روزه و سختی کار

سخت بودن روزه گرفتن همراه با گرمی هوا و داشتن کار سخت و پر مشقت ، مجوز شرعی برای خوردن روزه نیست و اگر بدون عذر موجه شرعی روزه ها را نگیرد هم کار حرام کرده و هم علاوه بر قضای روزه ها، کفاره نیز به عهداش می آید. اگر بتواند فعالیت خود را کم کند و روزه بگیرد واجب است این کار را بکند.ولى اگر تشنگی و گرسنگی به قدرى باشد که تحملش برای فرد سخت باشد، می تواند در این شرایط هر روزی که نمی خواهد روزه بگیرد قصد روزه کند و صبح زود به اندازه مسافت شرعی ( چهار فرسخ ) به اطراف برود و روزه خود را اآنجا افطار کند و به وطن خود برگردد. در این صورت لازم نیست تا مغرب از خوردن و آشامیدن خودداری کند و بعد از ماه رمضان، قضای آن را به جا آورد و کفاره هم ندارد. ولی اگر صرفا بخاطر گرمی هوا و سختی کار در وطن اقدام به روزه خواری کند علاوه بر قضای روزه باید کفاره افطار عمد را پرداخت کند.. و کفاره ترک عمدی روزه عبارت است از گرفتن 60 روز روزه برای هر روز که 31 روز آن پی در پی باشد و یا طعام دادن به 60 فقیر- یا به هر فقیر یک مد طعام که 750 گرم گندم یا آرد یا برنج و مانند آن و در صورتی که شصت فقیر سراغ ندارید پول آن را به دفتر مراجع تقلید یا کمیته امداد بدهید و بگوئید که کفاره است تا به مصرف فقراء برسانند.