عصمت حضرت زینب س

مقام عصمت، مقامی منحصر در افراد خاصی نیست و همه مردم می توانند به مرتبه ‌ای از عصمت دسترسی پیدا کنند. این مقام به آدمیان اختصاص ندارد، بلکه فرشتگان الهی نیز از این منزلت والا برخوردارند.
میان انسان ها علاوه بر پیامبران الهی و امامان(ع)، عصمت فاطمه زهرا(س) با ادله فراوان قابل اثبات است، هم چنین یکی از آیات قرآن کریم به طهارت و پاکی حضرت مریم اشاره دارد. این دو نمونه نشانگر آن است که عصمت معنایی نیست که انحصار در انبیا و ائمه داشته باشد و دست سایر انسان ها از رسیدن به آن کوتاه باشد، بلکه دیگران نیز می توانند به برخی از مراتب عصمت یعنی عصمت از گناه دست یابند. کم نبوده اند عالمان تقوا پیشه ای که سالیان متمادی نه تنها از حرام بلکه از امور مکروه چشم پوشیده اند و حتی به خوردن و آشامیدن خود رنگ الهی داده اند.
بنابراین ممکن است حضرت زینب بعضی از مراتب عصمت را دارا باشد.
از برخی روایات استفاده می شود که مراتب دانش و کمال آن بانوی بزرگوار از راه تحصیل و تعلیم و اکتساب نبوده و بهره ای الهی و جنبه خارق العاده ای داشته است. در دوره‌ های اخیر برخی بعید ندانسته‌ اند که حضرت زینب درجه‌ ای از عصمت را واجد باشد، ولی برخی معتقدند که حضرت زینب اگر چه از فضایل بسیاری بهره‌ مند هستند، لیکن چون عصمت موهبت الهی است و تنها در اختیار برخی از اولیاء اللَّه مانند پیامبران و امامان قرار می گیرد، به ایشان معصوم اطلاق نمی شود.
در عنایت و موهبت خداوندی توجه به یک نکته حائز اهمیّت است که:در امر خلقت، خداوند حکیمانه و عادلانه عمل می کند، نه گزافی و تبعیض‌ آمیز. خداوند با علم مطلقی که دارد، از پیش می داند هر یک از افراد بشر در مسیر پیمودن خوبی ها و فاصله گرفتن از جنود جهل در چه درجه‌ ای قرار دارند.
آنانی که با نیروی اختیار و قدرت بر تصمیم‌ گیری خود، نهایت درجه پیشرفت را دارند، خداوند حکیم به آنان عنایت ویژه‌ ای می نماید و به ایشان نیرویی عطا می کند که در برابر چند درصد لغزش، خود را حفظ کنند؛ یعنی ملکه عصمت عنایت می نماید تا دیگران با اسوه قرار دادن آنان بهتر و راحت ‌تر در مسیر تعالی و سازندگی گام بردارند.
با این توضیح می گوییم:عصمت موهبت الهی است و با معیارهایی خداوند عادل و حکیم آن را به برخی از بندگان بر گزیده ‌اش (پیامبران، امامان و…) عنایت می نماید. حضرت زینب اگر چه از فضایل بسیاری بهره منداست ، لیکن در مجموعه پیامبران و امامان(ع) قرار ندارد.
حال از زاویه دیگر به پاسخ می پردازیم:
این که گفته می شود پیامبران و ائمه معصومند و از عصمت دیگران سخن گفته نمی شود، بدین معنا است که عصمت ایشان با ادله عقل یا نقل اثبات شده، ولی عصمت دیگران با ادله عقل یا نقلی اثبات نشده است. پس پیامبران و امامان هم واقعاً معصومند و هم عصمت آنان برای ما ثابت شده است.
اما درباره دیگرانی که مشمول این ادله عقلی و نقلی نمی شوند، نمی توان قضاوت به نداشتن عصمت کرد؛ یعنی ممکن است انسان های دیگری واقعاً دارای عصمت از گناه باشند، ولی دلیلی برای اثبات آن برای ما گفته نشده باشد و نیازی نیز به اثبات آن احساس نمی شود.
عصمت از گناه، پایین ترین مرتبه از عصمت پیامبران و امامان است و مراتب بالاتر آن شامل عصمت از اشتباه، نسیان و سهو و عصمت در مقام تببین دین است و این به جهت مقام امامت و رهبری آن ها است.
با ویژگی هایی که از سوی امامان معصوم درباره شخصیت حضرت زینب نقل شده، به دست می آید که این بزرگوار قسم اوّل از عصمت را دارا می‌باشد.
علاوه بر این که هیچ دلیلی بر ارتکاب گناه از سوی حضرت زینب وجود ندارد، پس می توان گفت که شخصیت والای ایشان مبرّا از گناه است.