خستگی ، بهشت، باطن عمل

پاسخ کوتاه:
سکون با نابودی همراه است؛ مانند درخت یا ساختمانی که در یک مکان قرار دارد؛ بالاخره روزی می پوسد و از بین می رود. ثبات مانند معادلات ریاضی است که زمان و مکان ندارد. آن چه زمان و مکان ندارد، ثابت است و ساکن شمرده نشده و نیست. چهره واقعى عمل همیشه تناسب خاصى با کیفیت ظاهرى آن عمل دارد. خوردن مال یتیم قلب او را سوزانده و روح او را آزار مى دهد. چهره واقعى غصب، نیز آتش سوزان در وجود غاصب حق یتیم است .

معنای ثبات از سکون جدا ست. بهشت دارالقرار است و دارالسکون نیست. سکون با نابودی همراه است؛ مانند درخت یا ساختمانی که در یک مکان قرار دارد؛ بالاخره روزی می پوسد و از بین می رود. ثبات مانند معادلات ریاضی زمان و مکان ندارد. ثابت است و ساکن شمرده نشده و نیست. آیا قانون علیت روزی فرو می ریزد؟ آیا 4=2*2 تبدیل می شود؟ خیر؛ چون ثابتند. در این دنیا، خستگی مربوط به تن است و روح چون متعلق به تن است، احساس خستگی می کند. در آخرت برعکس دنیا، بدن همراه روح است. زوال، خستگی و مرگ در آن راه ندارد، انسان به دارالقرار می رسد. موجودات ثابت بسیاری مانند فرشتگان وجود دارد. در قیامت انسان جسم دارد، حس دارد، لذت های جسمانی دارد؛ ولی نظام آن بدن با نظام بدن در دنیا متفاوت است. در آن نظام، فرسودگی و خستگی و سکون راه ندارد. بنابراین خستگی نیز وجود ندارد.
چهره باطنى اعمال ما:
إِنَّ الَّذِینَ یَأْکُلُونَ أَمْوالَ الْیَتامى ظُلْماً إِنَّما یَأْکُلُونَ فِی بُطُونِهِمْ ناراً // آنان که اموال یتیمان را به ستم مى خورند شکم خویش پر از آتش مى کنند و به آتشى فروزان خواهند افتاد. (نساء-10)این آیه مى گوید: کسانى که اموال یتیمان را به ناحق تصرف میکنند در حقیقت آتش خورده اند. همینطوردر باره کسانى که با کتمان حقایق و تحریف آیات الهى، منافعى به- دست مى آورند قرآن فرموده است: إِنَّ الَّذِینَ یَکْتُمُونَ ما أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ الْکِتابِ وَ یَشْتَرُونَ بِهِ ثَمَناً قَلِیلًا أُولئِکَ ما یَأْکُلُونَ فِی بُطُونِهِمْ إِلَّا النَّارَ: کسانى که آیات خدا را کتمان مى کنند و به وسیله آن درآمد ناچیزى فراهم مى نمایند آنها جز آتش چیزى نمى خورند (بقره- 174).و سیصلون سعیرا سیصلى در اصل از ماده صلى (بر وزن درد) به معنى داخل شدن در آتش و سوختن است و سعیر به معنى آتش شعله ور است.در این جمله، قرآن مى گوید: علاوه بر اینکه آنها در همین جهان در واقع آتش میخورند، بزودى در جهان دیگر داخل در آتش برافروخته اى میشوند که آنها را بشدت میسوزاند.از این آیه استفاده میشود که اعمال ما علاوه بر چهره ظاهرى خود، یک چهره واقعى نیز دارد که در این جهان از نظر ما پنهان است، اما این چهره هاى درونى، در جهان دیگر ظاهر میشوند و مسئله تجسم اعمال را تشکیل میدهند. چهره واقعى عمل همیشه تناسب خاصى با کیفیت ظاهرى این عمل دارد، همان گونه که خوردن مال یتیم و غصب حقوق او، قلب او را مى سوزاند و روح او را آزار مى دهد چهره واقعى این عمل آتش سوزان است . یک کودک نادان و بى اطلاع ممکن است مجذوب جلوه زیباى یک شعله آتش سوزان شود و دست در آن فرو برد، اما یک انسان فهمیده که سوزندگى آتش را بارها آزموده است کجا ممکن است حتى چنین خیالى بکند؟