فراگیری ظلم و تلاش برای ظهور

قرآن کریم می‌فرماید: «ذَلِکَ بِأَنَّ اللهَ لَم یَکُ مُغَیِّراً نعمةً أَنعَمَها عَلَی قَومٍ حتّی یُغَیِّروا ما بِأَنفُسِهِم …؛ این (کیفر) بدان سبب است که خداوند نعمتی را که بر قومی ارزانی داشته، تغییر نمی‌دهد مگر آن که آنان، آن‌چه در دل دارند تغییر دهند.»(انفال ، آیه 53). پس یکی ار راه های مهم رهایی از وضعیت نابسامان فعلی، آغاز تغییرات وسیع درونی و نارضایتی نسبت به وضع اسفناک فعلی است. غیبت و عدم حضور حضرت مهدی علیه السلام از طرف خدای متعال یا از طرف خود امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف نبوده و نیست . مکلفین و مردم در واقع عامل غیبت بوده و هستند. غیبت و پنهان زیستی امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف نه تنها برای شیعیان که برای بشریت هم یک مشکل و درد بزرگ تاریخی است و تا زمانی که واقعه مهم ظهور روی ندهد، مشکلات جهان لاینحل مانده است . پیشینه زندگی و حکومت های زمینی بیانگر آن است . هیچ وقت بشر نتوانسته به طور کامل در صلح و آرامش و آسایش زندگی کند! با این حال آن شور و اشتیاق و خواست همگانی برای ظهور منجی موعود امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف و زمینه سازی و آمادگی برای ظهور او وجود ندارد. حتی در جامعه شیعی – که نزدیک ترین امت ها به امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف هستند – آن پویایی و تحرک و احساس نیاز لازم برای ظهور را از خود نشان نداده است . ناراحتی واقعی و نارضایتی درونی خویش را از غیبت نشان نمی دهد و درصدد تغییر جدی و اوضاع نابسامان خود نیست . نوعی عادت و رضایت به غیبت و محرومیت از وجود امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف را هم می بینیم! گویا ما زندگی با امام غایب و دور از دسترس را ترجیح داده و به این نوع پنهان زیستی امام خود خو نموده ایم!! بلی متاسفانه رضایت به غیبت و طولانی شدن محرومیت ما از حضور مستقیم امام در جامعه به یک معضل تاریخی شیعه تبدیل شده است!! منتظران از این وضع ناگوار و تلخ ناخشنودهر چند مواردی عامل تشدید آن نیز شده اند. احساس نیاز و ندبه و دعای صوری و ظاهری نیز گره گشا نیست و احساس نیاز و خواست عمومی ظهور منجی، باید در تمامی وجود انسان ها موج بزند و درماندگی و وابستگی کاملشان به او در عمل اثبات شود. هر چه از زمان شروع غیبت امام ‌زمان علیه السلام دور می‌شویم، فساد ظهور و بروز بیشتری پیدا می‌کند. تا زمانی که ما آماده همراهی با امام مهدی ارواحنا فداه و جهادگر نباشیم و نسبت به وضعیت فعلی خود واکنش درخوری نشان ندهیم، این وضع به همین منوال باقی خواهد ماند. میان قابلیت‌ها و شایستگی‌های ذاتی مردم برای پذیرش امام مهدی ارواحنا فداه و میزان حضور او در جامعه ارتباطی متقابل وجود دارد به هر اندازه که مردم شایستگی و لیاقت خود را از دست داده و از ارزش‌های الهی فاصله بگیرند، امام معصوم نیز که یکی از تجلیّات رحمت الهی به شمار می‌آید، از جامعه فاصله گرفته و از حضور خود در جامعه می‌کاهد؛ چرا که رحمت الهی در جایی فرود می‌آید که سزاوار رحمت باشد.

فساد و تباهی هم در شخص امکان بروز دارد و هم در جامعه؛
فساد شخصی موجب خروج شخص از حد اعتدال می‌شود و فساد اجتماعی خارج شدن جامعه از حد اعتدال را در پی دارد. در روایات حکایت شده که این فزونی و فراگیری فساد به‌حدی خواهد رسید که زمین از فساد پر خواهد شد، چنانچه وقتی حضرت ظهور فرمودند از عدالت پر خواهد شد.
از امام ‌باقرعلیه‌السلام در تفسیر آیه «اعْلَمُواْ أَنَّ اللَّهَ یحیْىِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتهِا» حکایت شده:
«خداوند زمین را به ‌واسطه قائم زنده می‌کند؛ او با عدالت رفتار می‌کند، آن ‌گاه زمین به ‌واسطه عدالت زنده می‌شود، بعد از مردن آن به‌ واسطه ظلم».
برای بیان وضعیت فساد آلود و معصیت بار جهان در آخرالزمان و هم هشدار به جوامع انسانى روایاتی وارد شده است . است . این هشدارها و پیش گوییها وظیفه ما را سنگین نموده و ما را نسبت به عواقب شوم فساد و تباهى آگاه می سازد. در مورد ظهور امام ‌زمان حکایت از آن دارد که قبل از ظهور آن حضرت جهان را فساد و تباهی در بر می‌گیرد و به برکت ظهور آن رهبر بزرگ، سرتاسر جهان پر از عدالت خواهد شد.
«فساد» به معنای تباهی است و «صلاح» ضد آن است. فساد را به معنای خارج‌شدن از حد اعتدال نیز معنا کرده‌اند.
قرآن کریم بندگان شایسته را این‌‌گونه معرفی می‌کند:
«تِلْکَ الدَّارُ‌ الْآخِرَ‌ةُ نَجْعَلُهَا لِلَّذِینَ لَا یُرِ‌یدُونَ عُلُوًّا فِی الْأَرْ‌ضِ وَلَا فَسَادًا؛ این سرای آخرت است آن را برای کسانی قرار می‌دهیم که هیچ برتری و فسادی در زمین نمی‌خواهند».

روایات متعددی با این مضمون که «یملأ الارض بعون الله عدلاً کما ملئت جوراً» از امامان حکایت شده است و معنای فراگیرشدن فساد، ظلم و ستم این است که بدی‌ها بر خوبی‌ها و ضدارزش‌ها بر ارزش‌ها غلبه می‌یابد و شعله آتش فتنه، دامن همه را بر‌می‌گیرد و جامعه انسانی در باتلاق فساد فرو می‌رود که یکی از مهم‌ترین مظاهر این فساد گسترش حاکمیت استکبار و محرومیت و ضعیف‌ شدن اهل دین می‌باشد.
استاد شهید مطهری رحمه‌الله نیز به استناد روایتی از شیخ صدوق رحمه‌الله می‌نویسند: «فراگیر شدن ظلم و فساد آن است که هر یک از سعید و شقی و گروه حق و باطل، به اوج کار خود می‌رسند؛ ستمکاران به نهایت ستمکاری و صالحان در نهایت مظلومیت و استضعاف».
منشأ این ظلم و فساد، اعمال و رفتار ناشایست و انتخاب غیرصحیح خود مردم است؛ خداوند در قرآن کریم می‌فرماید: «ظَهَرَ‌ الْفَسَادُ فِی الْبَرِّ‌ وَالْبَحْرِ‌ بِمَا کَسَبَتْ أَیْدِی النَّاسِ؛ به ‌خاطر دستاورد مردم، در خشکی و دریا فساد و تباهی آشکار شد».
وقتی مردم بدی‌ها را برنیکی‌ها برمی‌گزینند، فساد در زمین جاری می‌شود و این فساد علامت آن است که مردم بفهمند در انتخاب و عمل‌کرد خود اشتباه کرده‌اند تا به سبب این تنبه به صلاح برگردند
فراگیرشدن فساد، ظلم و ستم از نشانه‌های قبل از ظهور است نه اینکه شرط ظهور باشد این فراگیری ظلم و فساد علت ظهور یا جبر تاریخی نبوده و فقط پیش بینی از رفتار مردم است . لذا می‌توان گفت محرومیت ما از امام‌ زمان علیه السلام به علت همین فسادها و انتخاب بدی‌ها بر خوبی‌هاست. ما با کردار خوب و شایسته، منتظر اصلاح جامعه توسط امام عصر عجل الله تعالی فرجه باشیم .
آنچه روایات بر آن تأکید دارند پر شدن از «ظلم» است، نه پر شدن از «ظالم»؛ پس ممکن است تعداد ظالمین کم باشد، اما همان تعداد اندک زمین را از فساد پر خواهند کرد . وظیفه ما مقابله با ظلم و ظالم و حمایت از مظلوم است؛ چنانچه انقلاب اسلامی در همین راستا قدم برداشت و با ظلمِ ظالم به مقابله پرداخت و از مظلومیتِ مظلوم در جهان دفاع کرد.
پس بیان آیات و روایات، وظیفه فردفرد مردم را در کمک‌‌نکردن به ظالم و حمایت از مظلوم تبیین کرده است.برای ظالم و ایجاد فساد توسط هر کسی مجازات‌های دنیوی و اخروی شدیدی را خبر داده است.
به امید اینکه با تلاش و انتظار صحیح و سازنده، شاهد عدالت‌گستری و برچیدن فساد از روی زمین توسط امام عصر باشیم.