سفارش امام صادق(علیه السلام) به نماز
آخرین سخن امام صادق(علیه السلام) به هنگام رحلت چه بود؟
ابوبصیر نقل می کند که پس از شهادت امام صادق(علیه السلام) برای تسلیت گفتن به ام حمیده، خدمت وی رفتم. ام حمیده با دیدن من شروع به گریستن کرد. من نیز گریستم. آن گاه رو به من کرد و گفت:
«ای ابومحمد! کاش بودی و ابوعبدالله را به هنگام رحلت می دیدی. چیز شگفتی مشاهده کردم. چشمان مبارکش را از هم گشود و فرمود: همه نزدیکانم را اینجا جمع کنید. پس همه کسانی را که با حضرت خویشاوندی داشتند گردآوردیم. امام(علیه السلام) نگاهی به آنها کرد و فرمود: شفاعت ما شامل حال کسانی که نماز را سبک بشمارند نمی شود»[ وسایل الشیعه، ج 4، ص 26.].
این که امام صادق(علیه السلام) در آخرین لحظات خود مردم را به نماز و اهمیت دادن به آن سفارش کرده اند، نشان از درجه ارزش نماز و نقش آن در سازندگی روحی و معنوی انسان و راه بردن او در مسیر کمال الهی دارد.
اما استخفاف نماز و سبک شمردن نماز که دلیل دوری از شفاعت اهل بیت(علیهم السلام) می باشد یعنی چه؟
بعضی گمان می کنند استخفاف و کم اهمیت شمردن نماز، یعنی نخواندن نماز و «تارک الصلاة» شدن. در حالی که امام نفرمود: کسانی که نماز نمی خوانند به شفاعت ما نمی رسد، زیرا کسی که نماز نمی خواند، در ردیف کافران و انسان های غیرمسلمان است. بلکه استخفاف یعنی سبک شمردن و اهمیت ندادن به نماز. بسیارند کسانی که نماز می خوانند، اما در عین حال به نماز اهمیت نمی دهند. نشانه های این استخفاف بسیار است. مانند عدم مراقب وقت نماز و تأخیر از اول وقت، نماز را تکلیف سخت و اضافی به حساب آوردن، انجام وضو و نماز به طور شتاب زده، عدم رعایت آرامش ظاهری و فکری در نماز، احساس خجالت از نماز در برابر دیگران و مواردی از این دست، استخفاف به نماز است که انسان را از شفاعت اهل بیت(علیهم السلام) محروم می گرداند.
سفارش امام صادق(علیه السلام) به نماز