دیدار با خانواده در آخرت
ایا حقیقت دارد که وصال در اخرت است؟
مثلا کسی که به پیامبر و امامان، پدر و مادرش، خواهر و برادرش، همسر و فرزندانش، استاد و شاگردانش به عنوان محبوب در این دنیا علاقه بسیار زیادی دارد در اخرت بهم دیگر می رسند؟ یعنی به عنوان وصال می توانند انتظار هم را بکشند تا در قیامت کنار هم باشند؟ (در صورت نزدیک بودن اعمالشان به یکدیگر) یا اینکه براساس قوانین اخروی در درجات مختلف طبقه بندی می شوند؟ و از هم جدا می افتند؟
پاسخ کوتاه:
اگر خود شخص، اهل بهشت باشد و همسر و فرزندان و دیگر اقوام او هم اهل بهشت باشند، نه تنها همدیگر را خواهند دید بلکه باهم خواهند بود. آیات قرآن کریم دلالت آشکار بر این مطلب دارند که اهل بهشت همدیگر را ملاقات می کنند ؛ بلکه دیدار اهل بهشت و همنشینی آنها جزئی از نعمتهای بهشتی شمرده شده است.
اگر خود شخص، اهل بهشت باشد و همسر و فرزندان و دیگر اقوام او هم اهل بهشت باشند، نه تنها همدیگر را خواهند دید بلکه باهم خواهند بود. آیات قرآن کریم دلالت آشکار بر این مطلب دارند که اهل بهشت همدیگر را ملاقات می کنند ؛ بلکه دیدار اهل بهشت و همنشینی آنها جزئی از نعمتهای بهشتی شمرده شده است. « عَلى سُرُرٍ مَوْضُونَةٍ (15)مُتَّکِئینَ عَلَیْها مُتَقابِلینَ (16)یَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدانٌ مُخَلَّدُونَ (17)بِأَکْوابٍ وَ أَباریقَ وَ کَأْسٍ مِنْ مَعینٍ (18)لا یُصَدَّعُونَ عَنْها وَ لا یُنْزِفُونَ (19)وَ فاکِهَةٍ مِمَّا یَتَخَیَّرُونَ (20) وَ لَحْمِ طَیْرٍ مِمَّا یَشْتَهُونَ ـــــ بر تخت هایى زربافت جواهر نشان،16 رویاروى هم بر آنها تکیه داده اند.17 بر گردشان پسرانى همیشگى [به خدمت ] مى گردند.18 با جام ها و ابریق ها و پیاله اى از مى روان.19 که از آن نه سر درد گیرند و نه مست و بى خرد شوند.20 و میوه از هر چه اختیار کنند.21 و از گوشت پرنده هر چه بخواهند» (الواقعه). همچنین اگر هم والدین اهل بهشت باشند هم فرزندان آنها ، نه تنها دیدارشان میسّر خواهد بود بلکه باهم خواهند بود. خداوند متعال می فرماید: « وَ الَّذینَ آمَنُوا وَ اتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّیَّتُهُمْ بِإیمانٍ أَلْحَقْنا بِهِمْ ذُرِّیَّتَهُمْ وَ ما أَلَتْناهُمْ مِنْ عَمَلِهِمْ مِنْ شَیْ ءٍ کُلُّ امْرِئٍ بِما کَسَبَ رَهینٌ ـــــ و کسانى که ایمان آوردند و فرزندانشان در ایمان از آنان پیروى کردند، فرزندانشان را بدیشان بپیوندیم و از عملشان چیزى نکاهیم. هر کسى در گرو کارى است که کرده »(الطور:21) ؛ و همچنین است همسران که اگر هر دو اهل بهشت باشند ، باهم خواهند بود. « جَنَّاتُ عَدْنٍ یَدْخُلُونَها وَ مَنْ صَلَحَ مِنْ آبائِهِمْ وَ أَزْواجِهِمْ وَ ذُرِّیَّاتِهِمْ وَ الْمَلائِکَةُ یَدْخُلُونَ عَلَیْهِمْ مِنْ کُلِّ بابٍ ـــــ (همان) باغهاى جاویدان بهشتى که وارد آن مى شوند؛ و همچنین پدران و همسران و فرزندان صالح آنها؛ و فرشتگان از هر درى بر آنان وارد مى گردند » (الرعد:23) ؛ و فرمود: « هُمْ وَ أَزْواجُهُمْ فی ظِلالٍ عَلَى الْأَرائِکِ مُتَّکِؤُنَ ـــــ آنها و همسرانشان در سایه هاى(قصرها و درختان بهشتى) بر تختها تکیه زده اند » (یس:56). توجّه: لفظ آباء در زبان عربی به مجموع پدر و مادر نیز گفته می شود. لذا در آیه 23 رعد ، این لفظ بر هر دو صدق می کند. در زبان عربی اگر خبری در مورد مجموعه داده شود و بخشی از آن مجموعه مؤنث و بخشی دیگر مذکّر باشد ، اغلب از لفظ مذکّر استفاده می کنند. این قاعده ی ادبی را قاعده ی تغلیب گویند. مطلب دیگر اینکه اگر فامیل کسی اهل جهنّم باشد محبّت و یاد و نام آن فامیل جهنّمی در دلش نخواهد بود. چون اهل بهشت از هر چه باطل است پاک می شوند. از طرف دیگر تمام اهل بهشت نسبت به هم چنان علاقه ای دارند که مادر به فرزندش چنان علاقه ای ندارد. همچنین بعید نیست که خداوند متعال از موجودات بهشتی کسانی را در شکل فامیلهای جهنّمی شخص بیافریند تا مؤنس آن شخص باشند. چرا که اهل بهشت هر چه آرزو نمایند برایشان محقّق خواهد شد. « … وَ لَکُمْ فیها ما تَشْتَهی أَنْفُسُکُمْ وَ لَکُمْ فیها ما تَدَّعُون ــــ و براى شما هر چه دلتان بخواهد در بهشت فراهم است، و هر چه طلب کنید به شما داده مى شود » (فصلت:31).
همچنین اهل بهشت حقّ شفاعت دارند ؛ لذا آنگاه که موقعش برسد می توانند بستگان جهنّمی خودشان را شفاعت نمایند.
دیدار با خانواده در آخرت