اهل سنت و ادعیه مأثوره

مسئله ی دعاء در فطرت هرانسانی نهادینه شده است و بهمین دلیل و جهت است که در هر دین و مذهب می بینیم که پیروانش مراسم دعاء و نیایش را طبق سنت دینی و مذهبی خود دارند و در همین راستا اهل سنت هم به دعاء معتقدند و در مذاهب چهارگانه ی آنها هم مسئله ی دعاء وجود دارد، چون دعاء یک اصل مسلم قرآنی است، «وَ قالَ رَبُّکُمُ ادْعُونِى أَسْتَجِبْ لَکُمْ إِنَّ الَّذِینَ یسْتَکْبِرُونَ عَنْ عِبادَتِى سَیدْخُلُونَ جَهَنَّمَ داخِرِینَ»؛ غافرآیه 60 یعنی پروردگارتان گفته: مرا بخوانید تا اجابتتان کنم کسانى که از پرستیدن من کبر ‌بورزند به خوارى به جهنم وارد خواهد شد.«و اذا سئلک عبادى عنى فانى قریب اجیب دعوه الداع اذا دعان» بقره آیه 186. زمانی که بندگانم از من چیزی را بخواهند من به أجابت نزدیک ترم. پس اهل سنت هم دعا می خوانند اما نه دعایی که از طریق اهلبیت(ع) رسیده است و یا به صورت عمومی و دسته جمعی مانند جلسات دعا که در بین پیروان اهلبیت(ع) مرسوم است مثل جلسات دعای ندبه، کمیل و توسل و.. به هر حال از آنجا که در میان اهل سنّت چنین ادعیه بلیغ و رسا و سازنده‌ای کمتر وجود دارد، لذا عنایت آنان به دعا بسیار کم است و همین سبب شده است که عنایت شیعه به دعا چشمگیرتر به نظر آید.برای توضیح بیشتر در مورد دعا در میان اهل سنت می توانید به آدرس ذیل که یکی از سایتهای اهل سنت است مراجعه بفرمایید: http://www.navar.blogfa.com/post-58.aspx