دین و اندیشه
ستاره دنباله دار
باعرض سلام وخسته نباشیدوقبولی طاعات.درخصوص ستاره ای که دراخرالزمان ظهورمیکنه ودراحادیث ازاون به عنوان گیسوی سختی اوریادشده وهرگاه ازکنارزمین عبورکنه جنگ وخونریزی رخ میده،ایادراحادیث اومده که این ستاره هرچندسال یکبارازکنارزمین عبورمیکنه؟
درجایی خوندم هر۳۶۰۰ سال ولی نمیدونم معتبرهست یاخیر.
در بعضی از احادیث و روایات عصر ظهور، دیده شدن ستارهای دنبالهدار در آسمان ذکر شده است. ظهور این ستاره دنبالهدار در ادیان دیگر نیز آمده و نشانهای برای آخرالزّمان است. اما اینگه جزئیات ان چیست و چه ارتباطی با حوادث روز دارد ، روشن و معلوم نیست!در روایات اسلامی نیز چندین بار از این ستاره دنبالهدار سخن به میان آمده و پیامبر اسلام(ص) نیز مفصّل درباره آن در حدیثی طولانی و وصفیاتی را نمودهاند که نشان میدهد موضوع از اهمّیتی خاص برخوردار است. از نعیم بن حماد در کتاب الفتن- که منبع ضعیفی است -آمده است: پیامبر(ص) فرمود: (هرگاه در ماه رمضان صدای صیحه بلند شد پس در شوّال جنگ آغاز میگردد.) گفتیم: ای رسول خدا، صدای بلند چیست؟ فرمود: (صدای شدید فرو افتادن چیزی است در ماه رمضان، در شب جمعهای، در سالی پر از زلزلهها که خوابیده را بیدار میکند، ایستاده را مینشاند و دختران جوان را از سراپردههایشان بیرون میآورد. بنابراین، هرگاه نماز صبح روز جمعه را خواندید، داخل خانههایتان شوید، درها و روزنهها را ببندید، خود را بپوشانید و گوشهایتان را بگیرید. هرگاه آن بانگ بلند را احساس کردید، برای خدا به سجده در افتید و بگویید: (سُبحان القدّوس، سُبحان القدّوس، ربّنا القدّوس). زیرا هر کس چنین کند، نجات مییابد و هر کس چنین نکند، نابود میشود.۱ (این روایت از ابن مسعود هم نقل شده است.)
در روایتی از امام باقر(ع) آمده است: (هرگاه عبّاسی به خراسان رسد، ستاره دنبالهدار در مشرق طلوع می کند. نخستین بار که طلوع کرد، برای نابودی قوم نوح بود، هنگامی که خدا غرقشان کرد. [دومین بار] در زمان ابراهیم(ع)، آنگاه که او را در آتش افکندند و زمانی که خداوند فرعون و همراهانش را نابود ساخت و [سومین بار] هنگامی که یحیی پسر زکریّا کشته شد، طلوع کرد. پس هرگاه آن را دیدید، از شرّ فتنه ها به خدا پناه برید. طلوع این ستاره پس از گرفتن خورشید و ماه خواهد بود. سپس [بنی عبّاس] درنگ نمی کنند (دوام نمیآورند) [جز زمانی کوتاه]، تا آنکه اَبْقَع در مصر آشکار شود.۲
در روایتی دیگر آمده است: (از علایم نزدیکی ظهور: طلوع ستارهای درخشان در سمت مشرق است که همچون ماه میدرخشد سپس دو جانب آن خم گردد به طوری که گویی دو جانب آن میخواهند به همدیگر متّصل شوند. [سپس] پدید آمدن سرخی در آسمان [است] که در فضا پراکنده گردد.)۳
ابو امامه نیز نقل کرده است: رسول خدا(ص) فرمود: ( هرگاه شب نیمه رمضان شب جمعه باشد، از آسمان صدایی خواهد بود که بر اثر آن هفتاد هزار نفر بیهوش، هفتاد هزار نفر گنگ و هفتاد هزار دوشیزه، پردههاشان شکافته میشود!) گفتند: ای رسول خدا، پس چه کسی سالم میماند؟ فرمود: (کسی که در خانهاش بماند و به سجده پناه بَرَد و بلند تکبیر بگوید.)۴
گفتنی است، حادثه یادشده، در روز جمعه نیمه رمضان سال پیش از ظهور، تقریباً هنگام طلوع خورشید یا کمی پس از آن، به وقت عربستان سعودی، رخ میدهد. البتّه چنین به نظر میرسد، اقدامات احتیاطی که پیامبر اسلام(ص) به آنها اشاره فرموده است، بیشتر متوجّه مردم مشرق زمین، خصوصاً ساکنان (خاورمیانه)، میشود.
شیخ مفید(ره) آورده است: هرگاه ستارهای سرخ را دیدی که آن را نمیشناسی و در مسیرحرکت ستارگان قرار ندارد و در آسمان از جایی به جایی دیگر میرود و مانند ستون است، در حالی که ستون نیست، پس بیگمان، چنین چیزی نشانه جنگ، بلا، کشته شدن بزرگان، زیاد شدن شرور و اندوهها و آشوب در میان مردم است.۵
امام باقر(ع) فرمود: (پیش از این امر (ظهور قائم)، گرفتن ماه پنج روز مانده به پایان ماه رمضان و گرفتن خورشید در پانزدهمین روز آن رخ خواهد داد و در این هنگام، محاسبه منجّمان به هم میخورد.)۶
در خبری ضعیف میخوانیم: نابودی بنی عبّاس هنگام آشکارشدن ستارهای در دل آسمان و صدای شدید فرو افتادن چیزی از آسمان و شکافتهشدنی است. همه اینها در ماه رمضان خواهد بود. سرخی میان پنجم تا بیستم رمضان است و صدای شدید فرو افتادن چیزی از آسمان در نیمه تا بیستم ماه میباشد و شکافته شدن از بیستم تا بیست و چهارم خواهد بود و ستارهای دیده میشود که مانند ماه نورافشانی میکند و سپس چونان مار در هم میپیچد تا جایی که نزدیک است دو سر آن به هم برسند و دو لرزش در شبِ پدیدآمدنِ دو فرورفتن خواهد بود و ستارهای که شهابی به وسیله او پرتاب میشود و از آسمان فرو میافتد؛ با آن صدایی شدید است تا آنکه در مشرق میافتد و مردم از آن دچار بلایی سخت میشوند. ۷
ابن مسعود میگوید: در ماه صفر نشانهای خواهد بود و ستارهای دنبالهدار آشکار میگردد. ۸
از امام علی(ع) درباره تفسیر (طارق) (رونده در شب) پرسیده شد، فرمود: (آن، زیباترین ستاره در آسمان است، در حالی که مردم نمی شناسندش )۹
باز هم در (قرآن کریم) میخوانیم: (منتظر روزی باش که آسمان دودی آشکار را پدید آورد، این دود که مردم را فرا میگیرد، عذابی دردناک است.)۱۰
امام باقر(ع) فرمود: (پیش از قیام قائم (ع) مردم به وسیله آتشی که در آسمان آشکار میشود و سرخیای که آن را فرا میگیرد، از گناهانشان بازداشته میشوند.)۱۱
بررسی روایات نشان میدهد که طلوع ستارهای سرخ رنگ و سقوط شهاب سنگ یا ستاره دنبالهدار که موجب خسف در زمین نیز میگردد، از علایمی است که به نزدیکی ظهور دلالت دارد. احتمال دارد این دو یکی باشند یا دو موضوع جدا از هم که سعی داریم با توجّه به یافتههای علمی دانشمندان و سایتهای علمی به آن بپردازیم.
برخورد شهاب سنگی بزرگ با زمین در روایات آخرالزّمان ادیان دیگر هم آمده و این فرضیه به حدّی قوی است که بر اساس آن، فیلمهای متعدّدی هم ساختهاند و آن را نشانه پایان حیات کنونی بر روی زمین و شروع عصری جدید میدانند و زمان آن را سال ۲۰۱۲م. اعلام کردهاند.
در روایات اسلامی و قرآن کریم نیز به صراحت از آخرالزّمان و برخورد ستارگان با یکدیگر و تیره شدن خورشید و به هم خوردن نظم سیّارات و زلزلههای شدید و آتشفشان به عنوان دلایلی برای نزدیکی قیامت یاد شده است، امّا بر اساس روایات در هنگام ظهور و قبل ازآن نیز از برخورد دنبالهداری به زمین یاد شده که موجب کشته شدن عدّه زیادی میگردد ولی پایان جهان نیست و ضمن اینکه تاریخی برای آن تعیین نشده است.
در قرآن کریم سورهای به نام طارق وجود دارد که به همین دلیل نام مقاله را از نام این سوره گرفتهایم. در این سوره به طارق قسم یاد شده و آن را ستاره ثاقب لقب دادهاند. در تفسیر این سوره آمده است که: طارق همان ستاره دنبالهداری است که در آخرالزّمان به زمین نزدیک میشود و با زمین برخورد میکند. منظور از طارق، رونده در شب یا کوبنده شب است، که در قرآن کریم به آن قسم یاد شده و ستاره درخشانی است که نور آن بسیار با نفوذ و زیباست. ثاقب به معنای فرو رونده و نفوذ کننده است. ظهور این ستاره دلیلی بر نزدیکی آخرالزّمان بوده و در انتهای سوره نیز به کافران هشدار داده شده است. این سوره، یکی از معجزات علمی قرآن است. قرنها طول کشید تا اینکه دانشمندان دریابند اوّلین نشانههای حیات بر روی زمین با سقوط شهاب سنگها ظاهر شده و دانشمندان معتقدند شهابهایی که از فضا میآیند با خود، آب، دی اکسید کربن، منواکسید کربن، واحدهای آمونیاک و گازهای یونیزه را وارد جوّ زمین میکنند و در اثر تغییرات جوّی بارندگی آغاز میگردد و زمین رویش آغاز میکند و این موضوع به وضوح درآیات ۵ـ۷ درباره خلقت انسان و در آیات ۱۱ـ۱۲ به پیدایش حیات در روی زمین و بارش باران از آسمان و شکافته شدن زمین و رویش گیاهان اشاره میکند. در حالی که تا چند دهه قبل دانشمندان از این راز بیاطّلاع بودند. در آخرین آیه این سوره به نزدیکی عذاب کافران و بی اثر بودن کید آنان در مقابل آیات و نشانههای خداوند و مهلتی که به کافران داده شده، تأکید میکند.
حال آیا طارق یکی از پنج صیحه است ؟ اگر در متن روایات دقّت کنیم، میبینیم که به چرخش این ستاره دنبالهدار در فواصل معیّن زمانی اشاره شده و از جمله، حوادث مقارن با آن، طوفان و هلاکت قوم نوح(ع) و سپس هلاکت قوم ابراهیم(ع) (همانطور که میدانید قوم لوط(ع) در زمان حضرت ابراهیم(ع) میزیسته و حضرت لوط(ع) همان آیین ابراهیمی را در این قوم ترویج مینموده که با افزایش گناهان و اصرار بر آن، این قوم با یک صیحه هلاک شدهاند.) و بار دیگر این ستاره دنبالهدار در زمان حضرت موسی(ع) و نابودی قوم فرعون ظاهر شده و آخرین بار طبق این روایت در زمان شهادت حضرت یحیی(ع) بوده است. بنابراین میتوان گفت که این ستاره در فواصل زمانی مختلف از نزدیکی زمین عبور و باعث پیدایش حوادثی در زمین میگردد. از جمله این حوادث زلزله، آتشفشان، بارندگیهای شدید و سیل است که در نهایت منجر به مرگ عدّه زیادی از مردم خواهد شد و تأکید بر این است که آزمایشی برای مؤمنان و عذابی برای کافران است و در قرآن از آن با نام صیحه یاد شده و در روایات بالا نیز به آن صیحه اطلاق شده است.
بنابراین نتیجه میگیریم که طارق، ستاره دنبالهداری است که طلوع آن عذابی برای کافران و بشارتی برای منتظران و مؤمنان بوده و از آن به صیحه تعبیر شده است. نتیجه میگیریم که اراده خداوند بر این تعلّق دارد که ستاره طارق تا زمان طلوع و ظهور، همانند ظهور قائم آل محمّد(عج) مخفی و به صورت راز باقی بماند و معلومات کافران هرگز به آن راه نیابد، زیرا خداوند طارق و صیحه را عذابی برای کافران قرار داده است. (و الله اعلم و اعلی) همان گونه که تعیین تاریخ برای ظهور کاملاً غلط و مردود است و زمان ظهور را کسی جز خدا نمیداند. فیلمهایی نیز که اخیراً ساخته شده و به پایان دنیا در ۲۰۱۲م. و تحدیداً ۲۱ دسامبر اشاره میکند، عاری از حقیقت است.
در روایتی از امام باقر(ع) آمده است: (هرگاه عبّاسی به خراسان رسد، ستاره دنبالهدار در مشرق طلوع می کند. نخستین بار که طلوع کرد، برای نابودی قوم نوح بود، هنگامی که خدا غرقشان کرد. [دومین بار] در زمان ابراهیم(ع)، آنگاه که او را در آتش افکندند و زمانی که خداوند فرعون و همراهانش را نابود ساخت و [سومین بار] هنگامی که یحیی پسر زکریّا کشته شد، طلوع کرد. پس هرگاه آن را دیدید، از شرّ فتنه ها به خدا پناه برید. طلوع این ستاره پس از گرفتن خورشید و ماه خواهد بود. سپس [بنی عبّاس] درنگ نمی کنند (دوام نمیآورند) [جز زمانی کوتاه]، تا آنکه اَبْقَع در مصر آشکار شود.۲
در روایتی دیگر آمده است: (از علایم نزدیکی ظهور: طلوع ستارهای درخشان در سمت مشرق است که همچون ماه میدرخشد سپس دو جانب آن خم گردد به طوری که گویی دو جانب آن میخواهند به همدیگر متّصل شوند. [سپس] پدید آمدن سرخی در آسمان [است] که در فضا پراکنده گردد.)۳
ابو امامه نیز نقل کرده است: رسول خدا(ص) فرمود: ( هرگاه شب نیمه رمضان شب جمعه باشد، از آسمان صدایی خواهد بود که بر اثر آن هفتاد هزار نفر بیهوش، هفتاد هزار نفر گنگ و هفتاد هزار دوشیزه، پردههاشان شکافته میشود!) گفتند: ای رسول خدا، پس چه کسی سالم میماند؟ فرمود: (کسی که در خانهاش بماند و به سجده پناه بَرَد و بلند تکبیر بگوید.)۴
گفتنی است، حادثه یادشده، در روز جمعه نیمه رمضان سال پیش از ظهور، تقریباً هنگام طلوع خورشید یا کمی پس از آن، به وقت عربستان سعودی، رخ میدهد. البتّه چنین به نظر میرسد، اقدامات احتیاطی که پیامبر اسلام(ص) به آنها اشاره فرموده است، بیشتر متوجّه مردم مشرق زمین، خصوصاً ساکنان (خاورمیانه)، میشود.
شیخ مفید(ره) آورده است: هرگاه ستارهای سرخ را دیدی که آن را نمیشناسی و در مسیرحرکت ستارگان قرار ندارد و در آسمان از جایی به جایی دیگر میرود و مانند ستون است، در حالی که ستون نیست، پس بیگمان، چنین چیزی نشانه جنگ، بلا، کشته شدن بزرگان، زیاد شدن شرور و اندوهها و آشوب در میان مردم است.۵
امام باقر(ع) فرمود: (پیش از این امر (ظهور قائم)، گرفتن ماه پنج روز مانده به پایان ماه رمضان و گرفتن خورشید در پانزدهمین روز آن رخ خواهد داد و در این هنگام، محاسبه منجّمان به هم میخورد.)۶
در خبری ضعیف میخوانیم: نابودی بنی عبّاس هنگام آشکارشدن ستارهای در دل آسمان و صدای شدید فرو افتادن چیزی از آسمان و شکافتهشدنی است. همه اینها در ماه رمضان خواهد بود. سرخی میان پنجم تا بیستم رمضان است و صدای شدید فرو افتادن چیزی از آسمان در نیمه تا بیستم ماه میباشد و شکافته شدن از بیستم تا بیست و چهارم خواهد بود و ستارهای دیده میشود که مانند ماه نورافشانی میکند و سپس چونان مار در هم میپیچد تا جایی که نزدیک است دو سر آن به هم برسند و دو لرزش در شبِ پدیدآمدنِ دو فرورفتن خواهد بود و ستارهای که شهابی به وسیله او پرتاب میشود و از آسمان فرو میافتد؛ با آن صدایی شدید است تا آنکه در مشرق میافتد و مردم از آن دچار بلایی سخت میشوند. ۷
ابن مسعود میگوید: در ماه صفر نشانهای خواهد بود و ستارهای دنبالهدار آشکار میگردد. ۸
از امام علی(ع) درباره تفسیر (طارق) (رونده در شب) پرسیده شد، فرمود: (آن، زیباترین ستاره در آسمان است، در حالی که مردم نمی شناسندش )۹
باز هم در (قرآن کریم) میخوانیم: (منتظر روزی باش که آسمان دودی آشکار را پدید آورد، این دود که مردم را فرا میگیرد، عذابی دردناک است.)۱۰
امام باقر(ع) فرمود: (پیش از قیام قائم (ع) مردم به وسیله آتشی که در آسمان آشکار میشود و سرخیای که آن را فرا میگیرد، از گناهانشان بازداشته میشوند.)۱۱
بررسی روایات نشان میدهد که طلوع ستارهای سرخ رنگ و سقوط شهاب سنگ یا ستاره دنبالهدار که موجب خسف در زمین نیز میگردد، از علایمی است که به نزدیکی ظهور دلالت دارد. احتمال دارد این دو یکی باشند یا دو موضوع جدا از هم که سعی داریم با توجّه به یافتههای علمی دانشمندان و سایتهای علمی به آن بپردازیم.
برخورد شهاب سنگی بزرگ با زمین در روایات آخرالزّمان ادیان دیگر هم آمده و این فرضیه به حدّی قوی است که بر اساس آن، فیلمهای متعدّدی هم ساختهاند و آن را نشانه پایان حیات کنونی بر روی زمین و شروع عصری جدید میدانند و زمان آن را سال ۲۰۱۲م. اعلام کردهاند.
در روایات اسلامی و قرآن کریم نیز به صراحت از آخرالزّمان و برخورد ستارگان با یکدیگر و تیره شدن خورشید و به هم خوردن نظم سیّارات و زلزلههای شدید و آتشفشان به عنوان دلایلی برای نزدیکی قیامت یاد شده است، امّا بر اساس روایات در هنگام ظهور و قبل ازآن نیز از برخورد دنبالهداری به زمین یاد شده که موجب کشته شدن عدّه زیادی میگردد ولی پایان جهان نیست و ضمن اینکه تاریخی برای آن تعیین نشده است.
در قرآن کریم سورهای به نام طارق وجود دارد که به همین دلیل نام مقاله را از نام این سوره گرفتهایم. در این سوره به طارق قسم یاد شده و آن را ستاره ثاقب لقب دادهاند. در تفسیر این سوره آمده است که: طارق همان ستاره دنبالهداری است که در آخرالزّمان به زمین نزدیک میشود و با زمین برخورد میکند. منظور از طارق، رونده در شب یا کوبنده شب است، که در قرآن کریم به آن قسم یاد شده و ستاره درخشانی است که نور آن بسیار با نفوذ و زیباست. ثاقب به معنای فرو رونده و نفوذ کننده است. ظهور این ستاره دلیلی بر نزدیکی آخرالزّمان بوده و در انتهای سوره نیز به کافران هشدار داده شده است. این سوره، یکی از معجزات علمی قرآن است. قرنها طول کشید تا اینکه دانشمندان دریابند اوّلین نشانههای حیات بر روی زمین با سقوط شهاب سنگها ظاهر شده و دانشمندان معتقدند شهابهایی که از فضا میآیند با خود، آب، دی اکسید کربن، منواکسید کربن، واحدهای آمونیاک و گازهای یونیزه را وارد جوّ زمین میکنند و در اثر تغییرات جوّی بارندگی آغاز میگردد و زمین رویش آغاز میکند و این موضوع به وضوح درآیات ۵ـ۷ درباره خلقت انسان و در آیات ۱۱ـ۱۲ به پیدایش حیات در روی زمین و بارش باران از آسمان و شکافته شدن زمین و رویش گیاهان اشاره میکند. در حالی که تا چند دهه قبل دانشمندان از این راز بیاطّلاع بودند. در آخرین آیه این سوره به نزدیکی عذاب کافران و بی اثر بودن کید آنان در مقابل آیات و نشانههای خداوند و مهلتی که به کافران داده شده، تأکید میکند.
حال آیا طارق یکی از پنج صیحه است ؟ اگر در متن روایات دقّت کنیم، میبینیم که به چرخش این ستاره دنبالهدار در فواصل معیّن زمانی اشاره شده و از جمله، حوادث مقارن با آن، طوفان و هلاکت قوم نوح(ع) و سپس هلاکت قوم ابراهیم(ع) (همانطور که میدانید قوم لوط(ع) در زمان حضرت ابراهیم(ع) میزیسته و حضرت لوط(ع) همان آیین ابراهیمی را در این قوم ترویج مینموده که با افزایش گناهان و اصرار بر آن، این قوم با یک صیحه هلاک شدهاند.) و بار دیگر این ستاره دنبالهدار در زمان حضرت موسی(ع) و نابودی قوم فرعون ظاهر شده و آخرین بار طبق این روایت در زمان شهادت حضرت یحیی(ع) بوده است. بنابراین میتوان گفت که این ستاره در فواصل زمانی مختلف از نزدیکی زمین عبور و باعث پیدایش حوادثی در زمین میگردد. از جمله این حوادث زلزله، آتشفشان، بارندگیهای شدید و سیل است که در نهایت منجر به مرگ عدّه زیادی از مردم خواهد شد و تأکید بر این است که آزمایشی برای مؤمنان و عذابی برای کافران است و در قرآن از آن با نام صیحه یاد شده و در روایات بالا نیز به آن صیحه اطلاق شده است.
بنابراین نتیجه میگیریم که طارق، ستاره دنبالهداری است که طلوع آن عذابی برای کافران و بشارتی برای منتظران و مؤمنان بوده و از آن به صیحه تعبیر شده است. نتیجه میگیریم که اراده خداوند بر این تعلّق دارد که ستاره طارق تا زمان طلوع و ظهور، همانند ظهور قائم آل محمّد(عج) مخفی و به صورت راز باقی بماند و معلومات کافران هرگز به آن راه نیابد، زیرا خداوند طارق و صیحه را عذابی برای کافران قرار داده است. (و الله اعلم و اعلی) همان گونه که تعیین تاریخ برای ظهور کاملاً غلط و مردود است و زمان ظهور را کسی جز خدا نمیداند. فیلمهایی نیز که اخیراً ساخته شده و به پایان دنیا در ۲۰۱۲م. و تحدیداً ۲۱ دسامبر اشاره میکند، عاری از حقیقت است.
پى نوشت ها :
۱.الفتن، صههه، جزء ه، ح ههه.
۲.الفتن، ص۱۴۸، جزء ه، ح ۶۰۷
۳.علاّمه حلّی: نگاهی بر زندگی دوازده امام. ترجمه محمّد محمّدی اشتهاردی.
۴.عقد الدّرر، صصههـههه، به، ف ه.
۵.الاختصاص، ص۱۶۲.
۶.الغیبه، ص ههه، ب هه، ح هه.
۷.الفتن، ج ه، صههه، جزءه، حههه.
۸.الفتن، ص ۱۴۸، جزء ۳، ذیل ح ۶۰۹.
۹.بحار الأنوار، ج هه، صهه، به، حه.
۱۰.سوره دخان(۴۴)، آیات۱۰ـ۱۱.
۱۱.ارشاد، ج۲، ص۳۸۷.
ستاره دنباله دار
