ارتداد و آزادی عقیده

مشروط بر آنکه فرد بنای ایجاد بحران اجتماعی نداشته باشد و این تصمیم بین او خداوند باشد، کسی به ایشان کاری ندارد و البته عواقب عذاب آور این تصمیم را در قیامت خواهد چشید.«اسلام دین حقیقت گرا و واقع گراست. لغت «اسلام» به معنى تسلیم است و نشان دهنده این حقیقت است که اولین شرط مسلمان بودن، تسلیم واقعیت ها و حقیقت ها بودن است. هر نوع عناد، لجاج، تعصب، تقلیدهاى کورکورانه، جانبداری ها، خودخواهی ها از آن نظر که برخلاف روح حقیقت خواهى و واقع گرایى است، از نظر اسلام محکوم و مطرود است. از نظر اسلام اگر انسانى، حقیقت جو، بى نظر و کوشا در راه وصول به حق باشد، فرضاً به حقیقت نرسد، معذور است و اگر کسى در روح خود عناد و لجاج داشته باشد، فرضاً حقیقت را به دلیل تقلید و یا وراثت و امثال این ها پذیرفته باشد، ارزشى ندارد. مسلمان واقعى، چه مرد و چه زن، به حکم روح حقیقت جویى خود حکمت و حقیقت را هرکجا و نزد هرکس یافت اقتباس مى کند و فرا مى گیرد؛ در راه کشف و تحصیل علم تعصب به خرج نمى دهد؛ فرضاً در دورترین نقاط جهان آن را بیابد به سویش مى شتابد. مسلمان واقعى حقیقت جویى را نه به زمان معینى از عمر خویشتن محدود مى کند و نه به منطقه اى خاص منحصر مى کند و نه آن را در انحصار اشخاص معیّن مى داند، زیرا پیشواى بزرگ اسلام فرموده است: جویاى دانش بودن فریضه هر مسلمانى است (اعم از مرد یا زن)» این مطلب یکی از مبانی اصلی اعتقادات است که با جمله معروف «اصول دین تحقیقی است نه تقلیدی» بیان می شود. بر این اساس اگر کسی بر فرض محال، با تحقیق کامل به حقانیت دینی غیر از اسلام پی ببرد نزد خدا معذور است لکن حق ابراز و تبلیغ و انتشار عقیده خود را ندارد زیرا این امر زمینه ساز تجاوز به مرزهای عقیدتی و فکری اسلام است. قضیه آزادی عقیده یک مطلب است و آزادی انتشار و تبلیغ عقیده بر خلاف اسلام قضیه دیگری است. حکم ارتداد در حقیقت مجازاتی بازدارنده برای جلوگیری از سوء استفاده دشمنان اسلام برای براندازی دین اسلام است.