اثبات عدمی بودن شرور

پاسخ کوتاه عدمی بودن شرور به این معنا است که شرور از نبودن ها(عدمها) نتیجه گرفته میشوند.مثلا از نبودن سلامتی(که خیر و وجودی است)، تعبیر به مریضی(که شر و عدمی است) میشود. بدیها و شرور همه از نوع نیستی و عدمند.پاسخ بلنداینکه گفته میشود «شر عدمی است » این نیست که آنچه به نام «شر» شناخته می شود وجود ندارد، تا گفته شود این خلاف ضرورت است. به عیان؛ کوری و کری و بیماری و ظلم و ستم و جهل و ناتوانی و مرگ و زلزله و غیره دیده میشود و وجود دارد.نمی توان منکر وجود اینها شد و این درست نیست که چون شر عدمی است پس همه موجودات در عالم خوب هستند چون وجودی هستند.بلکه سخن در این است که همه این شرور از نوع «عدمیات » و «فقدانات » می باشند و وجود اینها از نوع وجود«کمبودها» و «خلاها» است و از این جهت شر هستند که خود نابودی و نیستی و یا کمبودی هستند. نقش انسان در نظام تکاملی ضروری جهان، جبران کمبودها و پرکردن خلاها وریشه کن کردن ریشه های این خلاها و کمبودهاست.این تحلیل اگر مورد قبول واقع شود اثرش این است که این فکر را از مغز ما خارج می کند که؛ شرور را چه کی آفریده است؟ چرا بعضی وجودات خیرند و بعضی شر؟ روشن می کند که آنچه شر است از نوع هستی نیست بلکه از نوع خلا و نیستی است و زمینه فکر ثنویت(دو خدایی؛ خدای خیر و خدای شر) را از بین میبرد.خوبیها و بدیها در جهان دو دسته متمایز نیستند؛ بنابراین عدم هیچ و پوج است .وقتی از« نابینایی » سپخن می گوییم نباید چنین انگاریم که «نابینایی » شی ء خاص و واقعیت ملموسی است که در چشم نابینا وجود دارد نه «نابینایی » همان فقدان و نداشتن بینایی است و خود واقعیت مخصوصی ندارد.