آداب خوردن

یکی از بهترین کارها برای یاد خدا، گفتن «بسم الله الرحمن الرحیم» در اوّل هر کاری است. وقتی ما «بسم الله الرحمن الرحیم» می گوییم، در حقیقت از خدا می خواهیم که ما را کمک کند.گفتن «بسم الله» در اوّل هر کاری، خوب و پسندیده است. موقع نوشتن مشق، زمان بیرون رفتن از خانه، زمان پوشیدن لباس و کفش، موقع خواب، اوّل بازی و خوردن، خلاصه اوّل هر کاری، «بسم الله» گفتن لازم است.گفتن «بسم الله» مخصوصاً در اوّل غذا خیلی سفارش شده است. غذا، نعمت خداست. پس چه خوب است که با گفتن «بسم الله» نشان دهیم که ما می فهمیم خدا این غذا را به ما داده است و با این کار، از او تشکّر کنیم. اگر هم اوّل غذا خوردن یادمان رفت که «بسم الله» بگوییم، اشکالی ندارد. ما وسط خوردن غذا هم می توانیم «بسم الله» بگوییم.مردی در حضور پیامبر (صلی الله علیه واله وسلم) مشغول خوردن غذا شد؛ امّا گفتن «بسم الله» را فراموش کرد. وقتی آخرین لقمه ی غذا را به طرف دهان خود برد، به یاد آورد که «بسم الله» نگفته است. همان طور که لقمه ی غذا در دستش بود، گفت: «بسم الله، هم برای اوّل غذا، هم برای آخر غذا» و با این جمله، اشتباه خود را در ترک «بسم الله» جبران کرد.
حضرت محمّد (صلی الله علیه واله وسلم) نیز با لبخندی زیبا، به آن مرد فهماند که گفتن «بسم الله» حتّی در وسط خوردن غذا هم کار خوبی است.
در مورد لزوم آغاز کردن کارها با نام خدا و گفتن «بسم الله» که مایه جلب رحمت خدا است در روایات معصومین(ع) مطالب مفید و سودمند وارد شده است توکل بر خدا داشتن هنگام انجام هر عملی لازم است اما به زبان آوردن بسم الله تاکید بر این امر است ولذا بهتر است به زبان آورده شود توضیح بیشتر اینکه :
در میان همه مردم دنیا مرسوم است که هر کار مهم و با ارزشی را به نام بزرگی از بزرگانشان آغاز می کنند و کلنگ ساخت و تأسیس هر مرسسه و سازمانی را به نام فرد مورد علاقه شان بر زمین می زنند و آن کار را با شخصیت مورد نظرشان ارتباط می دهند. برای استمرار و پایندگی یک برنامه و کار بهتر است آن را به موجود پایدار و جاودانی ارتباط دهیم، موجودی که فنا و زوال در ذات پاکش راه ندارد، چون همه موجودات جهان هستی محکوم به فنا و نابودی هستند مگر ذات پاک خداوند و اگر چیزی بخواهد باقی و جاودانه باشد باید با آن ذات لایزال مرتبط داشته باشد. پس خداوند رمز بقا و جاودانگی است و باید هر کاری را با یاد و نام او آغاز کرد و در سایه او قرار داد و از او استمداد طلبید. به همین دلیل است که در نخستین آیه قرآن کریم می گوییم: «بسم الله الرحمن الرحیم؛ به نام خداوند بخشنده بخشایشگر». البته این کار نباید تنها از جنبه ظاهری و صوری باشد و تنها به لفظ آن اکتفا نمود بلکه باید از نظر واقعیت و معنا با او پیوند داشته باشد. چون این ارتباط و پیوند انسان را در مسیر صحیح قرار می دهد و از هر گونه انحراف باز می دارد و به همین دلیل چنین کاری حتی به پایان وس رانجام می رسد و پر برکت است. در حدیث معروفی از پیامبر اکرم(ص) چنین آمده است: «کل امر ذی بال لم یذکر فیه اسم الله فهو ابتر؛ هر کار مهمی که بدون نام خدا آغاز گردد، بی فرجام است.»بحارالانوار، ج 16، باب 58 حضرت نوح(ع) در آن طوفان سخت و سهمگین هنگام سوار شدن بر کشتی و حرکت بر روی امواج کوه پیکر آب که هر لحظه آن با خطرات و فراوانی همراه بود برای رسیدن به مقصد و ساحل نجات و پیروزی بر مشکلات به یاران خود دستور می دهد که در هنگام حرکت کشتی و نیز در وقت توقف آن «بسم الله» بگویند: «وَ قالَ ارْکَبُوا فیها بِسْمِ اللّهِ مَجْراها وَ مُرْساها إِنَّ رَبّی لَغَفُورٌ رَحیمٌ»؛(هود، 41)