آیا گریه وعزاداری با جمله مارایت الا جمیلا منافات ندارد؟

جواب اجمالی: این دو با هم منافاتی ندارد، یکی در ادامه جنگ است که در مقابل دشمن مطرح می‌شود و عظمت کار شهدا را بیان می‌کند که چون جهاد و مبارزه و شهادت نوعی بندگی و برای احیای دین بوده است پس زیبا و دیدنی است. و دیگری برای برپایی مجلس عزا و گریه کردن در واقع بیانگر وابستگی و علاقمندی اعضای خانواده را بهم را نشان می‌دهد که برای کم کردن شدت مصیبت روحی و تالم خاطر انجام می‌شود.توضیح بیشتر:
جمله ای که حضرت زینب(س) فرمودند قسمتی از خطبه و صحبت ایشان در مجلس رسمی در برابر دشمن دژخیمی مثل یزید و ابن زیاد است که با کشتن امام حسین (ع) و یارانش احساس پیروزی و غرور داشتند که این سخن ایشان ضربه ای به امثال یزید بود که این نوع سخن حکایت از قدرت روحی والای حضرت زینب(س) در برابر دشمن و نیز عظمت کار امام حسین(ع) و اصحاب حضرت را می‌رساند، دشمن خواست یک جنگ روانی و باصطلاح امروزیها جنگ نرم هم شروع کند ودر آن پیروز شود اما حضرت زینب(س) و امام سجاد(ع) با این نوع صحبت‌ها و خطبه‌ها شکست روانی و شرمندگی را بر آنها تحمیل کردند، و همین صحبت‌ها باعث شد قیام و نهضت امام حسین(ع) با عظمت زنده بماند و پرچم عاشورا همیشه در اهتزاز باشد.
اما از طرف دیگر دل انسان بابت از دست دادن عزیزان و اعضای خانواده و بهترین انسان‌های پاک روزگار که بندگان مخلص خداوند بوده‌اند به درد می‌آید و اون وابستگی عاطفی باعث ناراحتی و دلتنگی آدم می‌شود که برای تسلای دل داغ دیده برگزاری مراسم ذکر و یاد آنها یا رفتن به سر قبر و با آنها درد و دل کردن شاید بهترین کار بحساب بیاید. اهل‌بیت هم مثل همه انسان‌ها سرشار از عاطفه پاک و علاقمندی به اعضای خانواده هستند که جای خالی هرکدام بر دیگران اثرگذار و جای ناراحتی است.