پوشش زن و شوهر
زن باید در خلوت با همسر پوششی باز داشته باشد اما ایا همسران جز در روابط زناشویی که ازادند در سایر زمانها نزد همدیگر ایا بهتر هست که در حد سایر محارم پوشش داشته باشند حتی اگر فرزندی هم نداشته باشند؟نظر اسلام و قران در این باره چیست؟
پاسخ کوتاه:
زن و مرد تا زمانی که فرزندی ندارند می توانند در محیط خانه و به دور از چشم نامحرمان هر نوع پوششی را انتخاب کنند و لازم نیست در حد سایر محارم پوشش داشته باشند. اما بعد از این که خداوند به ایشان فرزندی عطا فرمود باید در نوع پوشش خود دقت کنند تا پوشش انتخاب شده با حیا و نهادینه سازی آن برای فرزندان معارض نباشد. البته این دلیل نمی شود که ایشان به تمایلات همسر توجهی نداشته باشند، بلکه می توانند پوشش هایی غیر از لباس های معارض با اصل حیا برای فرزندان را در محیط های خصوصی خود و به دور از چشم فرزندان بپوشند.
در قسمتی از سوره ی نور آیه 24 سوره مبارکه نور آمده است:«ولیضربن بخمرهنَّ علی جیوبهنّ و لا یبدین زینتهن إلا لبعولتهنّ» ، «باید روسری های خود را بر روی سینه و گردن خود بیفکنند وظاهر نکنند زنان زینت های خویش را مگر برای شوهرانشان .»در این قسمت از آیه خداوند چگونگی و کیفیت حجاب را بیان می دارد و حدود پوشش لازم را برمی شمرد و بیان می کند که رعایت حجاب برای زنان الزامی است مگر در مواردی که در ذیل ایه ذکر شده و از جمله این موارد شوهر است که زن در مقابل شوهر نه تنها می تواند حجاب را کنار بگذارد، بلکه این کار تا حدودی شایسته نیز می باشد. سایر موارد در یازده گروه جای می گیرند که در طی آن زنان از حجاب خویش استثنا شده اند.
در آیه ی موردنظر دو استثنا وجود دارد. کارشناسان و بزرگان علوم قرآن در این مورد این طور گفته اند:
استثنای اول: (إلا ما ظهر منها) برای زن مقدار معینی از زینت که ظاهر کردن آن برای عموم (محرم و نامحرم) فاقد اشکال می باشد، جایز است.
استثنای دوم: در این مورد دوازده گروه معین نام برده شده که ظاهر نمودن زینت برای آنان جایز است و این ها از محارم هستند که ازدواج با آنها حرام و محلّ اشکال است.
شوهر از اولین کسانی است که قرآن ظاهر نمودن زینت را در برابر او جایز می شمرد. زن نه تنها اجازه دارد تمام اندام خویش را برای شوهرش نمایان سازد، بلکه باید زمینه را برای تحریکات جنسی شوهر فراهم سازد.
اسلام به زنان سفارش می کند که خود را برای شوهرانشان زینت و آرایش کنند و به دلخواه آنان عمل کنند و با ظاهر نمودن زیبایی های آشکار و پنهانی هرچه بیشتر دل شوهر را به دست آورند.
نکته ی مهمی که در این قسمت وجود دارد، این است که زنان فقط در برابر شوهرانشان می توانند تمام اندامشان را هویدا کنند از سر تا کف پا و حتی عورتین. اما برای محارم غیر از شوهر ظاهر کردن زینت با محدودیت رو به رو می شود. اینکه زنان باید از ناف تا زانوی خویش را بپوشانند و جایز نیست این قسمت ها در برابر محارم غیر از شوهر ناپوشیده باشد و نیز ناپوشیده ماندن سایر اندام مشروط به این است که فسادی در میان نباشد که اگر این طور بود، آن قسمت ها نیز باید پوشیده شود.
پیامبر اکرم می فرمایند:
«ای حولاء، لا تُبدی زینتک لغیر زوجک، لا تحلُّ لامراةٍ ان تظهر معصمها و قدمها لرجلٍ غیر بعلها و اذا فعلت ذلک لم تزل فی لعنة الله و سخطه و غضب الله علیها و لعنتها ملائکةُ الله و اعدّلها عذاباً الیماً»(1)
«زینت خود را برای غیر شوهرت آشکار نکن و برای زن جایز نیست مچ و پایش را برای مرد نامحرم آشکار سازد و اگر مرتکب چنین عملی شد، خداوند او را لعنت می کند و دچار خشم و غضب الهی می شود و فرشتگان نیز او را لعنت می کنند و عذاب دردناکی برای او مهیا شده است.»
پی نوشت ها :
1. مستدرک الوسایل، ج2، ص 549.
پوشش زن و شوهر