حفظ حقوق شوهر در غیبت و شهود

چنین برداشتی از آیه صحیح نیست. خدای متعال در آیه ۳۴ سوره مبارکه نساء‌ می‌فرماید: «الرِّجَالُ قَوَّامُونَ عَلَى النِّسَاءِ بِمَا فَضَّلَ اللَّـهُ بَعْضَهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ وَ بِمَا أَنفَقُوا مِنْ أَمْوَالِهِمْ ۚ فَالصَّالِحَاتُ قَانِتَاتٌ حَافِظَاتٌ لِّلْغَیْبِ بِمَا حَفِظَ اللَّـهُ…»(مردان، عهده‌دار امور زندگی زنانند. این از آن روست که خداوند برخی از مردم را بر برخی دیگر به خردمندی و توانمندی بیشتر برتری داده و نیز از آن روست که مردان از اموال خود هزینه زندگی زنان را می‌پردازند. پس زنان شایسته در برابر خواسته‌های به حق شوهرانشان فرمانبردارند و به پاس این که خداوند حقوقشان را حفظ کرده‌ است، در غیاب شوهرانشان نگهبان حقوق آنند…)، (ر. ک: ترجمه بر اساس تفسیر المیزان).با توجه به اینکه شوهر در زمانی که حضور دارد خودش از حقوقش(مثل حق زناشویی) و از ناموس و آبروی خود دفاع می‌کند؛ در آیه مذکور یکی از وظایف زنان نسبت به شوهران، حفظ حقوق آنها در زمان نبودن شوهر معرفی شده است. و چنین دستوری به این معنی نیست که زن در زمان بودن شوهر لازم نیست حقوق وی را رعایت کند، بلکه چون حفظ حقوق شوهر در زمان نبودنش از اهمیت بیشتری برخوردار است و خطر خیانت و رابطه با نامحرمان، زنان را در نبود شوهر بیشتر تهدید می‌کند؛‌ لذا آیه بر این مطلب تاکید فرموده است.