دین و اندیشه
ورزش طلبه
سلام علیکم طلبه ای هستم که رزمی کار هستم و قصد دارم وقتی ملبس شدم و حکم مربی گری را هم گرفتم به عنوان مربی شروع به فعالیت کنم تا هم فضای سالمی برای ورزش بتوانم بوجود بیاورم و هم بتوانم جوانان را جذب کنم و با توجه به اینکه بسیاری از جوانها هم نیاز به ورزش دارند و هم اهل ورزش اند اگر محیط سالم نباشد به محیط نا سالم رو می اورند لذا گفتیم ما که اهل ورزشیم و کار میکنیم این زمان را تبدیل کنیم به کلاس خودمان و در باشگاه به عنوان مربی باشیم
اما برخی از طلاب مخالفت هایی داشتند و دلایلشان اینها بود
۱.طلاب وظایف مهمتری دارند و حضرت اقا در دهه ۷۰ گفته اند طلاب سطح ۱ فقط مشغول به فعالیت حوزوی خودشان باشند و هیچ کاری نکنند
۲.طلاب نباید اینگونه ورزشها را بکنند و اکر خواستند ورزشی هم بکنند پیاده روی یا کوه نوردی و امثالهم باشد نه ورزش های رزمی
۳.طلبه وظایف مهمتری دارد و نباید خود را مشغول به این امور کند
۴.طلبه تا وقتی که خود آدم کامل و درستی نباشد نباید برای کارهای تربیتی اقدامی کند
خواستم اگر میشود با توجه به نظریات حضرت اقا و وظایف طلاب بفرمایید وظیفه ما چیست
البته یاد اور شوم که درس و بحث و … سر جای خودش باقیست ولی سه روز در هفته به مدت ۱ ساعت و نیم بنا داریم به عنوان مربی در باشگاه فعالیت کنیم که میتوان به بسیاری از مشکلات جوانها رسیدگی کرد
ورزش کردن و حتی مربی بودن برای طلبه ممنوع نیست ولی باید توجه داشته باشید که این امور از اولویت کارهای طلبگی نیست و مربوط به زمانی است که شما اولویت ها را رعایت کرده باشید. البته اشتباه نشود خود ورزش کردن برای طلبه ضرورت عقلی دارد برای اینکه سلامتی اش حفظ شود. منظور از ورزش که عرض شد اولویت ندارد ورزش حرفه ای و مربی گری و مانند آن است. طلبه علوم دینی که دوره عمومی حوزه را طی می کند، چند وظیفه راهبردی و مهم دارد: 1- علم آموزی و سیر و سلوک نظری: جستجوی حقیقت و آشنایی با ساختار و عقلانیت دین برای هدایت انسان و راهبری جامعه.
2- خودسازی و سیر و سلوک عملی: اجرای دین در زندگی خودش و عمل به آموزه های دینی.
3- راهنمایی و هدایت مردم عادی با سخنرانی و موعظه:
موعظه و نصیحت و ارشاد مردم عادی و عوام جامعه از طریق منبر و جلسات سخنرانی برای طلاب کاملا ضروری است.
2- خودسازی و سیر و سلوک عملی: اجرای دین در زندگی خودش و عمل به آموزه های دینی.
3- راهنمایی و هدایت مردم عادی با سخنرانی و موعظه:
موعظه و نصیحت و ارشاد مردم عادی و عوام جامعه از طریق منبر و جلسات سخنرانی برای طلاب کاملا ضروری است.
4- هدایت خواص تحت عنوان استاد اخلاق و مشاور خودسازی:
یک عالم دینی باید بتواند انسان تربیت کنند و به صورت ساختاری و کاملا عالمانه، جوانان و قشر فرهیخته و تحصیل کرده را گام به گام ارشاد و دست گیری نمایند.
5- کسب آگاهی های سیاسی و اجتماعی برای هدایت و راهبری کلان دینی و دخالت در فرهنگ سازی و مبارزه با فرهنگ های نفوذی و خرافات و مانند آن.
6- خدمات اجتماعی و غمخواری و خدمترسانی به مردم.
شما می توانید در قالب خدمات اجتماعی و خدمت رسانی به مردم به امر ورزش بپردازید و برای شما ارزوی موفقیت داریم.
ورزش طلبه