اهل سنت و قبور اهل بیت(ع)

مَنْ جَحَدَکُمْ کافِرٌ، وَ مَنْ حارَبَکُمْ مُشْرِک مستنداتی از اهل سنت بر جواز زیارت، بوسیدن قبوربلال ، موذن پیامبر، رسول خدا را در خواب دید که به او مى فرماید: اى بلال ، این چه جفایى است؟ آیا وقت آن نشده که به زیارت من آیى؟ بلال بیدار شد و اندوهگین و ترسان گشت . بر مرکب خود سوارشده به زیارت قبر پیامبر در مدینه آمد و شروع کرد به گریستن و صورت بر قبر پیامبر مالیدن. چون حسن و حسین علیهم‌السلام آمدند، آن دو را درآغوش کشید و بوسید.تاریخ طبرى، ج 1 ص 161 و 169 – معجم البلدان، ج 3 ص 208 – تاریخ ابن کثیر،ج 1 ص 174 و 197مستدرک حاکم، ج 4 ص 515 – وفاء الوفاء، ج 2 ص 410
-مروان روزى مردى را دید که صورت و پیشانى بر قبر پیامبر نهاده است. گردن او را گرفت و گفت: مى دانى چه مى کنى؟ وقتى سربلند کرد، دید ابوایوب انصارى است. ابوایوب گفت: آرى! من سراغ سنگ نیامده ام، سراغ رسول الله آمده ام. از آن حضرت شنیدم که مى فرمود: بر دین گریه نکنید وقتى که شایستگان عهده دار آن شوند، بلکه زمانى بر دین گریه کنید که نااهلان عهده دار و والى آن گردند!
مستدرک حاکم، ج 4 ص 515 – وفاء الوفاء، ج 2 ص 410
الفقه على المذاهب الاربعه، ج 1 ص 421
المنهاج، محیى الدین نورى شافعى ، ج 1 ص 357 چاپ شده در حاشیه شرح مغنى.
تاریخ طبری، ج 1 ص 80 – العرائس ثعلبى ، ص 29/
حاشیه ابى الاخلاص حنفى ، ج 1 ص 168 در حاشیه دررالحکام.
تاریخ طبرى، ج 1 ص 161 و 169 – معجم البلدان، ج 3 ص 208 – تاریخ ابن کثیر، ج 1 ص 174 و 197/
– ابن منکدر (از تابعین ، متوفاى 130) همراه اصحابش مى نشست و گاهى که تشنگى سراغش مى‌آمد، درهمان لحظه برخاسته صورت برقبر پیامبر مى‌نهاد و درمقابل اعتراض همراهانش ، مى‌گفت : از قبر پیامبر شفا مى‌گیرم . وى گاهى به صحن مسجد مى‌آمد و در جاى خاصى بر زمین مى‌خوابید، علت را که مى‌پرسیدند، مى‌گفت : خودم دیدم که پیامبر در همین جا خوابیده بود.
وفاء الوفاء، ج 2 ص 444
المغنى، ج 1 ص 495، درباره چاه‌هاى مدینه – الوفاء الوفاء، ج 2 ص 119 تا 149
الفقه على المذاهب الاربعه، ج 1 ص 421
تاریخ طبرى، ج 1 ص 161 و 169 – معجم البلدان، ج 3 ص 208 – تاریخ ابن کثیر، ج 1 ص 174 و 197/
عبدالله بن احمد حنبل مى گوید از پدرم درباره حکم کسى که به منبر رسول خدا دست مى کشد و تبرک مى جوید و آن را مى بوسد و با قبرنیز همین کار را مى کند تا ثواب ببرد، پرسیدم . گفت : اشکالى ندارد.
مستدرک حاکم، ج 4 ص 515، – وفاء الوفاء، ج 2 ص 410
عبدالله بن عمر، هنگام زیارت قبر پیامبر، دست راست را روى قبر مى‌نهاد و بلال حبشى چهره برآن مى‌نهاد. روشن است که علاقه زیاد و عشق و محبت به این کار فرمان مى‌دهد و این نوعى احترام و بزرگداشت است و مردم به تناسب شوقشان حالات متفاوتى دارند. بعضی‌ها وقتى قبر را مى بینند، بى اختیار به سمت آن مى شتابند، برخى هم با تاخیر و درنگ ، و همه محل خیرند.
تاریخ بغداد، خطیب بغدادى ، ج 1 ص 146 – تاریخ الشام، ابن عساکر، ج 6 ص ‍ 108
المنتظم، ابن جوزى ، ج 5، ص 99
سنن ابن داود، ج 2 ص 72 – صحیح بخارى ، ج 2 ص 247
-محمد بن احمد رملى ، از بزرگان شافعیه در «شرح منهاج» گفته است : سایه‌بان گذاشتن روى قبرو بوسیدن صندوق قبر و لمس کردن آن هنگام زیارت ، مکروه است ، مگر آن که به قصد تبرک باشد، هم‌ چنان که فتوا داده‌اند اگر کسى در اثر ازدحام نمی‌تواند حجرالاسود را لمس کند، با عصا به آن اشاره کند، آن گاه عصا را ببوسد.
-مناقب خوارزمى، ص 252، – فرائد السمطین، باب اول – مستدرک حاکم، ج 3 ص 151/ (این مطلب از الغدیر، ج 1 ص 300 نقل شده است).
– فتوای ابن حنبل : ابن جماعه شافعی می گوید : عبد الله بن احمد حنبل این روایت را از پدرش نقل کرده است : « از پدرم در باره مردی که منبر و قبر رسول خدا ( صلّی الله علیه وآله ) را برای ثواب مس می کرد و تبرک می جست و می بوسید پرسیدم ، در جواب گفت : اشکالی ندارد. (وفاء الوفاء ، ج 4 ، ص 1414)
-عبدالله، فرزند احمد بن حنبل می گوید: از پدرم پرسیدم: مسّ منبر رسول الله و تبرّک با مس کردن آن، و بوسیدن و یا مسّ و متبرّک شدن به قبر شریف و یا بوسیدن آن به قصد ثواب، چه حکمی دارد؟ پدرم گفت: هیچ اشکالی ندارد. (الجامع فی العلل و معرفة الرجال، ج2، ص32 – وفاءالوفا، ج4، ص1414)
-رملی شافعی می گوید: تبرّک جستن به قبر پیامبر و یا عالم و یا اولیا جایز است و بوسیدن و استلام آن ایرادی ندارد. (کنز المطالب، ص 219)
-محب الدین طبری شافعی گوید: بوسیدن قبر و دست گذاشتن روی آن جایز است و سیره و عمل علما و صالحان بر آن است. (اسنی المطالب، ج1، ص331)
– زرکشی: تربت قبر حمزه از حکم منع برداشتن خاک حرمین، استثنا شده است، زیرا اتفاق همگان بر جواز نقل آن برای معالجه صداع است. ،وفاء الوفا، ج1، ص69)
– سُبکی می گوید: مردم سمرقند به قدری از خاک قبر بخاری برداشتند که قبر ظاهر شد به طوری که نمی شد جلوی مردم را گرفت تا این که ضریح مانندی را بر روی قبر گذاشتند! (طبقات الشافعیه، ج2، ص233 – سیر اعلام النبلاء، ج12، ص467)
– ابن کثیر می گوید: تشییع کنندگان دستمال و عمامه‌های خود را به عنوان تبرک روی جنازه ابن تیمیه انداختند… و آب غسل او را به عنوان تبرک نوشید! (البدایة و النهایه، ج14، ص136)
– محمد بن مؤمل شاگرد ابن خُزیمه که شیخ بخاری و مسلم و به اصطلاح شیخ الاسلام است می گوید: به همراه استادم ابن خزیمه و جمعی از اساتید به زیارت بارگاه قبر علی بن موسی الرضا(ع) در طوس رفتیم، استادم ابن خزیمه چنان در برابر آن بقعه متبرکه تعظیم و تواضع کرد که همگی در شگفت ماندیم. (تهذیب التهذیب، ج7، ص339)
-ابو علی خلال، شیخ حنابله، می گوید: هرگاه مشکلی بر من عارض شود، قبر موسی بن جعفر(ع) را زیارت می کنم و به ایشان متوسل می شوم و خداوند مشکل مرا آسان می کند. (تاریخ بغداد، ج1، ص 120)
-محمد بن ادریس شافعی به قبر ابو حنیفه ، و احمدبن حنبل به قبر شافعی متوسل می شد. (مناقب ابی حنیفه، ج2، ص199)
مسلمانان، به قبر ابو ایوب انصاری متوسل می شدند و برای طلب باران به قبر او پناه می بردند. (مستدرک حاکم، ج3، ص 518)