خیر بودن آفرینش خداوند

پاسخ کوتاه:
خداوند بدی نمی آفریند. خدا خار برای حمایت از گل آفریده است و جهنم را ما با اعمالمان می آفرینیم. چرا که بهشت و جهنم را به یک معنا خدا نیافریده است، ما آن را با اعمالمان می سازیم. بهشت حاصل ادعاها و اسم ها نیست، بلکه نتیجه زندگی دینی، اخلاقی، عادلانه و عاقلانه ما است. واقعیت این است که ما هم اکنون در بهشت و جهنم خودمان هستیم. یعنی همین الان در حقیقت اعمالمان غرقیم. بهشت و جهنم ما واقعیت وجودی فعلیمان است. پس از مرگ این حقیقت را به عینه خواهیم دید.واقعیت این است که هیچ بدی در دنیا وجود ندارد، هستی خیر محض است، اما ما با گناه، دروغ، ستم، تجاوز و … آلوده اش می کنیم. اینجا بهشت بود، ما جهنمش کردیم.

خداوند بدی نمی آفریند. خدا خار برای حمایت از گل آفریده است و جهنم را ما با اعمالمان می آفرینیم. چرا که بهشت و جهنم را به یک معنا خدا نیافریده است، ما آن را با اعمالمان می سازیم. بهشت حاصل ادعاها و اسم ها نیست، بلکه نتیجه زندگی دینی، اخلاقی، عادلانه و عاقلانه ما است. واقعیت این است که ما هم اکنون در بهشت و جهنم خودمان هستیم. یعنی همین الان در حقیقت اعمالمان غرقیم. بهشت و جهنم ما واقعیت وجودی فعلیمان است. پس از مرگ این حقیقت را به عینه خواهیم دید.رسیدگی به اعمال در صحنه ی محشر تا آن مقطعی است که افراد به بهشت یا جهنّم بروند. از آن به بعد اهل بهشت برای ابد در بهشت می مانند؛ و سیر بهشتی خود را به سمت باطن هستی آغاز می نمایند و دم به دم به سوی معرفه الله پیش می روند و هر نعمتی که استفاده می کنند قدمی است به سوی خدا و موجب فزونی معرفت آنها می شود. این سیر الی الله برای اهل بهشت به صورت تجدّد امثال نمایان می شود ؛ یعنی آنها دائماً در مراتب بهشت بالاتر می روند که مرتبه ی بالا در حقیقت باطن همان مرتبه ی سابق است؛ و باطن نهایی هر نعمت بهشتی نیز در حقیقت اسمی از اسماء الهی است.خداوند انسان را مختار آفرید، این انسان مختار است که روح و واقعیت زندگی خویش را می سازد. بهشتی و یا جهنمی.سرنوشت ما را از قبل خدا ننوشته، بلکه گذاشته است تا ما خودمان آن را بنویسیم.برای همین، همة ما می توانیم تا مرتبه ای به عصمت برسیم، اما با بدی، خودخواهی ها و گناه و تصمیم های غلط و بی برنامگی و بی توجهی و اتلاف عمر خرابش می کنیم. ما فطرتمان توحید است و زمینه رسیدن به ملکوت را داریم.واقعیت این است که هیچ بدی در دنیا وجود ندارد، هستی خیر محض است، اما ما با گناه، دروغ، ستم، تجاوز و … آلوده اش می کنیم. اینجا بهشت بود، ما جهنمش کردیم.