هدف و فلسفه دعا کردن

دوست گرامی. به طول کلی هدف و فلسفه انجام واجبات و ترک گناه، کسب رضایت خدای متعال و هدف و فلسفه انجام مستحبات و ترک مکروهات، کسب محبت خداست. اما این هدف اعلای دعا است و در دعا اهداف دیگری نیز پی گیری می شود و سالک راه خدا برای رفع نیازهای مادی و معنوی خود نیز باید دعا کند و از خدا بخواهد و همچنین در دعا اعتراف به بندگی و فقر و عجز بنده نسبت به خدای متعال هم هست و حتی می توان با دعا سرنوشت را تغییر داد و کسب آرامش و سلامت روانی و کارکردهای فراوان دیگری از دعا انتظار می رود.در واقع دعا از آن روی مورد توجه و اهمیت است که عبادت کردن و بندگی دارای اهمیت می باشد. در روایت شریفی از پیامبراکرم صلی الله علیه و آله نقل شده است که: (الدُّعاءُ مُخُّ الْعِبادَةِ – دعا به منزله مغز همه عبادات است. بحار /ج93/ص300/ر37).
امیرمؤمنان علی علیه السلام می فرماید: (أَحَبُّ الْأَعْمَالِ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِی الْأَرْضِ الدُّعَاءُ – محبوب ترین کارها در نزد خداوند در روی زمین دعااست . (کافی/ج4/ص213).
عامل تقرب به خدا این است که انسان اعمالی انجام دهد که در نزد خداوند محبوبند شخصی که بسیار دعا می کند از این جهت که کاری را انجام می دهد که در نزد خداوند کریم محبوبترین اعمال است او نیز در پیشگاه خدا از محبوب ترین بندگان می گردد و هنگامی که در نزد خدا محبوب گردید لطف و عنایت الهی شامل حال او می گردد و باعث نزدیکی او به خداوند کریم می شود. امام صادق علیه السلام در این رابطه می فرماید : (عَلَیْکُمْ بِالدُّعَاءِ فَإِنَّکُمْ لَا تَقَرَّبُونَ بِمِثْلِهِ – بر شما باد به (ملازمت) دعـاء زیـرا بـه هیچ چیز مانند آن به خدا نزدیک نشوید. (کافی/ج4/ص225).
حقیقت دعا توجه به بارگاه معبود است و براى مؤمنان نوعى معراج روحى و معنوى به حساب مى‌آید. دعا فقط تلفّظ پاره اى کلمات و مراعات برخى آداب خاص نیست. حقیقت و روح دعا توجه قلبى انسان به خداوند عالم است و قوّت این توجه به میزان معرفت و محبت انسان به خداوند بستگى دارد. از این رو، باید پیش از دعا و هنگام دعا به صفات خداوند توجّه داشت.
مطالب در باب دعا و فلسفه و اهمیّت آن بسیار فراوان می باشد و ما به دلیل رعایت اختصار به همین مقدار اکتفا می کنیم و اگر مایل به دانستن مطالب بیشتری هستید، در مکاتبات بعدی منتظر شما می باشیم.