عدالت آموزشی و افزایش قدرت خرید

پاسخ کوتاه:
جمهوری اسلامی در زمینه آموزش و تحقق عدالت آموزشی دستاوردهای بسیار خوبی داشته است.
به عنوان نمونه نرخ ۹۶ درصدی باسوادی در مقایسه با نرخ ۴۸ درصدی سال ۵۷ و ۲۴ برابر شدن نرخ پوشش تحصیلی آموزش عالی از نظر قدرت خرید نیز وضعیت پس از انقلاب با وجود همه مشکلات و تحریم ها بسیار بهتر نسبت به قبل است.
بر اساس آمارهای بانک جهانی، ایران در سال ۲۰۲۰ میلادی در شاخص قدرت خرید سرانه رتبه‌ ۸۵م دنیا را از میان ۱۹۷ کشور کسب کرده است. یک موسسه بین‌المللی با بررسی وضعیت گرسنگی در ۱۲۵ کشور در حال توسعه اعلام کرد: گرسنگی در ایران کمتر از ۹۶ کشور از جمله عربستان و عمان بوده و طی دو دهه گذشته گرسنگی در ایران نصف شده است.

1.جمهوری اسلامی در زمینه آموزش و تحقق عدالت آموزشی دستاوردها و جهش فوق العاده ای داشته است که نگاهی به برخی از آمارها به خوبی گویای این واقعیت است.
پیش از انقلاب تنها 52 هزار کلاس درس در کشور وجود داشت؛ در حالی که امروز ما بیش از 130 هزار کلاس درس در کشور داریم.
پیش از انقلاب 162 مدرسه در کشور وجود داشت در حالی که امروز 1680 مدرسه در کشور فعال است.
نرخ 96 درصدی باسوادی در مقایسه با نرخ 48 درصدی سال 57، افزایش سرانه آموزشی کشور از 1.5 متر مربع به 5.2 متر مربع برای هر دانش آموز، افزایش تعداد کلاس‌های درسی از 100 هزار در سال 57 به 540 هزار کلاس و همچنین افزایش تعداد مدارس از 52 هزار مدرسه به 113 هزار مرکز آموزشی را از جمله اقدامات و دستاوردهای نظام جمهوری اسلامی ایران در راستای توسعه و پیشرفت نظام آموزشی کشور بوده است.( https://www.mehrnews.com/news/5420094)
دستاوردهای انقلاب اسلامی در حوزه آموزش عالی، تحقیقات و فناوری
24 برابر شدن نرخ پوشش تحصیلی آموزش عالی و افزایش از 175675 نفر در سال 1357 به بیش از 4800000 هزار نفر
افزایش 95 برابری دانشجویان دکتری از 1255 نفر در سال 57 به بیش از 120 هزار نفر
12.5 برابر شدن اعضای هیأت علمی دانشگاه‌ها از 7231 نفر در سال 1357 به حدود 90 هزار نفر
208 دانشمند ایرانی پس از انقلاب در جمع یک درصد دانشمندان برتر جهان قرار دارند.
رشد 17 برابری تعداد زنان هیأت علمی در دانشگاه‌ها نسبت به قبل از انقلاب اسلامی به طوری که در سال 57، 1.4 درصد و در سال 96، 24 درصد از اعضای هیأت علمی دانشگاه‌ها بوده است.
تعداد دانش آموختگان زن از 6 درصد در سال 57 به 45 درصد رسیده است و هم اکنون 22.7 درصد از زنان ایرانی دارای تحصیلات تکمیلی هستند.
ایران از لحاظ تعداد مهندس رتبه سوم جهان است.
انقلاب اسلامی ایران کشوری با اکثریت غیر تحصیلکرده را به رتبه 15 علمی جهان و رتبه اول جهان اسلام رساند.
با 18 برابر شدن سهم ایران در تولید علم جهان سهم ایران در این شاخص به 2 درصد رسیده است.
کسب رتبه 21 جهان در مقالات علمی کیفی پر استناد جهان از افتخارات نظام علمی جمهوری اسلامی می‌باشد.
با 68 برابر شدن مقالات چاپ شده بین المللی از 669 مقاله به حدود 53 هزار مقاله رسیده است.
بر اساس آخرین گزارش مؤسسه لایدن 23 دانشگاه ایران در زمره 1 درصد دانشگاه‌های برتر جهان هستند.
53 برابر شدن نشریات علمی پژوهشی از 20 نشریه در سال 57 به 1094 نشریه رسیده است.
10 برابر شدن تعداد دانشگاه‌ها بطوری که از 232 دانشگاه به 2468 دانشگاه رسیده است.
عدالت توزیعی دانشگاه‌های کشور در جهان کم نظیر است و مراکز دانشگاهی که قبل از انقلاب در شهرهای بزرگ متمرکز بودن به دوردست‌ترین و محروم‌ترین مناطق مرزی نیز گسترش پیدا کرد.
تعداد مؤسسه پژوهشی دارای مجوز اصولی قطعی و آزمایشی نسبت به پیش از انقلاب اسلامی حدوداً 9 برابر شده به طوری که از تعداد 83 مؤسسه در سال 1357 به تعداد 686 رسیده است.
تعداد انجمن‌های علمی نسبت به پیش از انقلاب حدوداً 5 برابر شده است و از تعداد 78 در سال 1357 به تعداد 358 در سال 1396 رسیده است. همچنین تعداد 8966 انجمن علمی دانشجویی بر اساس آخرین آمار مشغول به فعالیت می‌باشند.
تعداد اندک آزمایشگاه‌های مراکز علمی کشور در سال 57 به تعداد 12594 آزمایشگاه در سال 1396 رسیده است.
انقلاب اسلامی از نظر ایجاد بسترهای فناوری محور، متناسب با روند جهانی موفقیت‌های شگرفی داشته است بطوریکه تعداد مراکز رشد در دانشگاه‌ها به تعداد 179 رسیده است.
یکی از بسترهای نوین ایجاد شده در دانشگاه‌ها پس از انقلاب اسلامی پارک‌های علم و فناوری بوده و هم اکنون تعداد این پارک‌ها به تعداد 44 پارک علم و فناوری رسیده است.
تعداد واحدهای فناور مستقر در پارک‌های علم و فناوری و مراکز رشد به تعداد 4716 واحد رسیده است
تأسیس شرکت‌های دانش بنیان مستقر در پارک‌های علم و فناوری به عنوان راهبرد نوین اقتصادی کشور، بطوری که تعداد این مراکز به بیش از 3700 شرکت رسیده است.
میزان صادرات دانش بنیان توسط پارک‌های علم و فناوری و مراکز رشد در سال 2016 به میزان 231.44 میلیون دلار گردیده (به صورت مطلق سالیانه) و در 3 سال اخیر بیش از 510 میلیون دلار صادرات محصولات دانش بنیان به ثبت رسیده است.( https://farhangesadid.com/fa/news/944)
2. از نظر قدرت خرید نیز وضعیت پس از انقلاب با وجود همه مشکلات و کمبودها و تحریم ها و فشارها و کارشکنیها بسیار بهتر نسبت به قبل است.
سایت «NaijaQuest» که اطلاعات کلی و عمومی دست‌اول را در سراسر جهان به کاربرانش ارائه می‌دهد، در سال2019 گزارشی از 100کشور فقیر جهان ارائه کرد که سری دوم این گزارش مربوط به سال جاری است. این فهرست به‌روزشده‌ 100کشور فقیر جهان در این لحظه است. این رتبه‌بندی برمبنای تولید ناخالص داخلی (GPD) و برابری قدرت خرید (PPP) برای هر نفر در هریک از این کشورهاست.
طبق گزارش NaijaQuest ، 17کشور از 20کشور اول این فهرست را کشورهای آفریقایی تشکیل می‌دهند. همچنین هجدهمین کشور این لیست، کشور جنگ‌زده یمن است که طی سال‌های اخیر ازسوی عربستان‌سعودی و هم‌پیمانانش مورد تجاوز قرار گرفته است. براساس این گزارش، کشورهای بوروندی، جمهوری آفریقای مرکزی، جمهوری دموکراتیک کنگو، اریتره، نیجر، مالاوی، موزامبیک، لیبریا، سودان‌جنوبی و سیرالئون 10کشوری هستند که بالاترین نرخ فقر را دارند.
طبق گزارش NaijaQuest ایران بین 100کشور اول از لحاظ درجه‌بندی بیشترین فقر قرار ندارد و وضعیت بهتری نسبت به این 100کشور دارد.
موسسه تحقیقات بین‌المللی سیاستگذاری غذا (IFPRI) در واشنگتن با همکاری سازمان غیرانتفاعی آلمانی «کمک گرسنگی جهان» (Welthungerhilfe) و سازمان غیردولتی ایرلندی «نگرانی سراسر جهان» (Concern Worldwide) از سال 2006 گزارشی تحت‌عنوان شاخص جهانی گرسنگی (Global Hunger Index) منتشر می‌کنند که نمرات این شاخص جهانی براساس چهار شاخص سوء‌تغذیه، کم‌وزنی کودکان، کوتاه‌‌قدی کودکان و مرگ‌و‌میر کودکان زیر پنج‌سال تدوین شده است. این گزارش وضعیت گرسنگی را در نقاط مختلف جهان را ارزیابی می‌کند و بینش‌هایی را درباره عوامل ایجادکننده گرسنگی ارائه می‌دهد و درجه موفقیت و ناکامی کشورها را در کاهش گرسنگی برجسته می‌سازد. در گزارش شاخص گرسنگی جهانی سال 2021، وضعیت آمریکا، کانادا، استرالیا، ژاپن، کره‌جنوبی و کشورهای اروپای‌غربی محاسبه نشده است. این شاخص که در سال‌جاری میلادی برای 128 کشور جهان ازجمله ایران محاسبه‌شده و آن‌طور که در گزارش قید شده، قرار بوده این داده برای 135 کشور ارزیابی شود، اما نبود داده‌های آماری آنها را مجبور به مقایسه 128 کشور کرده است. بررسی‌های IFPRI نشان می‌دهد کشورمان در این شاخص با نمره کل 7/7 در رتبه 35 جهان بین 128 کشور قرار دارد. البته در گزارش 2019 این سازمان بین‌المللی، امتیاز ایران 7.9 و رتبه کشورمان 31 بوده است.
براساس اطلاعات صندوق بین‌المللی پول، درآمد سرانه کشورها براساس دو روش قابل بحث و مقایسه است؛ اولی سرانه تولید ناخالص داخلی است که ارزش کل بازار برای تمامی کالاها و خدمات یک کشور در یک بازه زمانی مشخص تقسیم بر جمعیت آن کشور می‌شود و دومی نیز سرانه تولید ناخالص داخلی برحسب برابری قدرت خرید (Purchasing Power Parity) یا به‌طور خلاصه «ppp» است. بررسی صندوق بین‌المللی پول، سرانه تولید ناخالص داخلی ایران به روش PPP در سال2021 معادل 13هزار و 993دلار بوده که این میزان قدرت خرید ایرانی‌ها را در رتبه97 جهان قرار می‌دهد. بنابراین اگرچه درآمد ایرانی‌ها نسبتا پایین است، اما قدرت خرید ایرانی‌ها در مقایسه با 197کشور بررسی شده، از 100کشور بهتر است.
کیفیت زندگی از اساسی‌ترین موضوعات علوم اجتماعی است که در آن مولفه‌های مادی توسعه اقتصادی و تولیدات داخلی در کنار مولفه‌های غیرمادی چون کیفیت کار، سطح باسوادی و فرهنگی، استاندارد پزشکی و بهداشت، کیفیت فراغت و تفریح، شرایط محیط‌زیست، جو سیاسی و حتی آزادی و اتحاد ملی مورد بررسی قرار می‌گیرند. در زمینه محاسبه این شاخص مطالعات متعددی در نقاط مختلف دنیا صورت پذیرفته است که هر‌کدام از این مطالعات بر جنبه‌ای خاص از این مفهوم تاکید کرده‌اند. یکی از جدیدترین مطالعات انجام‌شده در این حوزه، متعلق به پایگاه اطلاعاتی «نامبئو» (Numbeo)؛ از بزرگ‌ترین پایگاه داده‌های جهان است که اطلاعات کاملی را درخصوص متغیرهای رفاهی جمع‌آوری کرده است. شاخص کیفیت زندگی ارائه‌شده در روش «نامبئو»، براساس هشت مولفه «شاخص قیمت مصرف‌کننده، شاخص قدرت خرید، نسبت قیمت دارایی به درآمد، شاخص مراقبت بهداشتی، شاخص ایمنی، شاخص زمان ترافیک شهری، شاخص آلودگی و شاخص آب و هوا» اندازه‌گیری می‌شود. براساس گزارش سال 2022 موسسه Numbeo کشورهای سوئیس، دانمارک، هلند، فنلاند، استرالیا، ایسلند، آلمان، اتریش، نیوزیلند و نروژ در رتبه یک تا دهم با بالاترین سطح کیفیت زندگی هستند. در این رده‌بندی، ایران در جایگاه 86 جهان قرار دارد.
(https://farhikhtegandaily.com/news/35667)
این یک واقعیت است که امروز، ریال ایران کم‌ارزش‌تر از سایر ارز‌های ملی است. اما از این گزاره معمولاً یک برداشت کاملاً اشتباه می‌شود؛ وقتی چنین خبری را می‌شنویم ناخودآگاه گمان می‌کنیم وضع اقتصاد ایران از همه‌ی کشورهای دنیا بدتر است و متوسط رفاه یک ایرانی، از رفاه افراد سایر کشورها کمتر است.
اما ارزش پول ملی، هیچ ربطی به رفاه ندارد. چرا که اولاً با حذف صفرها، می‌توان یک‌شبه ارزش پول ملی را بسیار بالا برد؛ در حالی که در رفاه عمومی هیچ تغییری رخ نمی‌دهد. در ثانی، بررسی درآمد سرانه در کنار ارزش پول ملی است که می‌تواند وضعیت قدرت خرید مردم را نشان دهد. با توجه به این دو نکته وقتی به اسکناس‌های ریال نگاه کنیم، خواهیم دید که «کم‌ارزش‌ترین واحد پول دنیا» آن‌قدرها هم کم‌ارزش نیست!
بر اساس آمارهای بانک جهانی، ایران در سال 2020 میلادی در شاخص قدرت خرید سرانه رتبه‌ 85م دنیا را از میان 197 کشور کسب کرده است؛ یعنی اگر جهان را به دو نیمه تقسیم کنیم، ما در نیمه‌ی بالایی قرار داریم و به‌طور میانگین، قدرت خرید مردم در 112 کشور از ما ایرانیان کمتر است.
این نشان می‌دهد که اسکناس‌های بی‌ارزش‌ترین پول دنیا، چندان هم بی‌ارزش نیست و توانسته قدرت خرید ایرانیان را از 112 کشور بالاتر نگه‌ دارد. این یعنی چه!؟ یعنی اگر چه ارزش ریال از ارزش پول ملی 197 کشور کمتر است اما درآمد مردم ما به ریال، به اندازه‌ای هست که بتونیم با حقوقمان، کالاها و خدماتی را بخریم که مردم 112 کشور پایین‌تر از ما، توان تهیه‌اش را ندارند. جالب آنکه برآوردهای صندوق بین‌المللی پول نشان می‌دهد که قدرت خرید سرانه در ایران، تا سال 2027 بالاتر هم خواهد رفت.
بسیاری از کشورها بوده‌اند که در چهل سال اخیر، صفرهای پوشان را حذف کردند. همین امروز اگر ما 4 صفر را از پول ملی‌مان حذف کنیم، ارزش پول ملی‌مان از 81 کشور جهان بهتر می‌شود و تقریباً معادل ارزش پول ملی نیکاراگوئه خواهد شد. این در حالی‌است که قدرت خرید مردم نیکاراگوئه هم‌اکنون بر اساس آمارهای بانک جهانی، به‌طور متوسط یک‌سوم قدرت خرید ایرانیان است. ترکیه در سال 2005 شش صفر را از لیر خود حذف کرده بود. اتفاقاً اکنون تورم ترکیه از ایران بیشتر است. بنابراین اگر ما هم سال 2005 چهار صفر را از پول ملی حذف می‌کردیم –اگر چه تورم داریم- اما به هر حال ارزش پول ملی‌مان رتبه‌ی بدی در میان پول‌های ملی نداشت. نتیجه آنکه ارزش اسمی پول ملی، تعیین‌کننده‌ وضعیت رفاه مردم یک کشور نیست و اسکناس‌های ریال نیز آن‌قدرها که رسانه‌های زرد می‌گویند، بی‌ارزش نیست!
(https://www.tasnimnews.com/fa/news/1401/09/25/2822194)
یک موسسه بین‌المللی با بررسی وضعیت گرسنگی در 125 کشور در حال توسعه اعلام کرد: گرسنگی در ایران کمتر از 96 کشور از جمله عربستان و عمان بوده و طی دو دهه گذشته گرسنگی در ایران نصف شده است.
موسسه غیردولتی «کانسرن ورلدواید» یک سازمان بشردوستانه بین‌المللی مستقر در ایرلند است که شاخصی به نام شاخص گرسنگی جهانی را تعریف کرده و با استفاده از این شاخص وضعیت کشورهای در حال توسعه را ازنظر گرسنگی و سوءتغذیه می‌سنجد.
شاخص گرسنگی جهانی بر پایه چهار مولفه تعریف شده است که عبارت‌اند از درصدی از جمعیت که به کالری کافی دسترسی ندارند، درصد کودکان زیر پنج سال که وزنی کمتر از حد معمول دارند، درصد کودکان زیر پنج سال که کمتر از حد معمول قد دارند و درصد کودکانی که قبل از پنج سالگی می‌میرند.
بر این اساس به هر کشور نمره‌ای از 1 تا 50 داده می‌شود که هر چه نمره کشوری در شاخص گرسنگی جهانی بیشتر باشد نشان دهنده وضع بدتر مردم آن کشور ازنظر گرسنگی و سیر کردن شکم خود است.
این موسسه معتبر بین‌المللی که بانک جهانی نیز در پایگاه‌های داده‌های خود از آمار آن استفاده کرده در گزارش سال 2022 وضعیت 125 کشور در حال توسعه ازنظر شاخص گرسنگی را مورد بررسی قرار داده است و این کشورها را با توجه به نمره‌ای که به دست آورده‌اند در چهار گروه دسته‌بندی کرده است. کشورهایی که نمره‌ای از 1 تا 9.9 به دست آورده‌اند به عنوان کشورهای با گرسنگی پایین شناخته شده‌اند و دارای وضعیت سبز از این نظر در جهان هستند. کشورهایی که نمره 10 تا 19.9 به دست آورده‌اند دارای گرسنگی متوسط بوده و وضعیت گرسنگی در کشورهای حائز نمره 20 تا 34.9 جدی و کشورهای حائز نمره 35 تا 49.9 هشدارآمیز دانسته شده است.
گرسنگی در ایران کمتر از 96 کشور در حال توسعه
این موسسه بین‌المللی، ایران را در میان 49 کشوری قرار داده است که ازنظر شاخص گرسنگی وضعیت سبز دارند. در واقع ایران از جایگاه بسیار خوبی در رده‌بندی کشورهای در حال توسعه ازنظر شاخص گرسنگی برخوردار است و در بین 125 کشور رتبه 29 را به دست آورده است؛ یعنی تنها 28 کشور وضعیت بهتری نسبت به ایران دارند و 96 کشور پایین‌تر از ایران در رده‌بندی جهانی شاخص گرسنگی قرار گرفته‌اند.
گرسنگی در عربستان و عمان بیشتر از ایران است
ازجمله کشورهایی که با وضعیت مطلوبی در مقایسه با ایران ازنظر گرسنگی مردم مواجه نیستند عبارت‌اند از: عربستان سعودی که یک پله پایین‌تر از ایران در رتبه 30 جهان قرار گرفته است، آرژانتین، الجزایر، مولداوی، مکزیک، مراکش، لبنان، اردن، تایلند، مصر، آفریقای جنوبی، عمان، عراق، اندونزی، پاکستان و هند.
ایران در شاخص گرسنگی جهانی در سال 2022 نمره 6.5 را به دست آورده است که در مقایسه با نمره کمتر از 5 کشورهای قرار گرفته در راس رده‌بندی جهانی و نمره 49.9 آخرین کشور در این رده‌بندی رقم بسیار قابل قبولی به نظر می‌رسد.
17 کشور نمره کمتر از 5 در شاخص گرسنگی به دست آورده‌اند که عبارت‌اند از بلاروس، بوسنی و هرزگوین، شیلی، چین، کرواسی، استونی، مجارستان، کویت، لتونی، لیتوانی، مونته نگرو، مقدونیه شمالی، رومانی، صربستان، اسلواکی، ترکیه و اروگوئه.
روسیه با نمره 6.4 در شاخص گرسنگی یک پله بالاتر از ایران در رتبه 28 قرار گرفته است.
چهار کشور بروندی، سومالی، سودان جنوبی و سوریه با کسب نمره 35 تا 49.9 در رده آخر این رده‌بندی قرار گرفته‌اند.
گرسنگی در ایران طی دو دهه گذشته نصف شد
آمار ارائه شده در این گزارش نشان می‌دهد ایران طی دو دهه گذشته پیشرفت قابل توجهی در مقابله با گرسنگی داشته و در واقع گرسنگی در ایران از سال 2000 به این سو نصف شده است. نمره 6.5 ایران در شاخص گرسنگی که در سال 2022 کسب کرده است کمتر از نصف نمره 13.7 است که ایران در سال 2000 در این شاخص به دست آورده بود. ایران در سال 2000 جزو کشورهای دارای گرسنگی متوسط قرار گرفته بود.
(خبرگزاری ایرنا،1 دی 1401، ، وضعیت سبز ایران در شاخص گرسنگی جهان/ گرسنگی در عربستان و عمان بیشتر از ایران است+ سند https://www.irna.ir/news/84977534)