چطور قصد امام حسین(ع) جنگ نبود؟

امام وقتی نامه‌های اهل کوفه از هزاران گذشت نمایندگانی برای بررسی موقعیت کوفه و مردم فرستاد تا در راه امر به معروف و نهی از منکر که فرموده بودند او را حمایت کنند.در ضمن یزید در شام مستقر بود نه در کوفه که با مرکز خلافت فاصله داشت. امام حسین(ع) هرگز دنبال جنگ نبودند به همین دلیل است که می‌بینیم برای بیعت نکردن با یزید شبانه به همراه اهل وعیال و بستگان خود از مدینه خارج شده و به سمت مکه رفتند و در مکه هم، حج خود را ناتمام گذاشته مبادا این که خونی در آن حریم پاک ریخته شود. در مسیر رسیدن به کوفه وقتی که در صحرای کربلا با حر بن یزید ریاحی روبرو شدند و حرّ اجازه حرکت به حضرتش نداد، امام فرمودند: ما را به حال خود واگذارید که به سمت یمن و جای دیگر برویم.از دیگر سو شب نهم محرم هم از حضرت عباس(ع) درخواست کردند که برود از دشمن مهلت بخواهد و یک شب جنگ را به تعویق انداختند و ….
این اقدامات امام(ع) همگی نشان از آن است که حضرت دنبال جنگ و نبرد نبودند همانطور که در هنگام خروج از مدینه فرمودند: که انی لم اخرج بطراً و شرراً بل خرجت لطلب الاصلاح فی امة جدی(من برای طغیان وشرورش خارج نشدم بلکه برای اصلاح در امت جدم این کار را کردم)
به نظر شما کسی که برای جنگ می‌رود باید تمام اهل خانواده خود را همراه خود ببرد؟
روز دهم محرم وقتی که امام دیدند دشمن مسیر اورا از همه جهات بسته و نمی‌خواهد با فردی مثل یزید هم بیعت کند چاره ای جز نبرد با آن قوم حرامی ندارند، لذا مجبور شدند که تن به نبردی نابرابر و ناخواسته دهند. چرا که هیچ راه سومی غیر از بیعت با یزید و یا کشته شدن وجود نداشت.