتل در آن مجلس بود، رسید و او این را شنید و رفت او را کشت و تو سبب این قتل شدی. این جور سببیت است که انسان باید احتیاط کند و حواسش را جمع کند. آیا کسی میتواند متوجه باشد که این کلمهاش به ده واسطه خرابکاری نکند؟ قهرا باید هر کاری که بالفعل برای خودش جایز میداند با طلب توفیق از خدا و طلب نجات از خدا آن را انجام دهد تا عواقبش چیزی نشود که برایش مسئولیت بیاورد.»
باری تقوای در رفتار و گفتار، تقوای در خانواده و جامعه، تقوای علمی و عملی، اخلاقی و معنوی حد و مرز ندارد و رعایت تقوا و ترک گناه در هیچ مرحلهای از انسان ساقط نیست بلکه برای هر کسی در شأن و مرتبه خودش لازم است و چنین است که آیت الله بهجت میفرمایند: «ترک معصیت در اعتقادات و اعمال و نماز اول وقت کافی و وافی است برای وصول به مقامات عالیه اگر چه هزار سال باشد.»
ب ) راه جبران
برای جبران گناهی که مرتکب شدهاید، راهکارهای زیر به شما توصیه میشود:
1 . به درگاه خداوند توبه کنید و تصمیم بگیرید دیگر آبروی کسی را نبرید.
2. نزد هر کس که آبروی فرد مورد نظر را بردید، از محاسن و خوبیهای او بگویید و از کار خود ابراز پشیمانی کنید.
3. در صورتی که فتنه به پا نشود، از فرد مورد نظر حلالیت بگیرید.
4. اگر دیدید حلالیت گرفتن موجبات فتنه را فراهم میکند و یا فرد مورد نظر دیگر در قید حیات نیست، بخشی از اعمال خیر خود را به او هدیه کنید.
5. سعی کنید همیشه عیوب خود را بزرگتر از عیب دیگران ببینید، تا هیچگاه زبان به عیوب دیگران باز نکنید.
6. با دیگران آنگونه رفتار کنید که دوست دارید با شما رفتار شود!
7. با تلاوت قرآن کریم و نماز و شرکت در جلسات اهل بیت (علیهم السلام) انس بیشتری بگیرید.
برای شما آرزوی موفقیت داریم.
بردن آبروی مومن