اکثریت انسان ها بهشتی اند

پاسخ کوتاه:
به لطف الهی و وجود شارع مقدس اسلامی و به واسطه کتاب خدا و نیز روایات فراوان، می توان فقط دور نمایی کلی از سرنوشت افراد بشر را حدس زد. توضیح این که: مطابق با آیات فراوان قرآن، سرنوشت همه افراد بشر در گرو اعمال آن ها است که آیا از مزرعه دنیا چه محصولی با خود آورده اند! علاوه بر این، بعضی از افراد نیز به خاطر استحقاق هایی که دارند مورد شفاعت قرار می گیرند. روی همین حساب و کتاب ها است که نمی توان تصویری دقیق و جزیی از سرنوشت همه آدمیان به تفکیک ترسیم کرد که این به علم الهی مربوط است.اما با توجه به فطرت حق جوی بشر و نیز برگرفته از بعضی از آیات باید گفت مطابق با وسیع بودن رحمت و مغفرت الهی،خط سیر عموم انسان ها به سر انجام نیکی ختم خواهد شد.

معنای این ضرب المثل این است که تکلیف باید معلوم شود، ابهام خوب نیست. شبیه این ضرب المثل را می توان این مورد در نظر گرفت: شتر سواری دولا دولا نمیشه و …اما در مورد برداشت از این ضرب المثل برای آخرت انسان ها، این قیاس مع الفارق است و از آن چنین نتیجه ای نمی توان گرفت. اینکه ما یا مؤمن خالص داریم یا جهنمی خالص، چنین برداشتی با آموزه های دینی سازگار نیست.تخمین زدن مسایل مربوط به سرای آخرت، از عهده بشر خارج و اطلاعات ما در این باره در حد صفر است، ولی به لطف الهی و وجود شارع مقدس اسلامی و به واسطه کتاب خدا و نیز روایات فراوان، می توان فقط دور نمایی کلی از سرنوشت افراد بشر را حدس زد. توضیح این که: مطابق با آیات فراوان قرآن، سرنوشت همه افراد بشر در گرو اعمال آن ها است که آیا از مزرعه دنیا چه محصولی با خود آورده اند! علاوه بر این، بعضی از افراد نیز به خاطر استحقاق هایی که دارند مورد شفاعت قرار می گیرند. روی همین حساب و کتاب ها است که نمی توان تصویری دقیق و جزیی از سرنوشت همه آدمیان به تفکیک ترسیم کرد که این به علم الهی مربوط است.اما با توجه به فطرت حق جوی بشر و نیز برگرفته از بعضی از آیات باید گفت مطابق با وسیع بودن رحمت و مغفرت الهی،خط سیر عموم انسان ها به سر انجام نیکی ختم خواهد شد و سر انجام مشمول رحمت الهی قرار خواهند گرفت، جز معدود افرادی که به طور کامل از فطرت انسانی خود فاصله گرفته و ماهیت خود را با گناهان بزرگ تغییر داده اند،اینان سرایشان آتش ابدی خواهد بود.این گفته قرآن است: “بَلى مَنْ کَسَبَ سَیِّئَةً وَ أَحاطَتْ بِهِ خَطیئَتُهُ فَأُولئِکَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فیها خالِدُونَ”(سوره بقره آیه 81.)آرى. آنان که مرتکب کارى زشت شدند و گناهشان سراسر وجودشان را گرفته است، اهل جهنم اند و جاودانه در آن خواهند ماند.
همه انسان ها در سیر الی الله که سیر از مبدأ به معاد است تا هنگام مرگ، مراحل مختلفی را طی می کنند که در این مراحل، تقدیر های متفاوتی برای انسان ها در نظر گرفته شده است، وجود بیماری های سخت، انواع بلا ها و مشکلات، سختی جان دادن و غیره از جمله امتحاناتی است که ممکن است در بی حساب کردن افراد از مواخذه قیامت موثر باشد. اما بعضی از افرادی که گناه می کنند تا لحظه مرگ دچار هیچ مشکلی نخواهند شد و خدای متعال حساب این افراد را به بعد از مرگ تقدیر کرده است. قابل باور است که بسیاری از افراد برای رسیدن به سر انجام نیک ( یعنی ورود به بهشت)؛فراخور عصیان و گناهی که انجام داده اند طعم عذاب الهی را بچشند.
در حدیث از پیامبر صلوات الله علیه مى خوانیم:
آتش به فرد با ایمان روز قیامت مى گوید زودتر از من بگذر که نورت، شعله مرا خاموش کرد”! این معنى از بعضى دیگر از روایات نیز استفاده مى شود.
نتیجه:
به گفته قرآن،این هدف آفرینش می باشد که همه موجودات مستحق رحمت الهی اند، اما تا زمانی که غرق گناه نشده اند، امید به نجاتشان وجود دارد و گناهکاران به نسبت گناهانی که انجام داده اند و موفق به توبه نشده اند، عذابش را خواهند چشید تا جایی که فقط افرادی که هیچ گونه امیدی بر نجاتشان نیست، برای همیشه در جهنم باقی خواهند ماند و از آنان به عنوان هیزم این تنوره عظیم و پر وحشت که خارج از توصیف بشری است استفاده خواهند شد”إِنَّکُمْ وَ ما تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ أَنْتُمْ لَها وارِدُونَ”(سوره انبیاء، آیه 98.) شما و آن چیزهایى که سواى خدای متعال مى پرستیدید، هیزم هاى جهنم هستید.شما به جهنم خواهید رفت.
حرف آخر این که: آن را که حساب پاک است،از محاسبه چه باک است. (https://pasokhgoo.ir/(
ب. در قرآن کریم، این موارد مربوط به اقوام و گروه های خاص است و برایند عمل انسان ها مثبت است. به اطرافتان بنگرید، افراد بد و بدکاری می بیند، اما در کنار آن یکدنیا مهربانی و خیرخواهی و محبت مادرانه و بزرگواری و همدردی با مظلومین و دلسوزی واقعی برای شهدای کربلا و علی اصغر و … حتی از کسانی که ظاهر دینی ندارند می بینید و الا جامعة ما از درون فرومی پاشید.
حتی در قیامت به نظر می رسد اوّل جهنّمی ها بیشترند، اما بعداً بهشتی ها بیشتر می شوند. چون همه ی اهل جهنّم، عذابشان ابدی نیست؛ بلکه بسیاری از آنها بعد از آنکه در اثر عذاب، آلودگی های وجودشان پاک شد و فطرتشان نمودار گشت، وارد بهشت می شوند. عدّه ای در جهنّم برزخی پاک می شوند و در آخرت، بهشتی می شوند، ولی عدّه ای دیگر، افزون بر جهنّم برزخی، عذاب جهنّم اخروی را هم می کشند تا پاک شوند. لذا رحمت واسعه ی الهی، بسیاری از انسانها را فراخواهد گرفت، جز افرادی اندک را که به حقّانیّت دین خدا یقین کامل داشتند و با این حال باز با دین خدا دشمنی کردند. روشن است که تعداد چنین افرادی نیز بسیار کم است. امام صادق(ع) فرمودند: « إِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ نَشَرَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى رَحْمَتَهُ حَتَّى یَطْمَعَ إِبْلِیسُ فِی رَحْمَتِه . چون روز قیامت شود خداى تبارک و تعالى رحمت خود را چنان می گستراند که حتّی ابلیس هم در رحمتش طمع می کند.» (أمالی الصدوق، ص205) امّا چرا گفتیم اوّل جهنّمی ها بیشترند؟ چون خدای تعالی فرموده است: «وَ إِنْ مِنْکُمْ إِلاَّ وارِدُها کانَ عَلى رَبِّکَ حَتْماً مَقْضِیًّا (71) ثُمَّ نُنَجِّی الَّذینَ اتَّقَوْا وَ نَذَرُ الظَّالِمینَ فیها جِثِیًّا (مریم) و همه ی شما(بدون استثنا) وارد جهنم مى شوید؛ این امرى است حتمى و قطعى بر پروردگارت؛ (71) سپس آنها را که تقوا پیشه کردند از آن رهایى مى بخشیم؛ و ظالمان را، در حالى که به زانو درآمده اند، در آن رها مى سازیم» ورود در دنیا، مساوی است با ورود در جهنّم. چون جهنّم، باطن دنیاست؛ البته منظورمان از دنیا، جهان مادّی نیست؛ بلکه آن چیزی است که ما درباره اش امر و نهی شده ایم. اگر کسی در این جهان مادّی زندگی نمود ولی با مراعات دین خدا، آلوده به دنیا نگشت، او در جهنّم داخل شده ولی نمی سوزد. لذا در آخرت نیز به سلامت از جهنّم گذر نموده وارد بهشت می شود؛ امّا دیگران، هر اندازه به دنیا آلوده شده اند، یعنی هر اندازه از جادّه ی امن ایمان و دین بیرون افتاده اند، به همان اندازه نیز در برزخ یا آخرت، گرفتار جهنّم خواهند شد. امّا افراد اندکی، اساساً در جادّه ای دین نیستند که هیچ دیگران را هم از جادّه ی دین لغزانده اند. اینها هیزم جهنّم می باشند؛ لذا از جهنّم خلاصی ندارند. این اصل جهنّم و آتش آنند. خدای تعالی فرمود: « إِنَّ الَّذینَ کَفَرُوا لَنْ تُغْنِیَ عَنْهُمْ أَمْوالُهُمْ وَ لا أَوْلادُهُمْ مِنَ اللَّهِ شَیْئاً وَ أُولئِکَ هُمْ وَقُودُ النَّارِ. همانا کسانى که کافر شدند، ثروتها و فرزندانشان نمى توانند آنان را از(عذابِ) خداوند باز دارد؛ در حالی که آنان خود، هیزم دوزخند.» (آل عمران:10)و فرمود: « … فَاتَّقُوا النَّارَ الَّتی وَقُودُهَا النَّاسُ وَ الْحِجارَةُ أُعِدَّتْ لِلْکافِرینَ ـــ پس بترسید از آتشی که هیزم آن، مردم و سنگها هستند، که براى کافران، آماده شده است!» (البقرة:24) و فرمود: « یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَکُمْ وَ أَهْلیکُمْ ناراً وَقُودُهَا النَّاسُ وَ الْحِجارَةُ عَلَیْها مَلائِکَةٌ غِلاظٌ شِدادٌ لا یَعْصُونَ اللَّهَ ما أَمَرَهُمْ وَ یَفْعَلُونَ ما یُؤْمَرُون ــــ اى کسانى که ایمان آورده اید خود و خانواده ی خویش را از آتشى که هیزم آن انسانها و سنگها هستند نگه دارید؛ آتشى که فرشتگانى بر آن گمارده شده که خشن و سختگیرند و هرگز فرمان خدا را مخالفت نمى کنند و آنچه را فرمان داده شده اند اجرا مى نمایند» (التحریم:6) آری هیزم جهنّم، برخی از مردمند؛ همانها که در همین دنیا نیز ویژگی آتش را داشتند و دیگران را به آتش خود سوزاندند. اینان در دنیا هر کسی را هر اندازه از جادّه ی حقّ و حقیقت بیرون افکنده اند، در آخرت نیز به همان اندازه رنج خواهند کشید.