مبارزه با برده داری در اسلام

هر مومنی می‌تواند یک یا پنج «برده جنسی» داشته باشدنظر ایت‌اله حایری، در زمان فراوانی پس از ظهور حضرت مهدی، مومنان می‌توانند «برده‌های جنسی» خود را به یکدیگر قرض بدهند.
منبع کتاب النکاح نوشته عبدالکریم حایری یزدی

ترجمه از #شهروندیار:

«در زمان ظهور حضرت مهدی، کسانی که در برابر او ایستاده باشند به اسارت گرفته می‌شوند.

هر مومنی می‌تواند یک یا پنج «برده جنسی» داشته باشد و آن‌ها را به دوستان خود قرض دهد. حالا مجبور نیست دقیقا همان برده‌ای که با او در ارتباط بوده را در اختیار بقیه بگذارد، می‌تواند دیگر کنیزان خود را در اختیار دوستانش بگذارد.

در این صورت، اگر مومنی شبی، وقتی، نیم ساعت به دوست خود سر بزند، یک ساعت هم با کنیزی خلوت می‌کند و به خانه‌ی خود باز می‌گردد و مخصوصا کسی که در خانه مشکل یا اختلافی دارد، غیبتش حساسیتی در خانه ایجاد نمی‌کند.
اگر همسرش از او بپرسد کجا بوده، می گوید پیش دوستش بوده و مشکلی درست نمی‌شود.» وی در انتهای گفته‌ی خود تاکید می‌کند:

«تمام این‌ها به این دلیل است که زنانی که به بردگی جنسی گرفته می‌شوند، قابل قرض دادن به دیگران‌اند و نیازی هم به عقد ازدواج نیست…»

#ایت الله عبدالکریم حایری، مدیر حوزه علمیه شیعی در کربلاست.

ایا به نظر شما عالمان دینی خواهند توانست ارامش و انسانیت را به موازات دین، به جوامع خاورمیانه برگردانند؟ یا مردم خاورمیانه مجبورند بین پذیرش «تمام دین» یا ترک ان وادار به انتخاب شوند؟

اصل برده داری امری غیر انسانی است. اما یک واقعیت موجود بوده است. یعنی چیزی که به حکومت اسلامی تحمیل شده است. یعنی جامعه اسلامی با این سوال روبرو است: با برده های موجود چه باید کرد؟در برخورد اسلام با این مسأله برده داری باید به این نکات توجه داشت که:
1 – اسلام هرگز ابداع کننده بردگى نبوده است.
2 – اسلام به سرنوشت دردناک بردگان در گذشته به عنوان یک معضل بزرگ اجتماعی نگریسته است.
3 – اسلام براى آزادى بردگان طرح بسیار دقیق و حساب شده ای ارائه کرده است. زیرا گاه نیمى از جامعه را بردگان تشکیل مى دادند، که نه کسب و کار مستقلى داشتند، و نه وسیله اى براى ادامه زندگى. اگر اسلام با یک فرمان عمومى دستور مى داد همه بردگان را آزاد کنند ، یا بیشتر آنها تلف مى شدند و یا این جمعیت عظیم بیکار و گرسنه ای که محرومیت به او فشار آورده به همه جا حمله ور می شد و درگیرى و خونریزى به راه انداخته نظم جامعه را مختل می کرد. بنابراین اسلام طرح و برنامه حساب شده ای وضع کرد تا اینان تدریجا آزاد شده و جذب جامعه گردند .