جنت ذات و لقاء

1. تفاوت در مراتب مختلف بهشت به نوع و سطح ان لذتی است که بهشتیان می برند چون بعضی از بهشت با لذت های جسمانی، لذت می برند و بعضی از بهشت همنشینی با خداوند متعال و یا همنشینی با ائمه علیهم السلام لذت می برند. ولی هر کسی عالی ترین درجه لذتی را که می تواند تصور کند برایش حاضر می شود ،حال مثلا در دنیا اگر کسی بچه باشد و فقط از پفک و شکلات لذت می برد دیگر اصلا تصور یک لذت بالاتر مانند لذت جنسی برایش ممکن نیست و اگر هم شرایط ان لذت باشد برای بچه، لذت اور نخواهد بود. در آخرت هم اگر کسی فقط تصور بهشت جسمانی و اعمال را داشته باشد اصلا تصور لذت همنشینی با خدا و میل به آن را ندارد تا این لذت هم برایش حاضر شود.بهشت را سه درجه ی کلّی است که هر کدام نیز درجاتی دارند. آن سه درجه عبارتند از: جنّت اعمال ، که برای صاحبان عمل صالح است. جنّت صفات، که برای صاحبان ملکات و صفات نیکوست. اینها مرتبه ی قبل را هم دارند. جنّت ذات، که برای صاحبان ذاتهای مطهّر و پاک می باشد. اینها دو مرتبه ی قبل را دارا می باشند. جنّت ذات ، همان مقام فناء فی الله و لقاء الله می باشد. این بهشت را مراتبی است که اوج آن برای رسول الله (ص) و اهل بیت بزرگوارش می باشد؛ و مرتبه ی پایین آن برای برخی اولیاء الهی است. پس طبق آیات قرآن برای بهشت 8 باب یا نوع و درجه وجود دارد که عبارتست از: اول: جنت فردوس دوم: جنت عالیه سوم: جنت نعیم چهارم: جنت عدن پنجم: جنت دارالسلام ششم: جنت دارالخلد هفتم: جنت الماوی هشتم: جنت دارالمقام
2. به این نکته دقت کنید که مفهوم جنسیت امری مادی و زمینی و فیزیولوژیک است. تصریح روایات به مفهوم لذت، آرامش و عشق است. یعنی می خواهند عمق آن را نشان دهند، نه صرفاً امر جنسی را. به ناچار با زبانی سخن می گویند که ما آن را بفهمیم و تجربه کرده باشیم. این مسأله با دو مثال توضیح می دهیم:
در اینکه حورالعین قابلیّت ارتباط جنسى را دارند، شکّ نیست. چون در آیات به صفت باکره بودن آنها اشاره شده. امّا باید دانست که لذّت جنسى، تنها کارویژه ى حورالعین نیست بلکه اهل بهشت، از انس با حورالعین و گفتگو با آنها نیز لذّت مى برند. به علاوه امامان ناچارند در ادعیه ای که برای ما تدوین می کنند، به زبان ما و متناسب با نیازهای ها سخن بگویند.