چین قبل از ظهور

تنها در برخی از روایاتِ شیعه و سنی از فتح چین و هند سخن به میان آمده (مقدسی شافعی، عقد الدرر، ص 283 و نعمانی، الغیبه، ص 234، ح23.) در حدیثی که ابن‌شهر آشوب آورده تعبیر فتح مشارق و مغارب زمین آمده است. (ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی طالب، ج1، ص 361.) نعمانی در حدیثی نام‌های بیشتری از شهرها و مناطق فتح شده به دست امام را ذکر کرده است.
ابوحمزه ثمالی به نقل از امام محمدباقر (علیه السلام) می گوید: لو قَد خرج قائم آل محمّد (صل الله علیه و آله و سلم) لنصره الله بالملائکة… یفتح الله له الروم، و الدیلم، و السند، و الهند، و کابل شاه، و الخزر… (نعمانی، غیبت، ص 234، ح22.)؛ هنگامی که قائم ما ظهور کند خداوند به وسیله‌ی فرشتگان او را یاری می‌کند… و روم، دیلم ، سند، کابل شاه و خزر را فتح خواهد کرد… .
شیخ طوسی در روایتی مشابه حدیث بالا نقل می‌کند:و فی خبر آخر «یفتح قسطنطنیّة، و الرومیّة، و بلاد الصین» (طوسی، کتاب الغیبه، ص 476، ح499.) در خبر دیگر آمده که مهدی (علیه السلام) قسطنطنیه، روم و سرزمینهای چین را فتح خواهد کرد. از آن‌چه تاکنون ذکر شد لحن روایات و سخنانی که از معصومان (علیهم السلام) درباره‌ی فتوحات امام برجای مانده، متفاوت، ولی گویای هدفی واحد بوده و می‌توان در یک تقسیم‌بندی آنها را به دو دسته تقسیم کرد: یک دسته روایاتی که از گشودن شرق و غرب، و همه‌ی جهان سخن به میان می‌آورد و برخی دیگر، به گشودن سرزمین‌های معینی از جهان اشاره می‌کند.
تردیدی نیست که حضرت بر همه‌ی جهان سیطره پیدا خواهد کرد و بر همه‌ی دنیا حکومت می‌کند، ولی این که چرا از بعضی شهرها نام برده شده است، شاید به لحاظ اهمیتی باشد که آن شهرها در آن روزگار پیدا خواهند کرد. این اهمیت برای این است که آنها از قدرت‌های آن روزگار به حساب می‌آیند و سرزمین‌هایی از جهان را تحت نفوذ خود دارند یا آن سرزمین منطقه‌ی پهناوری است که بخش بزرگی از جمعیت را در خود جای داده است و یا این که قبله‌ی آمال پیروان یکی از ادیان و مذاهب می‌باشند به طوری که اگر آن شهر سقوط کند، همه پیروان آن آیین تسلیم می‌شوند و یا به سبب اهمیت نظامی و استراتژیکی آن است به گونه‌ای که با سقوط آن، عملیات دشمن مختل شده، زمینه برای تهاجم نیروهای حضرت فراهم می‌گردد.