حکومت های قبل از ظهور

پاسخ کوتاه:
لزوم تشکیل حکومت اسلامى امر عقلى مهم و آشکاری است. بخش عظیمى از قوانین اسلامى بخصوص موارد سیاسى اجتماعى جز در سایه یک تشکیلات و حکومت قابل اجرا نیست. روایات بیانگر نظر ائمه علیهم السلام براى شرکت در قیامى براى امر به معروف و نهى از منکر هم وجود دارد.

لزوم تشکیل حکومت اسلامى امر عقلى مهم و آشکاری است. بخش عظیمى از قوانین اسلامى، برنامه هایى سیاسى، اجتماعى و جز در سایه یک تشکیلات و حکومت قابل اجرا نیست. این بخش از دستورات دین دائمى و اختصاصى به زمان حضور امام معصوم علیه السلام ندارد. در زمان غیبت هم لازم الاجراست. بنابراین هر گاه تشکیل حکومت امکان داشته باشد به عنوان مقدمه اجراى احکام الهى، واجب است به آن اقدام گردد. بدیهى است اجراى حکومت اسلامى نیازمند مدیرى توانا ست که علاوه بر صلاحیت هاى لازم در حوزه مدیریتى، از تخصص لازم در آشنایى با احکام اسلامى برخوردار باشد تا امور جامعه و روابط و مناسبات آن را در چارچوب احکام الهى منطبق و اداره نماید.(1)؛
روایات مبنی برنهى از قیام پیش از قیام حضرت مهدى عجل الله تعالی فرجه الشریف، معنى و مفهوم خاصى دارد. احادیث در هر موضوعى از حیث سند، راویان، محتوا، مضمون، دلالت و… بعد از بررسى و تحقیق و تدقیق توسط دانشمندان مربوطه و متخصص مورد حکم عملی شرع مقدس قرار میگیرند. روایات در بحث قیام پیش از ظهور حضرت مهدى عجل الله تعالی فرجه الشریف، نیز چنین است.
روایات فراوان معتبر و قابل اعتماد در اینخصوص، تنها قیام هایى را مردود مى شمارد که رهبر آن مدعى مهدویت باشد و به عنوان قائم آل محمد علیهم السلام قیام کند.(2)؛ یا هدف غیر الهى داشته باشد یا بدون تهیه مقدمات و اسباب لازم و قبل از فرا رسیدن زمان مناسب اقدام شود. اما گر رهبر قیام نه به عنوان مهدویت و نه به منظور تأسیس حکومتى در برابر حاکمیت الله، بلکه به منظور دفاع از اسلام و قرآن و مبارزه با ظلم و استکبار و به قصد تأسیس حکومتی اسلامى برای اجراى قوانین آسمانى قیام کرد و مقدمات نهضت را نیز پیش بینى نمود و مردم را به یارى طلبید، روایات مذکور چنین نهضت و انقلابى را مردود نمى شمارد و پرچم چنین نهضتى را پرچم طاغوت نمى شمارد. تأسیس چنین حکومتى به منظور حاکمیت الله و در مسیر حکومت جهانى حضرت مهدى عجل الله تعالی فرجه الشریف، و زمینه ساز آن مى باشد. بنابر این احادیث مذکور مخالف چنین قیام و نهضتى نخواهد بود.(3)؛ بخشی از روایات نهی از قیام در زمان غیبت غیر قابل اعتمادند. این احادیث (مخالف قیام) در شرائطى صادر شده است که عده اى از علویان و یا حتى از عباسیان، براى مقابله با حکومت اموى و با استفاده از جهل مردم، خود را به عنوان مهدى موعود که پیامبر صلی الله علیه و آله وعده ظهور او را بشارت داده بود، قلمداد مى کردند و از مردم براى خود بعنوان مهدى منتظر بیعت مى گرفتند. در چنین اوضاعى ائمه علیهم السلام با موضع گیرى بجا جلوى سوء استفاده آنان را گرفتند. شاهد این قضیه این است که «مهدى عباسى» که یکى از خلفاى ظالم عباسى است بهمین جهت لقب مهدى به خود داده و از مردم بیعت گرفت و نیز محمد بن عبدالله بن الحسن _ معروف به نفس زکیه، به نام مهدى موعود براى خود از مردم بیعت مى گرفت و حتى از امام صادق علیه السلام نیز خواست که بنام مهدى آل محمد علیهم السلام با او بیعت و همراه او در جنگ با بنى امیه شرکت نماید.! وقتى امام صادق علیه السلام حاضر به بیعت با این عنوان نشد؛ «عبدالله» پدر محمد، سخت عصبانى شد و به حضرت، سخنانى ناروایى نیز گفت.(4)؛ در این مناظره حضرت به عبدالله مى فرماید: نه پسر تو آن مهدى موعود است و نه الان وقت قیام است و اگر مى خواهید براى خدا غضب کرده و امر به معروف و نهى از منکر نمایید شما پدر محمد، شیخ ما هستى و بفرمایید رهبرى قیام را بر عهده بگیرید ما نیز با شما بیعت مى کنیم.(5)؛
این روایت میتواند بیانگر نظر ائمه علیهم السلام براى شرکت در قیامى براى امر به معروف و نهى از منکر باشد. چون اعلام همکارى نموده است، یعنی چنین قیام و انقلابی مورد امضاء و مشروع است. غالب روایات نهى از قیام که مخالفین به آن استناد نموده اند، از این نوع روایات و در چنین فضایى صادر شده است و منع از قیام مطلق هر قیام نبوده و ناظر به افراد خاص و مشروط است.
روایات متعددى درباره آخر الزمان و علائم ظهور است. برخی از آنها اشاره به قیام ایرانیان و حکومت آنها داشته و این امر تأیید بسیارى دارد. آقاى على کورانى از علماء لبنانى مقیم ایران، روایات مربوطه را جمع آورى و دسته بندى کرده اند و با توضیحاتى جامع درباره این روایات توضیح داده است.(6)؛
نظام مقدس جمهورى اسلامى مبتنى بر ولایت فقیه، مورد نهى روایات نیست. به دلیل عقل و نقل مصداق واقعى حکومت زمینه ساز حکومت جهانى حضرت مهدى عجل الله تعالى فرجه است. این روایات قیامهاى برحق و مطابق برنامه ائمه علیهم السلام را شامل نمى شوند.
ـــــــــ
(1). «حکومت اسلامى»، امام خمینى.
(2). سیمای آفتاب، طاهرى، حبیب الله.
(3). دادگستر جهان، ابراهیم امینى.
(4). سیماى افتاب ، ص 142 ، دکترحبیب الله طاهرى «به نقل از ارشاد مفید ص،260».
(5). همان، ص 143، به نقل از ارشاد مفید ص 277.
(6). کورانى على، عصر ظهور، ترجمه عباس جلالى، ص 217 – 275، شرکت چاپ و نشر بین الملل سازمان تبلیغات اسلامى، چاپ دوم 1379، تهران.