شفاعت و بی نماز

پاسخ کوتاه:
حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرموده اند: «لاینال شفاعتى من استخف بصلوته؛ شفاعت من به کسى که نمازش را سبک بشمارد نمى رسد»، (میزان الحکمه ج ۵ص ۱۱۷). گنه کارانى مورد شفاعت قرار مى گیرند که مطیع دستورات خدا و رسول و امامان علیهم السلام باشند. در منابع دینى شرط این که شفاعت شامل حال بنده گنه کار بشود عمل کردن به احکام و دستورات دین ذکر شده است. کسى که روش و بناى عملى اش اطاعت از خدا و فرستادگان او بوده لکن گهگاهى دچار لغزش و خطا شده است قابلیت و استحقاق شمول رحمت، مغفرت و آمرزش الهى را در روز قیامت از طریق وسائط و مجارى آن یعنى شفاعت شفیعان خواهد داشت.

حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرموده اند: «لاینال شفاعتى من استخف بصلوته؛ شفاعت من به کسى که نمازش را سبک بشمارد نمى رسد»، (میزان الحکمه ج 5ص 117). گنه کارانى مورد شفاعت قرار مى گیرند که مطیع دستورات خدا و رسول و امامان علیهم السلام باشند. در منابع دینى شرط این که شفاعت شامل حال بنده گنه کار بشود عمل کردن به احکام و دستورات دین ذکر شده است. کسى که روش و بناى عملى اش اطاعت از خدا و فرستادگان او بوده لکن گهگاهى دچار لغزش و خطا شده است قابلیت و استحقاق شمول رحمت، مغفرت و آمرزش الهى را در روز قیامت از طریق وسائط و مجارى آن یعنى شفاعت شفیعان خواهد داشت. امام صادق علیه السلام مى فرماید: «هر کس دوست دارد شفاعت شافعین در مورد او سودمند واقع شود باید در صدد جلب رضایت خداوند برآید و بدانید هیچ کس رضایت خداوند را جلب نخواهد کرد مگر با اطاعت از خدا و پیامبر و اولیاى الهى از آل محمد» علیهم السلام، (بحارالانوار ج 78ص 220). اهمیت عمل به احکام و وظایف دینى در شمول شفاعت به حدى است که حتى سبک شمردن و اهمیت ندادن به آن سبب محرومیت از شفاعت مى شود. امام صادق علیه السلام مى فرماید: «لاتنال شفاعتنا من استخف بالصلوه؛ شفاعت ما به کسى که نماز را سبک بشمارد نمى رسد»، (کافى ج 3 ص 270). از نظر اعتقادی اقرار قلبی به وحدانیت خداوند و رسالت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم که مضمون شهادتین است – کافی است و آدمی را از زمره کافران خارج ساخته و پاک می گرداند. ترک نماز و دیگر ضروریات دین در صورتی که صرفا بی اعتنایی عملی باشد موجب کفر نیست. ولی اگر بازگشت به انکار خدا و رسول نماید کفر محسوب می شود. اما اینکه گفته اند: «بین اسلام و کفر مرزی جز ترک نماز نیست» به این معناست که ترک نماز کفر عملی است و چنان نا سپاسی بزرگی در پیشگاه خداوند است که با کفر اعتقادی شباهت و نزدیکی بسیاری دارد؛ تا آن جا که گویی در حد و مرز آن قرار گرفته است ولی احکام کفر بر آن بار نمی شود. مراتب داشتن مسلمانی به این معناست که میزان پایبندی افراد به احکام و مقررات دینی و تسلیم و انقیاد در برابر آنها بسیار متفاوت است. کفر عملی را تشبیه به داشتن خانه ای در حال تخریب نموده اند . کنایه از داشتن ایمان و ترک اعمال بمنزله شکستن یا تخریب بخشی از آن محسوب شده است .