فرزند آوری زمان ظهور

ابتدا گفتنی است که در عصر ظهور با مساله ای به نام گسترش ظرف زمان (هر سال، معادل 10 یا 20 سال) روبرو خواهیم بود که چگونگی آن بر ما معلوم نیست! بعضی از روایات ناظر به گسترش زمانی‌اند و می گویند هر سال آن حکومت جهانی در عصر ظهور ، معادل ده سال و برخی آن را معادل بیست سال عادی به حساب می آورند. این امر ممکن است بیانگرسرعت تحوّلات بر اثر رشد علم و فناوری باشند. با این حال نمی توان مقدار کم ذکر شده در برخی احادیث را با این توجیه، به طور عادی فهم کرد. مثلا اگر امری معجزه آسا رخ دهد و هفت سال حکومت حضرت مهدی در واقع مطابق هفتاد یا یک صد و چهل سال شود( بدین معنا که زمان تغییر نکند؛ امّا تحولاتی که در آن زمان کوتاه صورت می پذیرد، معادل هفتاد یا یک صدو چهل سال باشد) ، می توان درک کرد که در چنین زمانی، آن تحوّلات عظیم در کل جهان رخ دهد. امّا اگر انتظار باشد که صرفاً در همان هفت سال همه این تحوّلات واقع گردد، به طور عادی، قابل فهم نیست. عبدالکریم خثعمی می گوید: به امام صادق علیه السلام گفتم: «قائم علیه السلام چند سال حکومت می کند؟». امام علیه السلام فرمود: «هفت سال، روزها و شب‌ها طولانی می‌شوند تا آنجا که هر سال از سال های او با ده سال از سال های شما برابری می‌کند و بدین گونه، مدّت حکومت او با هفتاد سال از سال های شما برابر می شود». إثبات الهداة: ج 8 ص 24 ح 1432.البته در این احادیث، راویان ضعیفی وجود دارند که اعتماد به صحّت حدیث را بسیار کم می کنند.اما در مورد امکان طول عمر در عصر ظهور و یا سایر دوران ها گفتنی است :
بر اساس جهان‌بینی توحیدی، مدبر و مسبب و علهًْ‌العلل همه عوالم هستی، خداوند رب‌العالمین است و طول عمر انسان نیز یکی از امور واقعی عالم دنیاست که میزان آن به اراده و حکمت باری تعالی بستگی دارد که فرمود: «والله خلقکم ثم یتوفاکم و منکم من یرد الی ارذل العمر…»(2): خداوند شما را آفرید سپس شما را می‌میراند و بعضی از شما به نامطلوب‌ترین سنین بالای عمر (ارذل العمر) می‌رسند. ارذل العمر یعنی عمر طولانی و دراز…(3).
آیه شریفه می‌فرماید هم حیات شما و هم مرگ شما از ناحیه خداوند است و باید بدانید که نه آغاز عمر و نه پایان آن به دست شما نخواهد بود، به همین جهت بعضی از شما در جوانی و بعضی در پیری می‌میرند(4)
و باز فرمود: «…و ما یعمر من معمر و لا ینقص من عمره الا فی کتاب ان ذلک علی الله یسیر»…، هیچ‌کس عمر طولانی نمی‌کند و از عمرش کاسته نمی‌شود مگر اینکه در کتاب (علم خداوند) ثبت است. این همه برای خداوند آسان است. (۵)
و نیز می‌فرماید: «ولکنا انشانا قرونا فتطاول علیهم العمر…» (6)
ولکن ما اقوامی را در اعصار مختلف خلق کردیم و زمان‌های طولانی بر آنها گذشت… تطاول عمر که در آیه شریفه به کار رفته به معنای امتداد یافتن مدت زندگی است. باز از قرآن مجید می‌آموزیم که حضرت یونس(علیه السلام)- که از پیامبران الهی بود- پس از مدتی و انجام رسالت و عدم پذیرش مردم و کناره‌گیری او از قوم خود به حکم قرعه به دریا افکنده شد و به امر خداوند متعال ماهی او را بلعید و چون در شکم ماهی خدای تعالی را تسبیح کرد؛ به امر خداوند از شکم ماهی خارج شد. قرآن فرماید: «فلولا انه کان من المسبحین للبث فی بطنه الی یوم یبعثون» (7).
اگر نبود که (یونس) از تسبیح‌کنندگان ما می‌بود هر آینه تا روز قیامت او در شکم ماهی می‌ماند.
به مفاد آیه شریفه، اگر خداوند اراده فرماید، امکان دارد انسانی عمری طولانی حتی تا دامنه قیامت پیدا کند هر چند به نحو غیرعادی و خارق‌العاده باشد.
در روایات می‌خوانیم که محمدبن‌مسلم گوید: نزد امام باقر (علیه‌السلام) رفتم تا درباره قائم آل‌محمد (ع) پرسشی کنم. چون به خدمتش رسیدم قبل از آنکه سوال را به عرض حضرت برسانم، خود حضرت فرمودند: ای محمد بن مسلم! قائم آل محمد به پنج تن از پیامبران شباهت دارد و…. شباهت او به حضرت یونس از این جهت است که چون غیبت او پایان یابد و ظهور کند و پس از آنکه سالیانی از عمرش گذشته است جوان می‌باشد. (8)
نام تعدادی از معمرین در قرآن
1- قرآن مجید درباره حضرت نوح (ع)- اولین پیامبر اولوالعزم- می‌فرماید: ما نوح را به سوی قومش فرستادیم و او در میان آنها یک هزار سال منهای پنجاه سال (نهصد و پنجاه سال) درنگ کرد اما سرانجام طوفان و سیلاب آنان را فرا گرفت، در حالی که ظالم بودند. (9)
از ظاهر آیه برمی‌آید که این مدت یعنی هزار سال- پنجاه سال کمتر- مدت دعوت نوح (ع) بوده یعنی فاصله بین بعثت او و وقوع طوفان، نهصد و پنجاه سال طول کشیده که قهرا چند سال هم قبل از بعثت و چند سال هم پس از طوفان زندگی کرده است.(10)
چنان‌که در تاریخ، سن حضرت نوح را تا 2500 سال هم نوشته‌اند.(11)
سعد بن جبیر می‌گوید: از امام سیدالعابدین(ع) شنیدم که فرمود: در وجود قائم آل محمد (ع) نشانه‌هایی از بعضی از پیامبران وجود دارد و به حضرت آدم و نوح از نظر طول عمر شباهت دارد. (12)
2- قرآن کریم درباره شباهت عیسی (ع در آیه 157 و 158 سوره نساء می‌فرماید: «و گفتار آنان (بنی‌اسرائیل) که گفتند ما مسیح، عیسی‌بن‌مریم- پیامبر خدا- را کشتیم، نه او را کشتند و نه به دار آویختند، بلکه امر بر آنان مشتبه شد و کسانی که در مورد او اختلاف کردند، در شک هستند و به آن علم ندارند و تنها از گمان پیروی می‌کنند و قطعا او را نکشتند، بلکه خدا او را به سوی خود برد و خداوند توانا و حکیم است».
بنابراین به فرموده قرآن، چون حضرت عیسی زنده است اکنون بیش از دو هزار سال از عمر شریفش می‌گذرد. این مورد از قرآن مجید نشانگر امکان وقوع عمر طولانی است هرچند به صورت غیرمتعارف و خارق‌العاده باشد.
هر کس که به اخباری که در خصوص امام غایب، از پیامبر (ص) و سایر ائمه اهل بیت(ع) وارد شده مراجعه کند، خواهد دید که نوع زندگی امام غایب را به طریق خرق عادت معرفی می‌کنند و البته خرق عادت غیر از محال است و از راه علم هرگز نمی‌توان خرق عادت را نفی کرد.(13)
زنده بودن حضرت عیسی(ع)
اگر زندگی و طول عمر امام عصر خارق‌العاده و شگفت‌انگیز است، یقینا زندگی حضرت عیسی (ع) بسی شگفت‌انگیزتر می‌باشد زیرا حضرت عیسی (ع) بیش از هفت قرن و نیم زودتر از امام عصر (ع) متولد شده و طبق اخبار، تا زمان ظهور حضرت نیز خواهد بود و به خدمت ایشان می‌رسد. هنگام ظهور وجود مبارک امام عصر (عج) وقایع گوناگونی روی خواهد داد که برخی از آنها اهمیت بیشتری دارند و نزول عیسی (ع) و اقتدای آن حضرت در نماز به امام عصر یکی از مهم‌ترین آنهاست.
استاد علامه طباطبائی (ره) در این‌باره می‌فرماید: روایات درباره نزول عیسی (ع) در هنگام ظهور حضرت مهدی (عج) از طریق اهل سنت و با اندک تفاوتی از طریق شیعه از پیامبر وائمه اهل بیت مستفیض و مشهور است. (14)
عموم مسلمانان اتفاق نظر دارند که عیسی و بلکه خضر و ادریس و الیاس نیز زنده هستند و حضرت عیسی در آخرالزمان به زمین خواهد آمد و به حضرت مهدی در نماز اقتدا خواهد کرد.(15)
پس با توجه و دقت و تامل در آنچه گفته شد هیچ‌گونه شبهه و تردیدی نسبت به وجود حضرت و عمر طولانی ایشان باقی نمی‌ماند.(16)
پانوشت‌ها
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1- صافی کلپایگانی، لطف‌الله، معارف دین، جلد دوم، ص 208، نک: نوری طبرسی، میرزا حسین، نجم الثاقب، جلد دوم، ص 839
2. نحل / 70 و حج 5 (با ذکر مقدمات دوران جنینی).
3. راغب اصفهانی، مفردات راغب، ذیل کلمه «رذل».
4- مکارم شیرازی، ناصر، الأمثل، ج 7، ص 109 و تفسیر نمونه، ج 11، ص 310
5. فاطر/ 11.
6-قصص/45
7- صافات/ 143-144
8- مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج 51، ص 217.
9- عنکبوت/ 14.
10- طباطبائی، محمدحسین، المیزان، ج 16،‌ص92 و ترجمه آن، ج 31، ص 184.
11- تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه،‌ ص 472 و دستغیب، عبدالحسین، مهدی موعود، ص 101.
12- صافی گلپایگانی، لطف‌الله، منتخب‌الاثر، ج 2، ص 311.
13- طباطبائی، محمدحسین، شیعه در اسلام، ص 151.
14- جوادی آملی، عبدالله، امام مهدی، موجود موعود،‌ص238.
15- صافی‌گلپایگانی، لطف‌الله، امامت و مهدویت،‌ ج 2،‌ ص 373.
16- صافی‌گلپایگانی، لطف‌الله، نوید امن و امان،‌ ص 28.