شرور و مصیبت ها و حکمت خدا

1. حکمت های خدا از آن همه است، منتها برای هرکس به شکلی.
به طور کلی باید این مسأله را بسیار فراتر از این ببینید: گناه آدمی که بچه دارد و نمی تواند وسایل مناسب برایش تهیه کند چست؟ گناه کسی که پول دارد اما بچه ای سرطانی دارد که درمانپذیر نیست؟ گناه کسی که اصلا امکان ازدواج ندارد؟ کسی که خواستگار مناسب ندارد؟ کسی که بیماری صعب العلاج دارد؟ کسی که پول دارد، بچه سالم هم دارد اما این بچه ناخلف است. و …همه ما به نوعی مشکلاتی داریم و همه این مشکلات گاهی هم پول نیست و به شرایط جامعه برمی گردد.
حقیقت این است که رنج و بلا میان مردم به طور مساوی تقسیم شده است. در تحف العقول عن آل الرسول صلی ال، ج 2، ص 214 آمده است:
امیرالمؤمنین (علیه السلام)
اَلْمَصَائِبُ بِالسَّوِیَّةِ مَقْسُومَةٌ بَیْنَ اَلْبَرِیَّةِ لاَ تَیْأَسْ لِذَنْبِکَ وَ بَابُ اَلتَّوْبَةِ مَفْتُوحٌ اَلرُّشْدُ فِی خِلاَفِ اَلشَّهْوَةِ تَارِیخُ اَلْمُنَى اَلْمَوْتُ اَلنَّظَرُ إِلَى اَلْبَخِیلِ یُقْسِی اَلْقَلْبَ اَلنَّظَرُ إِلَى اَلْأَحْمَقِ یُسْخِنُ اَلْعَیْنَ اَلسَّخَاءُ فِطْنَةٌ وَ اَللُّؤْمُ تَغَافُلٌ.
رنج و بلا میان مردم به طور مساوی تقسیم شده است. تا راه توبه باز است برای بخشودگی گناهت نومید مشو. راه رستگاری در مخالفت با شهوت است. سرانجام آرزوها مرگ است. نگاه به بخیل انسان را سنگدل می کند. نگاه به احمق دیده را تیره و تار می سازد. بخشندگی، هوشمندی است. فرومایگی، غفلت زدگی است.
فرقی نمی کند ما کجا باشیم، مهم این است که هر جا باشیم آسمان یکرنگ است و باید دنیای خودمان را با دست های خودمان بسازیم.
2. اما از این وضعیت نیز باید درس هایی آموخت:
1. چقدر این وضعیت ناشی از اشتباهات ما و مدیران جامعه ما بوده است؟
2. چقدر لجاجت های ما در برابر پیشگیری در توسعة این بحران مؤثر بوده است؟
3. چقدر توصیه های علمی و پزشکی را جدی گرفته ایم؟
4. چقدر به جای عقلانیت و درایت و آینده نگری، در تلة مقدس مآبی های ابلهانه افتاده ایم؟
5. و چه درسهایی باید از این اشتباهات خودمان بگیریم؟
و ….
اینها شاید فرصتی برای آموختن باشد و این از حکمت های خداوند است.