آیا خودارضایی فایده ای هم دارد؟

پاسخ کوتاه:
بدون تردید انجام خودارضایی چه کم و چه زیاد در هر صورت عملی حرام و گناه است و عوارض ناخوشایند، پیامدهای منفی و آسیب های زیادی را متوجه فرد می کند. حتی اگر در ظاهر آسیبی را نشان ندهد، اما مطمئناً در ادامه باعث اعتیاد به خودارضایی و انجام مکرر آن در فواصل زمانی کوتاه شده و آسیب های بیشماری را متوجه فرد خواهد کرد؛ در واقع هیچ تضمینی وجود ندارد که فرد به خودارضایی اعتیاد پیدا نکند و دچار عوارض ناخوشایند، پیامدهای منفی و آثار سوء آن نگردد.

آنچه می فرمایید صحیح نیست؛ چرا که در امر حرام و گناه آلود هیچ خیر و برکتی وجود ندارد. این مسئله را حضرت امام علی (علیه السلام) در عبارتی کامل تر و دقیق تر بیان می کنند:
«مَا خَیرٌ بِخَیرٍ بَعْدَهُ النَّارُ وَ مَا شَرٌّ بِشَرٍّ بَعْدَهُ الْجَنَّةُ وَ کُلُّ نَعِیمٍ دُونَ الْجَنَّةِ فَهُوَ مَحْقُورٌ وَ کُلُّ بَلَاءٍ دُونَ النَّارِ عَافِیة» (1)؛ «خیرى که در پى آن آتش باشد، خیر نخواهد بود و شرّى که در پى آن بهشت است شرّ نخواهد بود و هر نعمتى بى بهشت ناچیز است و هر بلایى بى جهنّم، عافیت است».
امام حسین(علیه السلام) می فرماید:
«مَن حاوَلَ أمراً بمَعصیَةِ اللّه ِ کانَ أفوَتَ لِما یَرْجُو وأسرَعَ لِمَجِیءِ ما یَحذَرُ» (2)؛ «هر که با نافرمانى و معصیت خدا کار [و هدفی] را بجوید، مطلوب خود را بیشتر از دست دهد و به آمدنِ آنچه از آن دورى مى کرده است، بیشتر شتاب بخشد».
تردیدی در این نیست که آسیب ها و عوارض ناخوشانید زیادی برای خودارضایی وجود دارد، البته برخی سعی می کنند چنین آسیب ها و عوارضی را منکر شوند، اما دانشمندان و افراد زیادی هستند که علی رغم سانسور شدید خودارضایی را عملی نابهنجار می دانند و عوارض و آسیب هایی را برای خودارضایی بیان می کنند. کتاب فیزیولوژی پزشکی گایتون نوشته آرتور گایتون و جان ادوارد هال یکی از این نمونه هاست. همچنین تحقیقاتی که توسط (برودی و کاستا، 2000؛ داس، پریش و لامن، 2009؛ گرسو، مرسر، گراهام، ولینگز، جانسون، 2008؛ لائو، وانگ، چنگ و یانگ، 2005؛ ناتر و کندرون، 1985) و زنان (برودی و کاستا، 2009؛ داس و همکاران، 2009؛ گرسو و همکاران، 2008؛ لائو، چانگ، وانگ و یانگ، 2006؛ شاییر، شاییر و شاییر، 2012؛ ویس و برودی، 2009) انجام گرفته است، همگی آسیب ها و عوارضی را برای خودارضایی بیان می کنند.
در هر صورت، انجام خودارضایی چه کم و چه زیاد در هر صورت عملی حرام و گناه است و عوارض ناخوشایند، پیامدهای منفی و آسیب های زیادی را متوجه فرد می کند. حتی اگر در ظاهر آسیبی را نشان ندهد، اما مطمئناً در ادامه باعث اعتیاد به خودارضایی و انجام مکرر آن در فواصل زمانی کوتاه شده و آسیب های بیشماری را متوجه فرد خواهد کرد؛ در واقع هیچ تضمینی وجود ندارد که فرد به خودارضایی اعتیاد پیدا نکند؛ بنابراین شما باید سعی کنید به خودارضایی روی نیاورید تا از آسیب های آن مصون و محفوظ بمانید.
نکته دیگر اینکه ارضا شدن از طریق خودارضایی، یک ارضای غیر واقعی و کاذب و به صورت مجازی است؛ از این روی ارضای ناقضی محسوب می‌گردد چون در خودارضایی، فرد با تخیل‌گرایی جنسی و با تصور یک صحنه تحریک‌زا در ذهن دست به خودارضایی می‌زند در حالی که ارضای جنسی از طریق نزدیکی با همسر یک ارضای کامل است و به جای این که نقطه خاصی از بدن درگیر گردد کل بدن درگیر می‌گردد.
خودارضایی در واقع آمیزش با خود است لذا تحریک کننده و تحریک‌پذیر یک نفر است همین طور مراحل اوج لذت جنسی (گرم شدن، تصور لذت و…) توسط خود ارضاشونده فراهم می شود. در این جا تمام وجود فرد (در عین وحدت و یکپارچگی) باید دو پاره شود یکی ارضا شونده و دیگری تحریک کننده و این دو پاره شدن و تناقض در نقش‌ها از نظر روان‌شناختی آسیب جدی به روان انسان‌ می‌زند از جمله اختلال در سیستم توجه و تمرکز و در مراتب بالاتر به توهم اسکیزوفرنیایی منجر کرده و فرد را دچار آشفتگی روانی می‌نماید.
خودارضایی از هر طریقی که باشد به شدت آستانه تحریک را پایین می‌آورد و باعث می‌شود که فرد در اثر اندک محرّک واقعی یا تخیلی، تحریک جنسی شود که این حالت خود موجب تحریک شدگی دائم در انسان می‌شود. چون بدن همیشه در همراهی خود فرد است و باعث لذت بردن و تامین کننده نیاز جنسی خود می‌گردد، کم کم بدن در یک حالت تحریک جنسی دائم قرار می گیرد در حالی که در ارضای جنسی از طریق نزدیکی با همسر این رخداد وجود ندارد و همسران بعد از نزدیکی چون ارضای کامل می‌شوند و نیاز جنسی آنها به بهترین شکل پاسخ داده می‌شود مدتی طول می‌کشد تا دوباره نیاز جنسی پیدا کنند.
از همه اینها مهمتر اینکه چون خودارضایی، معصیت و گناه بزرگ الهی محسوب می شود در نظام ثواب و عقاب الهی تفاوتی بین گناه کم و زیاد نیست. گناه، گناه هست چه یک بار چه صد بار در هر حال سرپیچی از فرمان الهی تلقی می گردد. گناه (صرف نظر از این که فرد آن را گناه بداند یا نداند) اثرات روانی‌شناختی منفی و آسیب زننده ای بر روح و روان فرد دارد. این مطلب در روان‌شناسی دین که در دانشگاه‌های معتبر جهان در حال رشد و بالندگی می‌باشد، به اثبات رسیده است؛ ضمن اینکه احساس گناه و عذاب وجدان و اضطراب در اکثر قریب به اتفاق مبتلایان به خودارضایی رواج دارد.
در افراد مسیحی و یهودی و لائیک نیز به نوعی شاهد این احساس گناه هستیم. گویا انسان‌ها فارغ از عقاید مذهبی خود این امر را غیر طبیعی و خارج از چارچوب انسانی خود قلمداد می‌کنند. همچنین سطح عزت نفس در افرادی که خودارضایی می‌کنند به شدت افت می‌کند. فردی که خودارضایی می‌کند (هرچند به هیچ دین و آیینی ملتزم نباشد) ناخواسته به خاطر رفتار خارج از چارچوب خود دچار افت عزت نفس می‌گردد.
پی نوشت ها:
1. شریف رضى، محمد بن حسین، نهج البلاغة، قم: هجرت، 1414ق، ص544.
2. حر عاملى، محمد بن حسن ، وسائل الشیعة، قم : مؤسسة آل البیت علیهم السلام، 1409ق، ج16، ص153.