محدوده اطاعت زن از شوهر

پاسخ کوتاه:
اطاعت زن از شوهر، تنها در حقوق زناشویى و بیرون رفتن از منزل است و در امور دیگر، اطاعت از او واجب نیست. اهم موارد اطاعت از شوهر براى زن در موارد زیر است:۱- اگر مانع شرعى مانند عادت ماهانه و روزه دارى ندارد و شوهر درخواست هم خوابگى کرد واجب است اطاعت کند.۲- اگر او را از رفتن به مکانى منع کرد واجب است اطاعت نماید. در موارد مستحبات اگر حقوق شوهر با هر عمل مستحبى تزاحم پیدا کند بایستى آن عمل ترک و حقوق شوهر رعایت گردد البته در مورد حقوق زن نیز مساله به همین صورت است یعنى اگر حقوق زن با هر عمل مستحبى شوهر تزاحم پیدا کند بایستى آن عمل ترک و حقوق زن رعایت گردد.

اطاعت زن از شوهر، تنها در حقوق زناشویى و بیرون رفتن از منزل است و در امور دیگر، اطاعت از او واجب نیست. محدوده اطاعت زن از شوهردر انجام واجبات (مثل نماز و روزه) و ترک محرمات اجازه ى شوهر شرط نیست. بلى براى بیرون رفتن از منزل باید اجازه بگیرد و اگر از رفتن به محلى او را منع کند نباید برود. اهم موارد اطاعت از شوهر براى زن در موارد زیر است:
1- اگر مانع شرعى مانند عادت ماهانه و روزه دارى ندارد و شوهر درخواست هم خوابگى کرد واجب است اطاعت کند.
2- اگر او را از رفتن به مکانى منع کرد واجب است اطاعت نماید. در موارد مستحبات اگر حقوق شوهر با هر عمل مستحبى تزاحم پیدا کند بایستى آن عمل ترک و حقوق شوهر رعایت گردد البته در مورد حقوق زن نیز مساله به همین صورت است یعنى اگر حقوق زن با هر عمل مستحبى شوهر تزاحم پیدا کند بایستى آن عمل ترک و حقوق زن رعایت گردد.
3- اگر زن بخواهد به سفر واجب مانند حج برود اجازه یا منع شوهر اثری ندارد و در صورت جمع بودن همه شرایط استطاعت زن باید حج را انجام دهد و در این صورت اجازه شوهر شرط نیست. همین طور برای یاد گرفتن واجبات دینی یا معالجه در صورتی که امکان آن در منزل فراهم نباشد زن می تواند بدون اجازه شوهر از منزل خارج شود. همچنین برای فرار از خطر جانی و مانند آن.
در موارد زیر خارج شدن زن از منزل نیاز به اجازه شوهر ندارد:
الف ) خارج شدن برای یاد گرفتن معارف و واجبات و محرمات دینی در صورتی که در منزل امکان یاد گرفتن نباشد.
ب ) خارج شدن برای معالجه بیماری در صورتی که امکان معالجه در منزل نباشد.
ج ) برای فرار از خطر جانی , مالی , آبرویی.
د ) برای انجام واجبات عینی که موقوف بر خارج شدن است مثل حج واجب یا نجات جان انسانی.
ه ) چنانچه ماندن در منزل باعث عسر و حرج غیرقابل تحمل باشد.
و ) اگر در ضمن عقد ازدواج با شوهر شرط کرده باشد که برای کار و امثال آن از خانه خارج شود و شوهر هم شرط را پذیرفته باشد.
ز ) مجبور باشد برای تأمین مخارج و معاش از منزل خارج شود در صورتی که شوهر قدرت بر تأمین مخارج ندارد و یا اگر قدرت دارد مخارج زن را ندهد.
باید توجه داشت که موارد مذکور به عنوان قانون در شریعت بیان شده اند و در جایی که تفاهم و هم دلی و صمیمیت باشد در نظام خانواده نوبت به قانون نمی رسد. اصولا چنین قانون هایی در زندگی زناشویی هنگام اختلاف ها بیان می شود تا هر یک از زن و مردی که با یکدیگر ناسازگاری دارند ملزم به رعایت آن گردند و اختلاف شدت پیدا نکند. در غیر این صورت زن و شوهر یک روح در دو بدن هستند و از هر لحاظ غم خوار و دلسوز یکدیگرند و چه خوب گفته اند که زن و شوهر شریک زندگی هم هستند و دو مونس و شریک غمخوار بیشتر به ایثار و راضی نگهداشتن یکدیگر می اندیشند نه به حد و مرزهای قانونی و وظیفه های خشک. بنابراین نیاز به اجازه شوهر در صورتى است که هیچ ضرورت عقلى و شرعى در کار نباشد.