دلیل دعوت سری

حضرت محمد(ص) مدت سه سال به دعوت پنهانی پرداخت؛[1] زیرا هنوز محیط مکه برای دعوت آشکار مساعد نبود. او در این سه سال به صورت پنهانی با افرادی که احساس می‌کرد آمادگی پذیرش دارند، تماس می‌گرفت و آنها را به یگانگی خدا و پرستش او و نبوّت خویش دعوت می‌کرد. در این مدت قریش از ادعای او به صورت اجمالی خبر داشتند و وقتی او را در معابر می‌دیدند می‌گفتند: جوان بنی عبدالمطلب از آسمان سخن می‌گوید؛[2] ولی چون در مجامع عمومی سخن نمی‌گفت،‌ از محتوای دعوتش خبر نداشتند، به همین علت عکس العملی نشان نمی‌دادند.
هر اندیشه تازه‌اى ناگزیر می‌بایست در مرحله نخست دل‌هایى آکنده از ایمان به خود را در پیرامون خویش گرد آورد و آن‌گاه آشکارا از آن سخن گفته شود. همچنین می‌بایست گروهى شکل گیرد که پیشتاز دعوت می‌شوند؛ چه، هر اندیشه نو به‌سان جنینى در شکم مادر است که به عنوان موجودى کامل پا به عرصه وجود نمی‌نهد تا یاراى آن داشته باشد که با همه عوامل نابود کننده خویش دست و پنجه نرم کند، از همه عناصر بقا بهره جوید و از همه اسباب و زمینه‌هاى قدرت تغذیه کند. به همین دلیل، دعوت به هر اندیشه تازه‌اى مقتضى به پیش بردن دعوت به صورت نهانى و آن‌گاه اعلان و آشکار ساختن آن است. به همین سبب نیز مرحله آغازین دعوت به این شکل برگزار شد و سپس دیگر مراحلى که پس از آن قرار دارد تحقّق پذیرفت.[3]پی نوشت
[1]. مناقب آل أبی طالب (علیهم السلام)، ج 1، ص 43،قم، علامه، چاپ اول، 1379ق .
[2]. انساب الاشراف، تحقیق، زکار، سهیل، زرکلی، ریاض، ج 1، ص 115، بیروت، دار الفکر، چاپ اول، 1417ق.
[3]. خاتم پیامبران ص ، نوشته ابو زهره ، ترجمه دکتر حسین صابری ، ج 1، ص 570، مشهد، بنیاد پژوهشهاى اسلامى آستان قدس رضوى ، چاپ سوم، 1380ش.