دین و اندیشه
تقیه در نامه امام کاظم(ع) به هارون الرشید
درکتاب بحار الانوار (جلد ۴۸ صفحه ۱۳۵) روایتی از کتاب قرب الاسناد نقل شده است که عده ای از رفقای ما را به شدت تکان داده و تا حدی دچار ضعف اعتقادی گردیده اند. مرحوم علامه مجلسی (ره) در این منبع مزبور متن نامه ای را که امام موسی کاظم علیه الصلوه والسلام به عنوان تسلیت خطاب به خیزران مادر هارون الرشید بمناسبت مرگ فرزندش موسی مرقوم فرموده اند و در این نامه نوع خطاب و لهجه کتابت و انتخاب عنوان امیر المومنین درباره هارون والقابی که در باره خیزران به کار برده اند برای خیلی ها بسیار مستبعد و حتی فوق تصور می باشد که امام معصوم و حجت الهی با علم بر این که تقیه در مورد انان هرگز کار ساز نخواهد شد و قاتل او همان ها خواهند بود چه عجب و چرا چنین جانور را انگونه تایید و تمجید میکند و برای فوت یک فاسق فاسق زاده شدیدا اظهار تاثر مینماید حالا یا این تاریخ و این نامه مجعول است و یا مخاطب نامه کس دیگری بوده است و دخل و تصرف کرده اند. البته هضم و تحمل اینگونه مسایل برای ارباب معرفت بسیار سهل است و اسان ولی پای اکثریت در گل گیر میکند ؟؟!!
1. بدون شک چنین تعابیر و عباراتی از امام (ع) از باب تقیه بوده است.
2. مرحوم مجلسی بعد از نقل این روایت می فرماید: أقول انظر إلى شدة التقیة فی زمانه (ع) حتى أحوجته إلى أن یکتب مثل هذا الکتاب لموت کافر لا یُؤْمِنُ بِیَوْمِ الْحِسابِ فهذا یفتح لک من التقیة کل باب؛ یعنی به شدت تقیه در زمان امام کاظم (ع) توجه کن که چگونه ان حضرت را وارد ساخته که چنین نامه ای را در رابطه با مرگ کافری که به قیامت ایمان ندارد بنویسد. این نامه درهای زیادی از تقیه را به روی تو می گشاید(ر. ک: بحار الانوار جلد 48 صفحه 135).
تقیه در نامه امام کاظم(ع) به هارون الرشید
