تحزّب در قرآن

اصل چنین ادّعایی نادرست است. خدا هم به کار فردی تأکید دارد هم به کار گروهی؛ مثلاً نمازهای مستحبّی، فردی هستند و به جماعت خواندن آنها جایز نیست. اساساً بسیاری از کارها، قابلیّت این را ندارند که گروهی انجام بگیرند. حتّی کارهایی مثل حجّ و روزه‌ی ماه رمضان هم که ظاهرش جمعی است، در واقع کارهای فردی‌اند. فرمود: «قُلْ إِنَّما أَعِظُکُمْ بِواحِدَةٍ أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنى وَ فُرادى … ؛ بگو: من فقط به شما یک اندرز مى ‌دهم که دو به دو و تک به تک براى خدا به پا خیزید!» (سبأ:46) در این آیه، هم دعوت به قیام جمعی شده هم دعوت به قیام فردی. شیطان هم به هر دو روش تأکید دارد؛ مثلاً وقتی قریش مانده بودند که چگونه پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ را از میان بردارند، شیطان به صورت پیرمردی ظاهر شد و به آنها آموخت که از هر قبیله شخصی داوطلب شود و گروهی تشکیل داده و شبانه به خانه‌ی پیامبر(ص) ریخته و آن حضرت را به قتل برسانند. طبق آیات، هم خدا حزب دارد هم شیطان؛ و «حزب» یعنی گروه همفکر. «… أُولئِکَ حِزْبُ اللَّه. »«… أُولئِکَ حِزْبُ الشَّیْطان.»«… أَلا إِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْمُفْلِحُون.»« … أَلا إِنَّ حِزْبَ الشَّیْطانِ هُمُ الْخاسِرُون .»